Ik word vijf

Vandaag is mijn vijfde verjaardag. Daar moeten we wel even bij stilstaan, toch? Tot nu toe was het op die dag altijd schitterend weer. De zon scheen en het was al aangenaam warm. Helaas is dat vandaag een beetje anders. Het is koud, het waait behoorlijk en er valt een hoop regen. Het uitgebreide uitstapje, dat we normaal gesproken op mijn verjaardag doen, gaat daarom ook vandaag niet door. Het vrouwtje zegt dat het weer over een paar dagen beter wordt, dan gaan we dat alsnog doen. Ben wel heel lief geknuffeld door de baasjes en dat vind ik ook heel erg fijn. En ook van Romy heb ik een lieve knuffel gehad.

Ook gaan we binnenkort weer op reis, heeft het vrouwtje verklapt. Maar waar we naartoe gaan en wat we daar doen, dat heeft ze niet verteld. Misschien weer een keer naar het strand? Dat zou wel leuk zijn. Maar eigenlijk maakt het mij niet uit, het is altijd leuk om iets samen met de baasjes en mijn zusje te doen. Dus ik wacht geduldig af en laat me verrassen.

Afgelopen vrijdag was het Koningsdag en toen hebben we wel een uitstapje gemaakt, namelijk naar Keukenhof. Want jullie weten het inmiddels: het vrouwtje moet daar echt ieder jaar naartoe. Ze heeft ons weer talloze keren op de foto gezet. En niet alleen zij, want ook talloze andere mensen wilden per se met ons op een foto. Best wel grappig al die mensen. Ze werden er allemaal heel blij van dat ze met ons twee op de foto mochten. Ook hebben we heel veel verhalen gehoord van mensen die zelf een sheltie hebben. Helaas hebben we deze keer niet zoveel soortgenoten gezien. Slechts drie shelties met hun baasjes.

De afgelopen weken waren we met Romy naar drie wedstrijden van de 1^e graad. Nou, wat moet ik daarvan vertellen? Mijn zusje vindt agility geweldig, dat is duidelijk te zien. Ze heeft ontzettend veel lol. Tja, wat kan ik nog meer vertellen? Over de prestaties valt er niet veel te schrijven, inmiddels een hele lijst met diskwalificaties. Ik heb toen al op mijn tweede wedstrijd mijn eerste u’tje gelopen, maar met Romy gaat dat duidelijk anders.

Nou, laat ik eerlijk zijn, zo slecht doet ze het eigenlijk niet. Meestal zitten er echt geweldige stukken tussen. Het probleem begint echter al vaak bij de start. Romy heeft weinig zin om te blijven zitten. Zodra het vrouwtje een meter wegloopt, begint zij al te rennen. Bij sommige parcoursen, waar in het begin een rechte lijn is, is dat niet erg, maar als er meteen een paar bochten genomen moeten worden, lukt het het vrouwtje niet meer om dan te handelen en gaat het dus meteen fout. En Romy doet dan maar gewoon iets. Tunneltje? Prima, even doorheen. Sprong? Ook goed, neemt ze de eerste de beste, maar meestal is dat niet de sprong die ze moest nemen.

Thuis kan ze de paaltjes heel erg goed, maar bij de wedstrijd heeft ze daar toch nog moeite mee. Hetzelfde geldt voor de wip. In plaats van van tevoren af te remmen, rent ze daar in volle snelheid op af. Op de wip maakt ze dan een flyer en bij de palen komt ze na de eerste paal niet meer verder, omdat ze veel te veel vaart heeft. Daar moet dus de aankomende tijd nog flink op getraind worden. Aan de andere kant doet ze nu al dingen, waar de meeste andere hondjes van kunnen dromen. Dat komt wel goed, maar ikzelf denk dat het toch een paar maanden zal gaan duren vóór we echt resultaten zien. Zo, en nu ga ik snel verder met het genieten van mijn verjaardag. Word maar een keer 5.        

Druk Paasweekend

Het is Pasen en daar is van alles te doen. Net als de voorgaande twee jaren zaten we zaterdag op de eerste buitenwedstrijd in Venlo. Voor het vrouwtje en mij de eerste wedstrijd in de 3^e graad. We waren benieuwd. Na het verkennen van de jumping kwam het vrouwtje weinig zelfverzekerd naar de tent terug. Het was een heel moeilijk rondje, zei ze, ze was doodsbang dat ze het rondje niet eens kon onthouden. Dat bleek niet het probleem te zijn, maar het ging al bij de tweede horde verkeerd. Die nam ik namelijk van de verkeerde kant. Maar ik kon er niets aan doen, het vrouwtje gaf dat immers zo aan en ik doe precies wat zij zegt. Het middengedeelte ging eigenlijk best wel aardig, maar ja, dat maakte niets meer uit, want we waren al gediskwalificeerd.

Ook het eerste vast parcours verliep een beetje rommelig en eindigde met een diskwalificatie. Na het verkennen van het tweede vast parcours had het vrouwtje het helemaal gehad. Ze zag het totaal niet meer zitten en wilde het liefst naar huis. Ze was overigens niet de enige die aan het klagen was. Ook de andere wedstrijdlopers waren niet blij met de rondjes. Je zag er ook bijna niemand foutloos doorheen komen, de ene na de andere diskwalificatie. Uiteindelijk heeft het vrouwtje toch besloten om het laatste rondje te doen en tot onze grote verbazing ging dat best wel lekker. Een kleine weigering bij de tunnel, maar geen diskwalificatie en gewoon netjes uitgelopen. We zijn zelfs 8^e geworden. Slechts negen combinaties hadden dat parcours zonder diskwalificatie overleefd, de andere bijna dertig niet. Eerlijkheidshalve moet ik bekennen dat dat niet een van onze topprestaties was. We hebben er tien seconden te lang over gedaan, dus dat moet toch wat sneller. Maar dat rondje heeft het vrouwtje wel goedgedaan. Ze had weer een beetje zelfvertrouwen.

Net als de voorgaande jaren hadden we met het weer in Venlo ontzettend veel geluk. Bijna de hele dag zon en slechts een paar druppeltjes regen. Het was zelfs zo warm dat het vrouwtje in haar T-shirt kon lopen. Helaas zou dat snel veranderen. Op weg naar huis begon het pijpenstelen te regenen en gisteren was een grijze regenachtige dag. Over het algemeen gaan we met Pasen altijd naar een of andere tuin om de mooie bloemetjes te bewonderen. Tot nu toe is het echter vrij koud geweest en dus zijn er nog maar weinig bloemen te zien. Een bezoek aan een tuin had daarom geen zin. De baasjes besloten om met ons naar de Waal te gaan. Nou, wij waren daar niet rouwig om. Geweldige beslissing. Lekker achter onze bal aan en genieten.

 

Landschap in de buurt van Kerkwijk

Ik ben altijd heel erg zuinig op mijn spullen, ook op mijn bal. Met Romy is dat een ander verhaal. Ze heeft inmiddels talloze van haar trekspeeltjes gesloopt. Die gaan telkens hooguit een paar weken mee. Ook de bal is ze regelmatig kwijt en ze kan zich dan ook niet meer herinneren waar ze die gelaten heeft. Gisteren liet ze haar bal ergens vallen en rende vervolgens achter mij aan. We hebben zeker een kwartier gezocht, maar de bal bleef spoorloos. En toen hadden we dus nog maar een bal. Romy snapte er helemaal niets van. Tja, dat krijg je als je niet op je spullen let.

Vanochtend hebben we een wandeling gemaakt door het stadspark van Zaltbommel. Superleuk! Je kan helemaal om het stadje met zijn oude vestingsmuren heen wandelen. Door het slechte weer waren er weinig mensen, zodat we volop van de rust konden genieten. Dat is een locatie waar we zeker nog vaker komen. We hebben dus gewoon genoten van het Paasfeest. Op naar de volgende feestdagen.