De
vakantie is helaas weer voorbij en we zijn weer terug in ons gewone leven. Niet
dat dat erg is hoor, ik heb het altijd naar mijn zin. Ook in ons gewone leven
vallen er immers een hoop leuke dingen te beleven. Vóór de vakantie hebben het
vrouwtje en ik een keer besproken wat we nu doen met de wedstrijden bij de
Raad. Zoals jullie weten ben ik een aantal jaren gepromoveerd naar de derde
graad. Sindsdien hebben we echter niet meer al te veel wedstrijden gelopen,
want heel eerlijk gezegd vond ik daar helemaal niets aan. Veel derde graad
parcoursen bestaan uit talloze out’jes, waardoor je eigenlijk niet echt kan
rennen. Je loopt van het ene out’je naar het andere. Ik vind het juist zo leuk
om te rennen. De wedstrijden bij de Fhn en de ARL vind ik daarom stukken
leuker. Na lang heen en weer hebben we dus besloten om te degraderen naar de
tweede graad. Ik ben hier echt zo blij mee.
Ayda 26 weken
Nu moeten
jullie echter niet denken dat ik met al mijn ervaring nu alleen nog simpele
rondjes ga lopen. Nee hoor, niets is minder waar. Het vrouwtje heeft ons nu
namelijk ingeschreven voor de WAC-selecties. WAC staat voor World Agility
Championships en dat zijn de wereldkampioenschappen van de Fhn. Die vinden namelijk
volgend jaar in ons eigen land plaats, dus leek het ons leuk om daar een keer
aan mee te doen.
De
selecties bestaan uit vier wedstrijden. Twee hebben we inmiddels achter de rug.
We hebben geweldig gelopen, maar telkens hebben we ontzettend veel pech gehad.
De eerste keer lag bij het vast parcours een tunnel onder de kattenloop. Voor
ik de kattenloop op moest had je een wijde bocht. Ik weet niet precies wat me
eigenlijk bezield heeft, maar in plaats van de kattenloop op te gaan, koos ik
ervoor om een bocht te maken en door de tunnel te gaan. Mocht natuurlijk niet.
Het vrouwtje riep meerdere keren ‘kat, kat, kat’, maar ja, ook dat heeft niet
geholpen. Bij de jumping moest ik een sprong out nemen. Leek me niet zo
logisch, dus ik dacht laat ik die maar van de voorkant nemen. Kortom: twee keer
diskwalificatie. Bij de gambling hebben we gelukkig wel wat puntjes gescoord.
Bij de tweede selectie had je echt moeilijke parcoursen, maar dat maakt ons
eigenlijk niet zo veel uit. Nagenoeg iedereen was al na vier tot vijf toestellen
gediskwalificeerd. Je moest namelijk vier sprongen achter elkaar out springen
en dat was echt ontzettend moeilijk. Het vrouwtje en ik deden het allemaal
perfect en we kwamen er supergoed doorheen. We waren echt zo blij! Toen kwam
het baasje echter vertellen dat we ook hiervoor een diskwalificatie hadden
gekregen. Bij de palen (dat was het voorlaatste toestel) was kennelijk iets
niet goed gegaan. Wat er fout was gegaan kon het baasje niet zeggen. Na
meerdere keren het filmpje te hebben bekeken bleek dat ik blijkbaar pas bij de
tweede of derde paal de palen heb ingestoken. Ook het vast parcours ging
geweldig, maar ook hier ging het bij het voorlaatste toestel mis. Dat was de
kattenloop en ik ben weer te vroeg van de afloop afgelopen. Weliswaar waren we
nog zesde, maar ja, dat had veel beter gekund. Nou, we hebben nog twee
selecties en één wedstrijd mag worden weggestreept, dus er is nog hoop.
Samen in de Drunense Duinen
Vrouwtje
wist niet zo goed of ze Romy ook voor de selectie moest aanmelden. In eerste
instantie wilde ze het wel, maar toen had ze opeens weer twijfels. Romy is een
beetje de kluts kwijt sinds de wedstrijden weer zijn begonnen. Ik denk dat de
lange pauze Romy geen goed heeft gedaan. Ze blijft helemaal niet meer zitten en
loopt vaak gewoon haar eigen rondje. Het gaat inmiddels weer de goede kant op,
maar het duurt even vóór ze weer de oude is. Bij de eerste selectie heeft ze
daarom gewoon in de A klasse gelopen. Dat ging overigens heel goed. Het vast
parcours was fenomenaal, tot ze bij de palen kwam. Daar miste ze de insteek en
moest de palen overdoen. Dat was echt doodzonde. Wel een derde plaats. Ze heeft
nog slechts één promotiepunt nodig en wel op het vast parcours om naar de B
klasse te promoveren. Het moet toch een keer lukken. Omdat dat allemaal zo goed
ging, mocht ze de vorige keer ook de selectie lopen. Bij de jumping en het vast
parcours had ze weliswaar een diskwalificatie, maar op zich ging het eigenlijk
niet eens slecht, dus ik was positief verrast. En bij de gambling deed ze het
zelfs beter dan ik.
Twee weken
geleden waren we naar een sheltiewandeling, die op het strand van Petten werd
gehouden. Daar waren we tijdens de vakantie een paar keer, dus het
vakantiegevoel was meteen weer terug. Gelukkig was het weer nu beter. Het was
een heerlijk zonnige dag zonder een druppeltje regen. Met zijn allen wandelden
we gezellig van de parkeerplaats naar het strand. Na een paar minuten op het
strand te hebben gewandeld, zagen we een behoorlijk grote plas op het strand.
Die was meerdere meters lang en breed. Heel apart. Op Romy had die plas meteen
een ongelofelijke aantrekkingskracht. Vóór we het beseften was ze op de plas
afgestormd en was een paar meter verderop geland. Al snel werd duidelijk dat de
plas niet alleen nogal lang en breed was, maar kennelijk ook nogal diep. In
ieder geval te diep voor Romy om daar te kunnen staan. Ze keek ons wanhopig
aan, maar ja, wat moesten we doen? Ik was niet van plan om haar voorbeeld te
volgen en ik had het idee dat de baasjes daar net zo over dachten. Romy kon dus
maar één ding doen: zwemmen naar de zijkant en zich zelf op het droge in
veiligheid brengen. Dat deed ze dan ook. Maar jeetje, wat zag ze er weer uit.
Helemaal nat. Iedereen keek meteen naar ons. Zo pijnlijk!
Ayda 31 weken
Helaas was
dat niet het enige wat ons in Petten te wachten stond. Vrouwtje heeft vorig
jaar een nieuwe lens gekocht voor haar camera. Dat is eentje die ze overal mee
kan nemen en die geschikt is voor allerlei soorten foto’s: van landschappen tot
portretten. Vrouwtje was er echt blij mee. Die lens maakt veel scherpere foto’s,
is makkelijk te hanteren en is vrij licht. De camera gaat ook bijna altijd mee,
dus ook naar het strand van Petten. Vrouwtje maakte een foto, toen was er nog
niets aan de hand. Toen ze de tweede foto wilde maken, bleek de camera ineens
niet meer scherp te stellen. Wat ze ook deed, niets hielp. Uiteindelijk heeft
ze nog een paar foto’s met haar mobiel gemaakt. Maar ja, was natuurlijk balen.
Thuis
aangekomen werd het probleem nader onderzocht. Met de oude lens stelde de
camera gewoon scherp, dus aan de camera lag het niet. Twee dagen later is het
vrouwtje met de lens naar de fotozaak gegaan. De lens is nu opgestuurd. Nu
moeten we een maand wachten vóór we horen of het probleem onder garantie valt
en verholpen kan worden. Vrouwtje was helemaal depri. De oude lens is al meer
dan tien jaar oud en die heeft het nodige te verduren gehad. Die is al diverse
keren kletsnat geworden, zat regelmatig onder het zand en die doet het nog
steeds. En de nieuwe is pas een jaar oud en nu al kapot. Heel apart. Nou ik hoop dat het vrouwtje binnenkort goed nieuws krijgt.
