Verdwaald

Met de baasjes maak ik soms wat mee beste mensen. Zo’n drie weken geleden kwamen zij op het idee om een keer naar een heel ander bos te gaan. Altijd naar dezelfde bossen is namelijk saai, vonden zij.

Na een beetje op internet gezocht te hebben, viel hun keuze op een bos in de buurt van Breda. Daar zijn de baasjes namelijk nog nooit geweest. Mij maakt het niets uit, bos is tenslotte bos.

Vooral het vrouwtje had het heel erg naar haar zin. Ze was op zoek naar prachtige fotolocaties en wilde zoveel mogelijk zien, dus gingen we overal kijken. Rechts, links, rechtdoor, links, rechts, enzovoort. Een uur vóór zonsondergang wilden we terug naar de auto, maar ineens bleek dat de baasjes geen flauw idee hadden waar we uithingen. We waren compleet verdwaald!!! Dus liepen we maar wat rond, en rond, en rond…

Wat is dat voor een raar ding?

 

Kort vóór het helemaal donker was kwamen we gelukkig bij een straat en toen wisten de baasjes eindelijk waar we waren. Wat was ik blij. Ik vreesde al dat we de nacht in dat donkere bos moeten doorbrengen. Baasjes, de volgende keer toch beter opletten. Afgesproken?

Portret van mij - 28 weken

30 weken

Afscheid van de zomer

Het valt niet te ontkennen, maar zo langzamerhand is de zomer echt voorbij. Er zitten nog wel prachtige dagen tussen, met heel veel zon en ook warmte. Maar het ruikt al overal naar herfst en de bladeren verkleuren volop.

 

Toch nog een keer naar het strand geweest, vóór het daarvoor echt te koud is.

 

Ook hebben we een uitstapje gemaakt naar landgoed Clingeldael. Daar had je nu de herfstopenstelling van de Chinese tuin. Helaas mocht ik – net als zo vaak – niet mee naar binnen, dus heb ik met één van de baasjes buiten de tuin op een bankje gezeten. Maar ja, een beetje rust is nooit verkeerd.

 

Je kunt prachtig op het landgoed wandelen en dat hebben we na de bezoek aan tuin ook gedaan. Geweldig al die bladeren op de grond. Loopt ineens heel anders.

 

Op naar de woestijn

Vanmiddag zijn we naar een grote woestijn geweest. Overal zand. Ik heb gehoord dat kamelen in een woestijn leven, maar die heb ik helaas niet gezien.

 

 

Wat ik wel raar vond was dat je overal van die paarse bloemetjes had. Groeit zoiets normaal in een woestijn?

Het is hartstikke leuk overal dat zand. Helaas komt dat ook gauw in mijn bek terecht en dat vind ik niet zo smakelijk. Maar het was weer volop genieten.

 

Lazy days

Na al die uitstapjes werd het de hoogste tijd voor een rustige dag. Dus lekker in de tuin zitten en ik mocht af en toe met de bal spelen. Altijd leuk.

 

Zoals jullie heel goed kunnen zien zijn mijn pootjes de afgelopen weken ontiegelijk gegroeid, waardoor ik er heel raar uitzie. Ik hoop dat daar gauw een eind aan komt.



18 weken

 

Het weer is nog steeds echt zomers en wat is dan het leuks? Juist, water, lekker afkoelen. Ik vind water echt iets hebben en ik kan er geen genoeg van krijgen. Weet je wat ik zo echt geweldig vind? Achter de golven aan lopen en proberen om erin te bijten. Om de een of andere reden wil dat echter niet lukken.



20 weken

 

Uitstapjes

Vakantie bevalt me wel. De baasjes hoeve niet te werken, hebben de hele dag tijd voor mij en bovendien maken we veel leuke uitstapjes.

 

Vorige week waren we naar de Zaanse Schans, waar je heel veel molens hebt. Ikzelf vond de molens niet zo heel erg spannend, maar je hebt daar ook heel veel water en bruggetjes en die zijn echt leuk. Heerlijk om over zo'n bruggetje te mogen rennen. Ik kon er geen genoeg van krijgen.

 

Tussendoor moest ik wel verplicht uitrusten, want ik mag nog steeds niet echt veel lopen. Inmiddels ben ik 17 weken oud, dat betekent dat ik maximaal twintig minuten aan één stuk mag lopen. Dat is dus precies het dubbele wat ik in het begin mocht lopen. We boeken zo langzamerhand vooruitgang.

 

Het is ’s avonds nog heel lang licht en lekker warm. ’s Avonds gaan we daarom nog af en toe naar een leuke locatie, zodat ik een keer iets anders zie.

Hier lijk ik heel erg op een vosje, toch?

 

Vakantie

De baasjes hebben nu vakantie. Super, dat betekent dus dat we een hoop leuke dingen gaan doen. Althans dat hoop ik. De afgelopen dagen hebben de baasjes op internet gezocht waar ze samen met mij mogen komen. Helaas is die lijst niet al te lang, hondjes zijn blijkbaar bijna nergens welkom.

Dus zijn we een paar keer naar een grasveldje gegaan. Is altijd leuk. En vaak liggen daar ook stokjes waar ik mee kan spelen. Wat wil een hondje meer?

 

Ik ben nog steeds in de socialisatiefase. Dat betekent dat ik nog allerlei zaken moet leren kennen om eraan te wennen. Dat ik goed met kinderen overweg kan is heel belangrijk, heb ik vernomen, dus hebben de baasjes naar een plek gezocht waar we gegarandeerd heel veel kinderen tegenkomen. Vandaag zijn we dus afgereisd naar Sprookjeswonderland in Enkhuizen.

 

 

Best wel leuk daar en daadwerkelijk een hoop kinderen. Ze hebben daar een stoomlocomotief, daarmee heb ik met de baasjes een rit gemaakt. In het begin vond ik dat toch wat eng, maar dat wende snel. Oei, ik geloof dat ik langzamerhand een grote dame word, ik mag nu zelfs met de trein mee.

 

Bezigheden

Vervelen doe ik me eigenlijk nooit, heb altijd wel iets te doen. Slapen vind ik gewoonweg prachtig, lekker aan de voeten van mijn vrouwtje liggen en dromen.

Wat ik ook heerlijk vind is op een bot te kauwen. Kan ik uren mee bezig zijn. Zo’n bot schijnt ook goed te zijn voor mijn tanden en bovendien zou ik dan geen andere dingen kapotbijten. Wie, ikke? Geen sprake van, ik weet me wel te gedragen…

 

 

En zo'n muis is ook leuk!

 

 

Het is inmiddels hartje zomer en het is hot, hot, hot. Voor mijn gevoelige pootjes is het helemaal niet prettig om over asfalt te moeten lopen. De baasjes hebben me daarom meegenomen naar de Maas, waar het een stuk koeler is.

 

Dat water bevalt me wel, maar ik mag er niet te dicht bij komen, zeggen de baasjes. Ze zijn namelijk doodsbang dat ik zou kunnen verdrinken. Ik ben er ook niet gerust op, want die golven vertrouw ik niet helemaal. Maar ik weet het nu al: dat word wel één van mijn favoriete wandelplekken.

 

Al 10 weken oud

Mijn pootjes zijn de laatste dagen ontzettend gegroeid. Ik lijk inmiddels op een grote hond en ben nu bijna net zo groot dan de bloembakken in de tuin.

Vrouwtje heeft nu een mini-puppycursus voor ons gevonden. Dat schijnt heel goed voor mij te zijn, zegt ze, want daar kom ik andere hondjes tegen en daar steek ik misschien ook nog iets van op. Zondag was onze eerste les en dat was best wel leuk. Een hoop pups met hun baasjes. Het was dolle pret.

 

Vanochtend zijn we weer naar een grasveldje gegaan, waar ik met mijn tennisbal mocht spelen. Echt geweldig zo’n bal, ben er helemaal gek op. Ze hadden daar net gemaaid en overal lag hooi. Dat was echt genieten.

 

 

Waar ben ik?

 

 



9 weken

De baasjes en ik wonen in een klein dorpje. Veel heb ik er tot nu toe nog niet van gezien, want buiten lopen vind ik een beetje eng met al die nieuwe geluiden, auto’s en fietsers. Alhoewel het hier in ons dorpje vrij rustig is qua verkeer, maar voor mij is het toch wennen. Ik mag op mijn leeftijd ook nog niet veel lopen, slechts 10 minuten, wat echter meer dan genoeg is.

 

Af en toe komen we tijdens onze wandelingen andere mensen tegen. De meesten gedragen zich heel raar en roepen: “Ohhhh, wat een leuke Lassiehond”. En dan willen ze me allemaal aaien. Ik vind dat allemaal raar. Ben helemaal geen Lassie, maar een echte sheltie.

 

Gelukkig hebben we hier in de buurt heel veel leuke dingen om te zien, dus hoef ik ook niet per se veel te wandelen. Van de week ben ik ’s ochtends met het vrouwtje naar een grasveld. Dat was superleuk. Lekker liggen en van het weer genieten.

 

 



De eerste week in mijn nieuw thuis

 

Ik ben nu een paar dagen bij mijn nieuwe baasjes en ik voel me al helemaal thuis. Aan mijn mama en mijn broertjes en zusjes denk ik eigenlijk niet meer zoveel. In mijn nieuw thuis valt ontzettend veel te ontdekken en te beleven. Binnen kan ik me heel goed vermaken met mijn speelgoed.

 

 

De baasjes hebben ook een tuin met leuke bloemetjes. Daar was ik wel meteen nieuwsgierig naar. Ik ging dus op onderzoek uit en begon de bloemetjes uit te graven. Dat vonden de baasjes echter niet zo leuk. Ehh, hoezo niet? Ik moet toch weten wat het is, toch?

 

In de tuin hoef ik niet aan de riem. Heerlijk. Heb er meteen gebruik van gemaakt en laten zien hoe goed ik al kan rennen. 

 

’s Avonds mag ik mee naar de slaapkamer. Daar lig ik in een mandje. Mijn vrouwtje gaat mij dan lief toespreken en aaien tot ik in slaap ben gevallen. Lief hè?

Mijn eerste acht weken

Het is een heel speciale dag vandaag: ik ben namelijk een paar uur geleden geboren. Helaas kan ik helemaal niets, ik ben volledig hulpeloos en blind, maar dat zal hopelijk gauw veranderen. Het enige wat ik wil is lekker slapen en dicht tegen mijn mama aankruipen.

De afgelopen week ben ik flink gegroeid en aangekomen. Ik kan al iets meer dan een paar dagen geleden toen ik pas geboren was, maar veel is het niet. Gelukkig zorgt mijn mama heel goed voor me. Ze heeft het wel druk met haar kroost, want ik ben niet de enige. Ik heb nog twee zusjes en twee broertjes. Het is dus gezellig druk bij ons. Maar nu eerst weer even mijn dutje doen.

Bij ons thuis is het deze week hartstikke druk geweest. Continu komen mensen bij ons over de vloer om mij en mijn broertjes en zusjes te bekijken. Voor mijn twee zusjes zijn al baasjes gevonden, heb ik het vrouwtje van mijn mama horen zeggen. Geen idee wat dat precies inhoudt, maar al die mensen zijn wel leuk. Vandaag kwam ook weer een stel kijken. Die vrouw was meteen helemaal verkocht toen ze mij zag en ik heb me natuurlijk van mijn beste kant laten zien. Na wat gespeeld te hebben ben ik op de schoot van die vrouw gaan liggen slapen. Dat voelde goed. Ook de man maakte een heel aardige indruk, alhoewel ik van hem niet al te veel gezien heb. Dat worden mijn nieuwe baasjes, zei het vrouwtje van mijn mama. Betekent dat iets goeds? Vanaf nu heb ik ook een naam: de baasjes hebben mij Gina genoemd.

 

 

Ik ben nu al vier weken en kan inmiddels een heleboel. Vooral kan ik nu zien, wat toch echt prettig is. Mijn broertjes en zusjes maken het huis onveilig, mijn mama kan het soms niet meer bijbenen. We hebben veel speelgoed waarmee we ons bezig kunnen houden. Als dat verveelt gaan we met elkaar stoeien, ook leuk.

Vandaag waren mijn nieuwe baasjes weer op visite. Ze waren heel erg verbaasd dat ik al zo groot ben. Het duurt nu nog drie weken, hoorde ik hen zeggen. Dat klinkt een beetje verontrustend. Moet ik me ergens zorgen over maken?

Mijn broertjes en zusjes en ik beginnen op echte hondjes te lijken. We zien er alleemaal heel erg knap uit, vind ik.

We mochten voor het eerst allemaal naar buiten. Dat was echt leuk. Het is heel anders dan binnen, zoveel lekkere geuren en allemaal interessante dingen te zien.

Rond het middaguur kwamen mijn nieuwe baasjes weer op visite, wat ik natuurlijk heel leuk vond. Mijn nieuwe baasjes hadden echter niet zoveel tijd voor mij, zij gingen met het vrouwtje van mama om tafel zitten om zaken te bespreken. Ik begreep er niets van. Na ruim een uur werd ik eindelijk opgepakt en tot mijn verbazing ging ik samen met mijn nieuwe baasjes de deur uit. Mijn nieuwe vrouwtje ging in de auto zitten, zette mij op schoot en toen vertrokken we. Help. Waar gaan we naartoe? Waar is mijn mama en waar zijn mijn broertjes en zusjes? Ik vond het helemaal niets en wilde alleen maar vluchten. Het nieuwe vrouwtje had begrip voor mij, aaide me en zei dat het allemaal goed zou komen. De rit duurde heel lang en pas na een uur of drie waren we bij het huis van de baasjes aangekomen.