O denneboom

 

Vrouwtje is inderdaad snel op zoek gegaan naar iets wat we met kerst kunnen doen. Ze had ook snel een idee. We zouden naar het openluchtmuseum in Arnhem gaan, want daar zijn de baasjes al jaren niet geweest. Of ik er ooit was, is niet helemaal duidelijk. Baasje zegt van wel, vrouwtje zegt van niet. Mij staat er in ieder geval niets van bij. Bokrijk, het openluchtmuseum in België, kan ik me wel goed herinneren. Daar zijn we al verschillende keren geweest. Hoe dan ook, we zouden dus op eerste kerstdag naar Arnhem gaan.

 

Op 15 december werd er echter weer een nieuwe – nog strengere – lockdown afgekondigd, die tot maar liefst 20 januari volgend jaar duurt. Sindsdien mogen alleen essentiële winkels open blijven, alle andere zaken moeten dicht, dus ook musea, dierentuinen en alle andere zaken die leuk zijn. Zelfs trimsalons moesten hun deuren sluiten. Dat mensen niet naar de kapper mogen snap ik nog wel. Het virus wordt immers onder mensen verspreid en bij de kapper kan je niet de vereiste afstand houden. Maar waarom wij hondjes nu ook niet meer naar de kapper mogen, dat snap ik nou echt niet. Gelukkig was ik net vóór de lockdown nog bij de trimmer. Ik hoefde me dus tijdens het kerstdiner niet te schamen.

 

Ook met de trainingen is het allemaal echt een gedoe door alle regels. En de logica is ook hier ver te zoeken. Eigenlijk moet alles gesloten blijven, ook maneges, maar in sommige veiligheidsregio’s mogen maneges toch weer open blijven en mag er training worden gegeven. Het is dan weliswaar aangepaste training, slechts de trainer en een cursist, maar ja, beter dan niets. Romy en Tosha trainen gelukkig in de juiste veiligheidsregio’s waar wel getraind mag worden. Ik heb helaas pech. Kort vóór de lockdown heeft het vrouwtje samen met kennissen een manege gehuurd, waar ik tijdens de wintermaanden zou trainen, maar die ligt in de verkeerde regio en daar moeten de deuren wel gesloten blijven. Vrouwtje heeft nu besloten dat ik een training van Romy overneem, zodat ik toch af en toe wat kan doen. Pfff….

 

Maar ik merk net dat ik helemaal afdwaal, ik wilde het eigenlijk over de kerst hebben en niet over dat stomme virus. De plannen voor het openluchtmuseum konden dus geen doorgang vinden. Uiteindelijk werd het een wandeling door het heidegebied van Kampina. Dat is in de buurt van de Oisterwijkse bossen en vennen, maar is net iets anders. We moesten wel goed uitkijken waar we liepen. Door de vele regen van de laatste weken was er overal blubber. Desalniettemin heb ik er onwijs van genoten. Het zonnetje scheen, er was weinig wind, en we hebben heerlijk gewandeld.

 

Het goede aan het hele virus is dat de regering nu een vuurwerkverbod heeft ingesteld. Er mag op oudejaarsavond helemaal niet geknald worden. Top besluit! Ik was er echt blij mee toen het vrouwtje dat vertelde. Eindelijk een rustige oudejaarsavond, waar ik gewoon zonder angst naar buiten kan om mijn behoeften te doen. De vreugde was echter van korte duur. Over het algemeen valt het hier met het geknal mee, pas na de kerst komt dat echt op gang. Nu zijn ze echter al weken bezig. We hebben het nu al een paar keer meegemaakt dat niet ver achter ons vuurwerk werd afgestoken.

 

Ikzelf heb het niet op vuurwerk, echt verschrikkelijk dat geknal, maar ik heb inmiddels geleerd dat ik thuis veilig ben en dat ik daar niet bang hoef te zijn. Buiten is dat iets anders. Zodra er geknald wordt, wil ik het liefst zo snel mogelijk naar binnen. Romy is iets minder onder de indruk. Zij gaat meestal blaffen als ze vuurwerk hoort en daarna gaat ze gewoon verder met het leven. Tosha blijkt echter als de dood voor dat geknal. Overdag valt het nog mee, maar dat ligt er waarschijnlijk aan dat er tot nu toe overdag nog niet geknald is. ’s Avonds wil ze echter het liefst helemaal niet meer naar buiten. Echt leuk wat sommige mensen allemaal verzinnen. Aan ons wordt daarbij niet echt gedacht.

 

Vorig jaar heb ik het er een keer over gehad dat het bij ons in de keuken een complete chaos is met kerst, omdat het vrouwtje met feestdagen graag de chefkok wil uithangen. Dit jaar zou het allemaal anders gaan, heeft het vrouwtje beloofd. Ze zou kiezen voor iets makkelijks. Iets dat binnen niet al te lange tijd klaar is en waarvoor je geen twintig pannen nodig hebt. Al weken vóór de kerst begon haar zoektocht naar een makkelijk gerecht. Tot mijn verbazing heeft ze dat ook gevonden. In de supermarkt hadden ze een kant en klaar rosbief met rode wijn saus. Het vlees moest een paar minuten de pan in en daarna 50 minuten de oven in. De saus kon gewoon in de magnetron opgewarmd worden. Klonk eigenlijk al van het begin af aan te mooi om waar te zijn.

 

Op eerste kerstdag ging het vrouwtje aan de slag met haar rosbief. Zag er echt makkelijk uit. Net als altijd moest er natuurlijk ook nog soep worden gemaakt en een salade, dus uiteindelijk had ze weer zoveel vuil gemaakt dat de baas toch weer tussendoor de vaatwasser moest aanzetten om dat allemaal weg te werken. Toch verliep het soepeler dan in voorgaande jaren en vrouwtje was snel klaar. Enthousiast gingen de baasjes aan tafel zitten. Ik zag meteen dat het eten geen mega succes was. Het vlees was niet echt lekker en de saus was ronduit vies, zei het vrouwtje. Het enige dat lekker was, was de zuurkool die ze zelf had gemaakt. Tja, en wat doe je als het eten niet lekker is? Juist, dan is er maar één oplossing. Je gaat de volgende dag een lekker kerstmenu koken. Kortom: we zijn terug bij af! Vrouwtje was alweer de hele middag in de keuken bezig. Lang leve de kerst. 

We wensen al onze trouwe volgers alvast een fijne jaarwisseling en laten we hopen dat 2021 weer een jaar wordt waar we terug mogen gaan naar het oude normaal, waar we weer alles mogen doen waar we zin in hebben.