Ik had helemaal gelijk, het weekend na Tosha’s verjaardag hebben we inderdaad iets leuks gedaan. Op zondagochtend vertrokken we richting kust. De baas was bang dat we in een file terecht zouden komen, want er was al van tevoren gewaarschuwd dat het op de stranden druk zou worden. Baasje hield dus met zijn mobiel de verkeersdrukte goed in de gaten. In het begin viel het allemaal reuze mee. Toen we dichter bij de kust kwamen, werd het echter steeds roder op het kaartje dat de baas op het mobiel zag. We besloten daarom van de snelweg af te gaan en de laatste kilometers via sluiproutes te rijden. Ging prima. Geen file en meteen een parkeerplaats gevonden.
Toen we uitgestapt waren keek ik om me heen, maar ik zag eigenlijk niets bekends. Over het algemeen gaan we altijd naar ’s-Gravenzande. Die parkeerplaats ligt een heel stuk weg van het strand en ziet er ook heel anders uit. Er was slechts één conclusie mogelijk: we waren niet in ’s-Gravenzande. Deze keer waren we in Rockanje. Ik was benieuwd. Van de parkeerplaats moesten we slechts een stukje door de duinen lopen en daarna moesten we een zandheuvel beklimmen om naar het strand te komen. Nou zeg, dat was me toch een klimpartij. Was blij toen we eindelijk boven waren, maar daarachter lag meteen het strand. Dat was prachtig. Het water loopt daar geleidelijk af, we konden heel ver het water in lopen.
Gelukkig was het op het strand helemaal niet druk. We konden eindeloos rennen en hadden de grootste lol. De baasjes konden iets te eten afhalen bij een restaurant en ze mochten zelfs naar de wc. We hadden ook echt geluk met het weer. Het was al echt warm. Echt een super dag. Terug moesten we op dezelfde weg waar we gekomen was, dus ook weer over die heuvel klimmen. Het vrouwtje had de volgende dag enorm veel spierpijn. Achteraf zagen we dat we waarschijnlijk ook een andere weg hadden kunnen kiezen, waarschijnlijk hadden we daar niet hoeven te klimmen. Haha.
Het weekend daarop wilden we niet zo ver weg. Het baasje had een plas gewoon op De Brand in Den Bosch, waar we nog nooit waren. Volgens hem was het daar vrij rustig. Dat klopte, was nagenoeg niemand te bekennen. Daar was ook helemaal niets te beleven. Op de achtergrond de geluiden van de A2, een doodsaaie plas, en voor de rest helemaal niets. Na een korte wandeling besloten we weer te vertrekken. De Oosterplas ligt daar in de buurt, dus lag het voor de hand om daar naartoe te gaan. We waren daar al vaker, is altijd leuk om daar een keer te gaan wandelen. Maar deze keer was het allesbehalve leuk. Overal mensen. Vreselijk! We moesten continu opzij voor alle mensen. Nou, ik heb toch wel andere ideeën over een gezellige wandeling.
De baasjes proberen altijd nieuwe leuke dingen voor ons te verzinnen, maar dat is kennelijk niet zo makkelijk. Nagenoeg alles is namelijk nog steeds gesloten. Alleen bossen, stranden en stadsparken zijn open en langs de rivieren mag je natuurlijk ook wandelen. De keuze is daardoor vrij beperkt. We gaan ook graag een keer naar de Tuinen van Appeltern of wandelen door een kasteeltuin, maar daar mogen we dus niet meer komen. Ik heb natuurlijk geen verstand van de hele materie, veel te ingewikkeld voor mij, ik ben maar een klein hondje, maar ik vind dat allemaal nogal krom. Dat virus, waar de mensen last van hebben, is besmettelijk en daarom moeten ze ook afstand van elkaar houden, heeft het vrouwtje uitgelegd. Zou het dan niet slimmer zijn om meer locaties te openen, zodat mensen meer opties hebben? Hoe drukker het ergens is, hoe groter de kans op besmetting, zou ik zeggen. Als het dus minder druk is ergens, is de kans op besmetting kleiner. Klinkt logisch, toch? Vrouwtje zegt dat er binnenkort verkiezingen zijn. Misschien moet ik me nog even kandidaat stellen?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten