Jullie
zullen je zeker afvragen wat we de afgelopen weken allemaal gedaan hebben. Nou,
we hebben vooral intens genoten van het zomerse weer dat we tot vorige week
hadden. Heel veel leuke wandelingen gemaakt met ons vrouwtje. Helaas is het nu
ineens afgelopen met het zomerse weer en de warme temperaturen. Mij maakt het
niet uit, als het maar droog blijft. Ben niet zo voor regen, want dan wordt
mijn vacht nat en dat is niet zo fijn.
Het
vrouwtje had beloofd dat we in de vakantie met de boot zouden varen, maar daar
was helaas geen tijd meer voor. Dat komt op de agenda voor volgend jaar. De
baasjes moesten namelijk nog verschillende dingen in huis doen en die hadden
voorrang.
De
afgelopen weken hebben we ook weer verschillende wedstrijden gelopen. Ik ben
twee keer eerste en een keer tweede geweest bij de FHN en bij de RvB had ik een
achtste plaats. En ook Romy had nu een keer prijs. Zij was tweede bij het spel
bij de FHN in Udenhout. Wat ben ik trots op mijn zusje.
 |
| Herfst in bomenpark Heesch 'De Maashorst' |
Afgelopen
zondag hadden we de jaarlijkse sheltiewedstrijd. Romy mocht voor het eerst
meedoen, dus we waren allemaal benieuwd hoe dat zou gaan. Op zich ging dat niet
verkeerd, maar het grootste probleem is dat mijn kleine zus niet blijft zitten.
De jumping begon met twee sprongen achter elkaar en direct daarachter lag een
tunnel. Het was echter niet de bedoeling om de tunnel in te gaan, maar naar
links af te slaan en over de volgende sprong te springen. Nou, ik denk dat jullie
al kunnen raden wat er gebeurde. Romy rende vanzelfsprekend als een gek de tunnel
in. Om zo’n parcours te kunnen lopen, moet ze dus blijven zitten. Maar ja, dat
is juist het probleem. Het vast parcours ging stukken beter, alleen liep ze
ergens achterin ook weer een tunnel in en dat mocht niet. Desalniettemin was
het vrouwtje heel erg tevreden over haar prestaties. Voor de rest heeft ze het
goed gedaan.
 |
| Zand was er ook in het bomenpark |
Tot nu
toe heb ik het eigenlijk nog nooit goed gedaan op de sheltiewedstrijd, altijd
een diskwalificatie. Onze verwachtingen waren daarom niet al te hoog. Het vast
parcours ging goed, tot het vrouwtje kort vóór het eind besloot om het parcours
anders te lopen dan dat ze verkend had. Ze
had namelijk bij verschillende andere mensen gezien dat haar oplossing net iets
langer duurde, daarom koos ze voor een andere variant. Maar als je die variant
niet verkend hebt, werkt dat meestal niet en zo was dat ook in dit geval. Ik begreep
niet zo goed wat zij nu van mij verwachtte. Het gevolg was dat ik van de
verkeerde kant over de hoorde sprong. Dus diskwalificatie. De jumping ging
netjes: 14e van 56 combinaties. Oké, het is geen topprestatie, maar
we zijn er toch trots op. Eindelijk een keer een uitslag op de
sheltiewedstrijd.
De
dag na de sheltiewedstrijd waren de baasjes een dagje vrij en wat doe je dan? Juist,
dan gaan we met zijn allen op pad, zodat het vrouwtje herfstfoto’s kan maken. Het
vrouwtje had een nieuwe locatie gevonden: het bomenpark in Heesch. We dachten
dat het daar heerlijk rustig was, want het was immers maandag en dan zitten de
meeste mensen op het werk. Niet dus. Toen wij daar arriveerden was de
parkeerplaats al vrij vol. Ook onderweg overal mensen en heel veel honden. Maar
het was wel leuk, we hebben goed gewandeld. Voor herfstfoto’s bleek die locatie
echter niet zo’n aanrader.
Over een
paar dagen vindt overigens weer de ISAC (internationale sheltiewedstrijd)
plaats. Die is dit jaar in Soliera (Modena) in Italië. Ik was er dolgraag
naartoe gegaan en het vrouwtje ook. De baasjes hebben er lang over nagedacht of
dat haalbaar is. Van ons uit is dat zo’n 1.200 km rijden. Dat vonden de baasjes
te veel voor één dag, dus was het idee om op de eerste dag ongeveer de helft te
rijden, vervolgens ergens te overnachten en de volgende dag de rest te rijden. Op
de weg terug zou hetzelfde schema worden aangehouden. Nou, dan nog drie dagen
wedstrijd en drie dagen na de wedstrijd thuis uitrusten, dat zou de baasjes
bijna twee weken vakantie kosten. En al die overnachtingen zijn natuurlijk ook
niet gratis. Uiteindelijk was de conclusie dat dat voor ons geen haalbare kaart
is. Hopelijk is de ISAC volgend jaar weer in een land dat iets dichterbij is.
Duimen dus!.
