maandag 29 december 2014

Witte vlokjes

Al vanaf begin november hoor ik het vrouwtje zeggen: “Oh, hopelijk gaat het deze winter sneeuwen. Wat zou dat leuk zijn voor Gina. Zal ze zeker prettig vinden.” Het baasje keek op zulke momenten iets minder vrolijk, volgens mij vindt hij sneeuw niet zo prettig. 

Ik kon daarover niet meepraten, want ik heb nog nooit sneeuw gezien. Zou die echt zo leuk zijn zoals het vrouwtje beweerde?

Een witte Kerst leek het vrouwtje helemaal te gek, maar de weersvoorspellingen waren wat dat betreft niet positief. Vrouwtje was er niet over te spreken.

Toen ik gisteren wakker werd, was het vrouwtje echter helemaal in haar nopjes. “Het is aan het sneeuwen, yippie”, riep ze vrolijk, “laten we snel naar buiten gaan.” Nou, zo gezegd zo gedaan.





 
De hele grond lag vol met wit spul dat nogal koud en vochtig aanvoelde. En uit de hemel viel nog veel meer van dat spul. Binnen no time zat mijn mooie vacht helemaal onder de witte vlokken. Ik snapte er niets van. Waar waren de stoeptegels, en waar het gras waar ik mijn behoefte op kon doen? Het leek me een goed idee om dat grondig te onderzoeken. Dus heb ik mijn neus zo diep als het maar kon in de sneeuw geduwd en ja hoor, helemaal onderin zat het gras verstopt.
Al gauw merkte ik dat dat witte spul helemaal niet zo erg is. Je kunt ook in de sneeuw goed met de bal spelen. Maar al die witte vlokjes op mijn mooie vacht? Dat vond ik toch eigenlijk iets minder.




Vandaag is het gelukkig gestopt met sneeuwen, dus alleen nog wit spul onder mijn pootjes. Ook scheen de zon en dat is altijd prima. Samen met de baasjes heb ik een leuke wandeling gemaakt en met het zonnetje erbij was het echt genieten.
Mijn conclusie: sneeuw is heel erg leuk. En als het de volgende keer sneeuwt roep ook ik: “Yippie, laten we snel naar buiten gaan!!!”