Dikke vette pech of gewoon stomheid?

Vanochtend zijn we afgereisd naar Delft, waar de achtste competitiewedstrijd van de B1 medium zou plaatsvinden. Gisteravond hadden we er eigenlijk veel zin in, maar toen we vanochtend opstonden, werd dat toch iets minder. De hemel was helemaal grijs en er werd veel regen voorspeld. Gelukkig viel het in het begin allemaal mee. Het zonnetje scheen en de temperaturen waren perfect voor een wedstrijd. Na een half uurtje begon echter al het gespetter, dus moesten we in de tent gaan zitten en dat maakt het toch een stuk minder gezellig.

Het vrouwtje en ik waren van plan om vandaag echt te knallen en te laten zien dat we het kunnen. Het eerste rondje was een vast parcours. Dat ging super, helemaal strak, zonder enige hapering en we bleven ruim binnen de standaard parcours tijd. Wouw!!! Dat moesten we hebben. Toen we klaar waren en het vrouwtje en ik een gat in de lucht sprongen, hoorden we echter van het baasje dat ik een fout gemaakt heb. Ik ben niet goed van de kattenloop afgelopen, heb daarom het raakvlak niet helemaal geraakt en dat levert een fout op. We konden het amper afwachten tot de uitslagen werden opgehangen. Slechts een teleurstellende 22^e plaats, wel 1 puntje. Als ik die fout niet had gemaakt, waren we op de 6^e plaats beland en hadden we 24 punten gehad. Wat een teleurstelling! Met de 24 punten erbij waren we flink omhooggegaan in de rangschikking. Nu hebben we 23 punten zomaar weggegeven. Dat hakte er toch in.

 

De jumping ging op zich goed, maar de standaard parcours tijd was wel heel erg strak. Slechts zes combinaties lukte het om binnen die tijd en zonder fouten en weigeringen te lopen. We zaten er net overheen, wat ik op zich al een hele knappe prestatie van ons vond. Maar bij de tunnel was er even een misverstand, daarom kregen we daarvoor meteen een weigering en dus geen punten. Slechts een 16^e plaats. Oei, dat klinkt nu wat raar. Zo slecht was het eigenlijk niet. Er waren 58 combinaties, dus 16^e valt dan eigenlijk reuze mee, toch?

 

Het vrouwtje had eigenlijk geen zin meer in het spel. Continu trokken flinke buien over Delft, het waaide behoorlijk en het vrouwtje was tijdens het verkennen kletsnat geworden. De baas wist haar dan toch nog over te halen. Toen het vrouwtje het spel moest verkennen, begon het echter weer pijpenstelen te regenen en je kon zien dat ze er echt genoeg van had. Maar nu waar er verkend was, werd er ook gelopen. We hadden geluk: kort vóór wij aan de beurt waren, stopte de regen en werd het droog.

Rozet voor 'Clear round' in Delft en 10e plaats

Het was niet het makkelijkste parcours, met diverse valkuilen waar je de fout in kunt gaan, maar wij deden het allemaal perfect. Ik vloog bijna over de hordes heen, rende als een gek door de tunnels en ik heb supergoed opgelet wat mijn vrouwtje allemaal aangaf. En dat werkte super. Helemaal foutloos gelopen en daarvoor kregen we toen we klaar waren een rozet. Onze dag kon echt niet meer stuk. Maar ondanks het weer hadden we toch een super dag. Het is niet allemaal zo gelopen zoals het hoorde, maar we hebben laten zien dat we het kunnen. En nu ga ik met mijn favoriete speelgoed ‘nummer 9’ eerst even een lekker dutje doen.

 

 

Lentebezigheden

Iedere lente is het weer hetzelfde liedje: in de potten en bakken, die bij ons in de achtertuin staan, moeten eenjarige bloemetjes worden geplant. Het vrouwtje houdt namelijk ontzettend van bloemetjes, die prachtig bloeien, zegt ze. Is ieder jaar behoorlijk veel werk, want in die bakken gaan enorm veel bloemen. Ik vind het planten reuzegezellig en geniet er echt van om het vrouwtje zo te zien werken. Om haar een beetje op te vrolijken kom ik regelmatig met mijn balletje, dat ze kan gooien. Echt genieten!!!

 

Tussendoor hebben we ook nog twee wedstrijden gelopen: eentje in Bemmel en afgelopen zaterdag in Amersfoort. Met de wedstrijd in Bemmel was er iets aan de hand. Toen we ’s ochtends het terrein op kwamen, moesten we langs een grasveld lopen en dat had een heel aparte geur. Ik snuffelde en snuffelde. Wat een heerlijke geur. Kon er gewoon geen genoeg van krijgen. Geen idee wat het eigenlijk was, maar ik kon de hele dag aan niets anders denken dan aan die geur en dat had toch een bepaalde invloed op mijn concentratie. Het gevolg was dat we op alle drie de onderdelen een diskwalificatie hadden. Nog nooit met zo’n slecht resultaat naar huis gegaan.

 

Ik had het vrouwtje beloofd me deze keer niet door rare geuren te laten afleiden. Nou, als mijn vrouwtje dat zo lief vraagt, dan doe ik wel mijn best. Gelukkig hadden ze in Amersfoort heel gewoon gras, dus was het niet zo moeilijk met de concentratie.

 

Bij het vast parcours was er deze keer echter iets nieuws: ik moest twee keer over de kattenloop en dat snapte ik niet helemaal. Normaal mag ik dat nooit, maar nu moest het. Ik ging heel even met het vrouwtje in discussie toen ze me voor de twee keer over de kattenloop wilde sturen, want ik dacht dat het vrouwtje hier iets verkeerd zou doen. Tja, en meneer de keurmeester houdt kennelijk niet van discussies tussen handler en hond en noteerde meteen een weigering. Aan het eind van de kattenloop liep ik iets te snel af en dat werd als fout genoteerd. Jammer, maar toch nog als 15^e geëindigd. Zonder de fout en weigering waren we vrij hoog geëindigd, maar nu dus niet en dus ook helaas geen punten.

 

De jumping ging helemaal perfect. Wat hebben het vrouwtje en ik voor lol gehad, we liepen echt fantastisch, helemaal foutloos en ruim 3 seconden onder de standaard parcourstijd. Toen de uitslagen werden opgehangen, werden we echter diep teleurgesteld: slechts een 19^e plaats, maar wel 2 punten. Maar dat maakt allemaal niet uit: we hebben echt zoveel lol gehad met dat parcours en daar gaat het tenslotte om.