woensdag 20 januari 2021

Paardeninvasie

 

De vorige keer heb ik al verteld dat afgelopen jaar een vuurwerkverbod gold. Al snel werd echter duidelijk dat mensen niet van plan waren om zich daaraan te houden. Ik snap niet zo goed waarom dat voor mensen zo moeilijk is om zich aan simpele regels te houden. Wij hondjes hebben daar geen moeite mee. Het vrouwtje heeft mij bijvoorbeeld bijgebracht dat ik niet haar klompen kapot mag maken en in de gordijnen hangen is ook verboden. Nou, dan doe ik dat ook niet. Er zijn immers talloze andere zaken die hartstikke leuk zijn en die ik wel mag doen. Hoe dan ook, oudejaarsavond was min of meer net als altijd. Tot half drie ’s nachts deden we geen oog dicht.

 


Gelukkig hadden we er overdag geen last van. We hebben namelijk een uitgebreide wandeling gemaakt in Kampina. Deze keer waren we echter aan de andere kant, daar waar al die vennen liggen. De baasjes zijn hier in het verleden vaker geweest, vertelden zij, vooral om foto’s te maken. Het nadeel van Kampina is echter dat je bijna niet bij de vennen komt en bij de vennen, waar je wel kunt komen, staat altijd de zon verkeerd. Om die reden zijn de baasjes al een poosje niet meer in dat gebied geweest. We hebben fijn gewandeld, tot we ineens een paard tegenkwamen. En daar bleef het niet bij. Op een gegeven moment waren overal paarden: op de paden, in de bosjes, langs de vennen, voor en achter ons.

 

Eerste sneeuw voor Tosha

Voor ons liep een jong stel met een kinderwagen. Blijkbaar vonden de paarden dat reuze interessant. Nieuwsgierig kwamen ze in grote getallen de baby bewonderen. Dat stel liep dezelfde route die wij ook liepen. De paarden bleven die kinderwagen interessant vinden en liepen continu achter ons aan. Ik vond dat toch een beetje eng, want we konden echt geen kant op, overal stonden paarden en sommige keken niet echt vriendelijk. We waren blij toen we het hek van het gebied dicht konden doen. Als de baasjes dat geweten hadden, waren we daar niet naartoe gegaan, zeiden ze. Vroeger waren daar geen paarden, althans hebben de baasjes nooit eentje gezien. Vind het ook een beetje raar dat in zo’n wandelgebied zoveel paarden rondlopen. Op het bord bij de in- respectievelijk uitgang staat dat je 25 meter afstand moet houden naar de paarden. Maar ja, hoe doe je dat als die overal zijn?

 


Ook in het nieuwe jaar hebben we al verschillende wandelingen gemaakt. We waren twee keer wandelen op landgoed Brakel en we waren bij de Oisterwijkse bossen en vennen, dat toch één van onze favoriete gebieden blijft. Maar jeetje, wat was het daar druk. De parkeerplaatsen stonden vol en zelfs langs de weg stonden overal auto’s. Over het algemeen merk je tijdens de wandeling niet zoveel van de drukte. Het is tenslotte een groot gebied en mensen lopen verschillende routes. Dat was nu echt anders. Om de paar honderd meter kwamen we mensen tegen. Uhm, misschien voorlopig een ander gebied zoeken, want dat is niet leuk meer.

 

Met zijn drieën in Kampina

Afgelopen zaterdag was het eindelijk zo ver: de eerste sneeuw van het jaar en ook de eerste sneeuw voor ons zusje Tosha. Vrouwtje was meteen dolenthousiast toen ze de weerman hoorde zeggen dat we zaterdag sneeuw zouden krijgen. ’s Ochtends heeft ze de accu van de camera opgeladen, vervolgens werd de camera klaargezet en daarna was het wachten op de witte vlokjes. Helaas begon het pas laat in de middag te sneeuwen. Ook waren het maar hele kleine vlokjes, dus duurde het even vóór het een beetje wit was. Kort vóór het donker werd zijn we met het vrouwtje naar de achtertuin gegaan zodat ze een paar foto’s van ons kon maken. Met veel fantasie zien de foto’s een beetje winters uit. Haha. Tosha vond het maar niets. Ze vond het allemaal een beetje raar. De volgende dag was het alweer afgelopen met de sneeuwpret, dus Tosha had weinig tijd om eraan te wennen. Nu gaan de temperaturen weer omhoog.