Zoals ik de vorige
keer al geschreven heb, had Romy op 19 en 21 juni twee dagen agility workshop.
Die duurde de hele dag: ’s ochtends anderhalf uur, daarna tweeënhalf uur pauze
en daarna nog een keer anderhalf uur. Ik mocht natuurlijk mee om te kijken. ’s
Ochtends stapten we de auto in, het vrouwtje zette het adres van de
hondenschool in de Tomtom en toen konden we vertrekken.
Eerst moesten we
een stuk over de snelweg rijden. Het was niet echt druk, we konden op ons gemak
rijden en we waren allemaal heel ontspannen. Kort vóór de afrit van de snelweg
gaf de Tomtom echter ineens de melding dat de batterij leeg is en vóór we het
wisten werd het scherm zwart. Het vrouwtje keek: de stekker van de Tomton zat
in de oplader, maar blijkbaar was dat ding niet aan het opladen. Ze drukte – al
lichtelijk in paniek – op het knopje om het apparaat weer aan te zetten. Ahhh,
gelukkig, er zat weer leven in. Echter niet lang. Na een paar honderd meter
kwam weer de melding dat de batterij leeg is en het scherm werd weer zwart.
Op het voorhoofd
van mijn vrouwtje verschenen de eerste zweetdruppels. Ze had geen idee waar de
hondenschool lag. Dus weer op het knopje drukken en ook deze keer liet de
Tomtom ons niet in de steek. Maar ook nu duurde dat maar even. Zo bleven we aan
de gang, tot het nog ongeveer twee kilometer was. Toen was er nog maar één
conclusie te trekken: onze Tomtom had op weg naar Eck en Wiel helaas het leven
gelaten. Gelukkig zag het vrouwtje een mevrouw met een hond lopen. Die wist
waar de hondenschool was en zodoende kwamen we er toch nog tijdig aan. Maar van
mijn ontspannen vrouwtje was er nog maar weinig over.
De training ging
gelukkig prima. Romy deed het eigenlijk vrij goed. In ieder geval heeft ze veel
geleerd. Twee dagen later gingen we – deze keer met een nieuwe Tomtom – weer naar
Eck en Wiel voor de tweede dag. Nu was het vrouwtje een stuk meer ontspannen.
Direct daarna
begon hier de zomer. Sindsdien heeft het nagenoeg niet meer geregend, de zon
schijnt de hele dag en we hebben soms temperaturen waar ze zelfs in de woestijn
nog jaloers op worden. Over het algemeen gaan we altijd met het vrouwtje hele
leuke wandelingen maken, maar nu zijn we soms al aan het hijgen als we even
worden uitgelaten. Als we iets doen, moet dat dus vroeg in de ochtend zijn, dan
valt het nog een beetje mee. Ook de baasjes zijn aan het klagen. Overal is het
warm. Ook in huis temperaturen van bijna dertig graden. Niet om uit te houden.
En het ziet er overal uit, of beter gezegd het ziet er niet meer uit. Het gras
is overal geel en groeit niet meer. Veel bomen verliezen nu al hun bladeren. Alles
is kurkdroog. Kan iemand alsjeblieft wat kou onze kant op sturen?
Ik hoop dat het
langzamerhand afgelopen is met de zomer. De baasjes hebben nu namelijk vakantie
en dan willen we leuke dingen doen. Het vrouwtje heeft beloofd dat we in ieder
geval met een boot varen. Deze zomer kan je namelijk voor het eerst met een
boot vanaf Zaltbommel naar slot Loevestein varen en Romy en ik mogen ook mee.
Dat lijkt me toch een keer leuk.
