Witte vlokjes

Al vanaf begin november hoor ik het vrouwtje zeggen: “Oh, hopelijk gaat het deze winter sneeuwen. Wat zou dat leuk zijn voor Gina. Zal ze zeker prettig vinden.” Het baasje keek op zulke momenten iets minder vrolijk, volgens mij vindt hij sneeuw niet zo prettig. 

Ik kon daarover niet meepraten, want ik heb nog nooit sneeuw gezien. Zou die echt zo leuk zijn zoals het vrouwtje beweerde?

Een witte Kerst leek het vrouwtje helemaal te gek, maar de weersvoorspellingen waren wat dat betreft niet positief. Vrouwtje was er niet over te spreken.

Toen ik gisteren wakker werd, was het vrouwtje echter helemaal in haar nopjes. “Het is aan het sneeuwen, yippie”, riep ze vrolijk, “laten we snel naar buiten gaan.” Nou, zo gezegd zo gedaan.

 

De hele grond lag vol met wit spul dat nogal koud en vochtig aanvoelde. En uit de hemel viel nog veel meer van dat spul. Binnen no time zat mijn mooie vacht helemaal onder de witte vlokken. Ik snapte er niets van. Waar waren de stoeptegels, en waar het gras waar ik mijn behoefte op kon doen? Het leek me een goed idee om dat grondig te onderzoeken. Dus heb ik mijn neus zo diep als het maar kon in de sneeuw geduwd en ja hoor, helemaal onderin zat het gras verstopt.

Al gauw merkte ik dat dat witte spul helemaal niet zo erg is. Je kunt ook in de sneeuw goed met de bal spelen. Maar al die witte vlokjes op mijn mooie vacht? Dat vond ik toch eigenlijk iets minder.

Vandaag is het gelukkig gestopt met sneeuwen, dus alleen nog wit spul onder mijn pootjes. Ook scheen de zon en dat is altijd prima. Samen met de baasjes heb ik een leuke wandeling gemaakt en met het zonnetje erbij was het echt genieten.

Mijn conclusie: sneeuw is heel erg leuk. En als het de volgende keer sneeuwt roep ook ik: “Yippie, laten we snel naar buiten gaan!!!”

De dagen worden weer korter

De bladeren van de bomen zijn weer verkleurd, de dagen worden aanmerkelijk korter. Kortom: de herfst is weer begonnen.

 

De afgelopen weken ben ik heel veel met de baasjes op pad geweest. De herfst is namelijk een prachtig jaargetijde om foto’s te maken, zegt mijn vrouwtje.

Eigenlijk is het nu overal prachtig, dus maakt het niet zoveel uit waar we naartoe gaan. In de stuifzandgebieden is het gras bijna donkerbruin, vooral als de ondergaande zon erop schijnt ziet het er prachtig uit. En de bossen zijn heerlijk verkleurd, alhoewel het toch een beetje tegenvalt. Veel bomen hadden al in een vroeg stadium geen bladeren meer en plekken, die over het algemeen hartstikke mooi in de herfst zijn, zijn nu een stuk minder mooi.

 

Ik geniet in ieder geval volop van de herfst. Die bladeren op de grond zijn geweldig. Je kunt er van alles mee. Snuffelen, kijken wat er allemaal onder zit, kroelen en rennen is helemaal het einde op bladeren. Echt super!!!

Het is alleen jammer dat het nu alweer zo vroeg donker wordt. Onze uitgebreide strandwandelingen zijn nu een stuk minder uitgebreid en veel eerder op de dag.  

 

Sheltiedag 2014

Het was lang wachten, maar vandaag was het eindelijk zover: we mochten eindelijk naar de sheltiedag. Er was een heel leuk dagje gepland met alles erop en eraan.

 

Eerst werd een lezing voor de baasjes gehouden, waar veel over de gezondheid van honden werd verteld, welke voer je het beste kunt geven en zulke dingen. Dat was heel informatief, heb ik begrepen.

Ook was er een fysiotherapeute die iets over blessures vertelde en hoe je die het beste kunt voorkomen. Ze liet de baasjes ook zien hoe je je hond moet masseren. Na een korte uitleg mochten alle baasjes zelf met hun hond aan de slag. Oei, dat was geweldig, kan het vrouwtje wel vaker doen.

 

En daarna begon voor ons hondjes het leukste gedeelte, namelijk de strandwandeling. Het waaide behoorlijk, dus waren ook de golven behoorlijk hoog. Ik vond dat wel een beetje eng en ben daarom niet zo dicht naar het water gegaan.

Het hele strand was vol met prachtige shelties. Ik heb goed rondgekeken of ik ergens een knappe vent kon ontdekken. Een beetje aandacht is nooit verkeerd, toch? Soms was het wel een beetje teveel van het goeie, want op een gegeven moment kreeg ik meer aandacht dan ik aankon.

 

Ik sta hier in het midden

 

Een knappe sheltie zag het helemaal met me zitten. Ik vond het maar een rare snuiter met zijn strikje om zijn nek, maar achteraf bekeken bleek die toch heel aardig te zijn.

 

En nu moet ik echt uitrusten, het was namelijk een vermoeiende dag. Tot de volgende keer.

Paarse gloed

De vakantieperiode is helaas veel te snel voorbijgegaan. De baasjes moeten weer werken en de dagen worden ook weer aanmerkelijk korter.

Postbank

 

Het einde van de zomer heeft echter ook een goede kant, want ik mag nu eindelijk met agility beginnen. De eerste les hebben het vrouwtje en ik inmiddels achter de rug en ik moet zeggen, agility bevalt me wel. Je hebt verschillende toestellen: hoorden waar je overheen moet springen en tunnels waar je doorheen moet lopen. Er zijn nog veel meer toestellen, maar die ken ik nog niet. Het is wel de bedoeling dat ik die de aankomende maanden leer. Een begin is in ieder geval gemaakt.

16 maanden

Vandaag was het weer tijd voor wat afwisseling, dus zijn we naar de Veluwe om daar de heide te bewonderen. Wouw, alles was ineens paars. Heel erg mooi om te zien.

 

Op naar Zeeland

Wat is een vakantie zonder strand? Juist, dat is helemaal niet leuk. Dus snel een paar spullen pakken, de auto instappen en op naar Zeeland. Na een korte wandeling door Veere ging het eindelijk naar het strand.

 

Ik heb er heel erg van genoten. Beetje zon en een lekker windje, echt geweldig. Op het strand kwam ik een ander hondje tegen dat net als ik op zoek was naar wat gezelschap. Helaas kon dat hondje met zijn korte pootjes niet echt hard lopen, dat was wel een beetje jammer, want ik houd ontzettend van rennen.

 

Het strand is altijd interessant. Wat je daar allemaal kunt vinden, zeg. Dat moest natuurlijk goed worden onderzocht, want wie weet wat er allemaal in dat zand verstopt is. Ik heb gegraven en gegraven en mijn neus heel diep de grond in geboord. Helaas heb ik geen schatten gevonden.

 

Achteraf zat mijn neus helemaal vol met zand. Dat was echt vies. Kon bijna geen adem meer halen. Maar stel dat ik wel een schat had gevonden, dan was het de moeite waard geweest.

 

Terug naar het verleden

De baasjes gaan in de zomer heel graag naar openluchtmuseums. Één van de favoriete openluchtmuseums is Bokrijk in het Belgische Genk. Daar kun je namelijk niet alleen een hoop interessante ambachten en heel veel mooie natuur zien, maar daar heb je ook acteurs die het verleden zo echt tot leven laten komen.

 

Helaas was het museum niet toegankelijk voor ons hondjes en dat vonden de baasjes toch wel heel erg jammer. Toen het vrouwtje onlangs op het net zat, zag ze echter dat honden nu wel welkom waren. Tja, en wat doe je dan? Op naar Genk, vóór ze zich weer bedenken. Je kunt het maar nooit weten, toch?

 

Ik moet het toegeven, het is daar daadwerkelijk heel erg mooi, ook voor ons hondjes. Kleine dorpjes met paden waar ik goed op kan lopen en ook verder heb ik nog het een en ander ontdekt dat ik nog niet zo goed kende. Ze hebben daar namelijk ook dieren. Als dorpshond ken ik natuurlijk al een hoop dieren, maar varkens hebben we hier niet zoveel, dus dat was wel even nieuw. Hmm, maar ik weet het niet. Die varkens maken toch wel heel rare geluiden en ze ruiken ook een beetje raar. Koeien vind ik persoonlijk iets leuker en schaapjes zijn helemaal mijn ding.

 

We hebben ook een hondenslee gezien. Oei, die arme hond. Ik hoop dat de baasjes met mij niet zoiets van plan zijn, want dat zou ik toch niet leuk vinden.

 

Het was in ieder geval een superleuke dag voor mij, die – wat mij betreft – voor herhaling vatbaar is.

En dat kwamen we ook nog tegen

 

Genieten van de zomer

De zomer laat zich momenteel van zijn mooiste kant zien, hoor ik overal om me heen. De zon schijnt de hele dag en de temperaturen zijn bijna tropisch warm. Ik vind dat helemaal niet zo leuk, want wij hondjes kunnen niet zweten, dus krijgen wij het heel snel veel te warm. Overdag rust ik daarom nu veel, lekker op de koude tegels of in de schaduw liggen en ’s avonds als het een beetje afgekoeld is, een leuke wandeling langs de Maas of de Waal.

Wandeling door het Bossche Broek

 

Gelukkig zijn er ook dagen waar het een stuk minder warm is. De baasjes hebben momenteel vakantie, dus zijn we er meteen op uit getrokken. Ons eerste uitstapje ging naar Gouda. Is een leuk stadje om te zien.

 

Helaas werd het ondanks andere weervoorspellingen na de middag toch weer behoorlijk warm. Dus snel de koele auto in en weer naar huis gereden.

St. Marien in Kevelaer

Met ons volgende uitstapje hadden we meer geluk. Dat ging meteen weer naar het buitenland, namelijk naar het Duitse Kevelaer. Dat is een bekende bedevaartsoord met prachtige kerken. Helaas ben ik in geen van die kerken welkom. Heel raar. De baasjes hebben wel alles goed bekeken en kaarsjes aangestoken.

 

Kastelentour

Het is alweer een poosje geleden dat de baasjes kastelen zijn gaan bekijken, dus werd het de hoogste tijd. Helaas mag ik nooit zo’n kasteel mee in, want met mijn pootjes zou ik natuurlijk de dure tapijten vuil kunnen maken en dat kan niet. Desalniettemin vind ik zo’n bezoek aan een kasteel altijd leuk. Die zijn namelijk meestal landschappelijk prachtig gelegen, met een groot park en sommige zelfs met een heel bos eromheen, waar je uitgebreid kunt wandelen.

 

Ruïne Batenburg te Batenburg

Mensen die een kasteel bezoeken zijn over het algemeen ook niet zo gehaast. Die kijken graag om zich heen en als ze mij dan zien, krijg ik alle aandacht. Dat is fijn en echt genieten om zo bewonderd te worden. Ze stellen de baasjes dan allerlei vragen: hoe oud ik ben, sommige willen weten wat voor ras ik ben en weer anderen hebben zelf een sheltie gehad en vertellen uitgebreid van hun hondje. Vaak is hun hondje overleden en als ze mij dan zien hebben ze tranen in hun ogen. Een sheltie is namelijk een heel bijzondere hond, zeggen die mensen, en daar ben ik het natuurlijk helemaal mee eens.

 

Kasteel Huis Bergh te 's-Heerenberg

 

We gaan op reis

Het was een drukke boel de afgelopen weken, de baasjes waren namelijk bezig met de voorbereidingen voor de vakantie. Er werden talloze lijstjes gemaakt, nog wat spullen gekocht, de auto schoongemaakt, enzovoort, enzovoort.

Meer bij Sosnowka

Centrum van Karpacz

 

Eind mei was het eindelijk zo ver: mijn eerste vakantie. Ik was een heel klein beetje opgewonden, want ik ben nog niet eerder naar het buitenland geweest en van Polen weet ik al helemaal niets af. De reis verliep gelukkig zonder problemen. Ik heb de meeste tijd liggen slapen en tussendoor hebben we een beetje gewandeld. Toen we aankwamen was ik helemaal uitgerust.

Wodospad Sklarki bij Sklarka Poreba

 

kasteel Chojnik

 

Wat me meteen opviel waren al die bergen, met heel veel wandelmogelijkheden voor viervoeters en hun baasjes. Wat ook heel leuk was dat ik eigenlijk overal welkom was, zelfs in het miniatuurpark in Kowary. Eindelijk ergens begrip voor ons hondjes, deed me wel goed.

 

Helaas hadden we met het weer niet veel geluk. Na twee dagen zon kregen we ineens onweer en daarna bleef het regenen, en niet zo’n beetje ook. Het regende pijpenstelen en veel wegen waren zo blubberig dat je amper kon lopen. Ik zag er continu uit als een verzopen katje. Het vrouwtje had er veel werk mee om mij weer netjes te krijgen.

 

Ondanks de regen hebben we gelukkig veel gezien. We hebben zelfs een uitstapje gemaakt naar Tsjechië. Daar hebben ze een rotsstad met torenhoge rotsen. Ik kreeg het er wel een beetje benauwd van. Je moest soms behoorlijk klimmen. Voor mij geen enkel probleem, maar de baasjes waren keikapot aan het eind van de dag. Tja, ik denk dat ik met de baasjes iets meer moet trainen voor we de volgende keer op vakantie gaan.

Rotsstad Adrspach

Meer in Adrspach

 

Mijn eerste verjaardag

Het is amper te geloven, maar vandaag is het precies één jaar geleden dat ik geboren ben. Toen kon ik helemaal niets en nu ben ik al een grote dame.

 

Ik heb de afgelopen twaalf maanden heel veel geleerd. Op school doe ik het heel goed. Ik ben inmiddels in het bezit van het diploma Gehoorzame Hond I en nu train ik voor Gehoorzame Hond II. Zitten, liggen, komen, dat is voor mij al allemaal vanzelfsprekend. Eh, riep daar het vrouwtje? Hoezo roept zij al voor de tiende keer? Ik heb echt niets gehoord. Echt niet!!!

 

Kaarsjes hoefde ik gelukkig niet uit te blazen, want daar ben ik niet zo goed in. In plaats daarvan werd ik getrakteerd op een heerlijke wandeling langs de Maas.

 

Daar staan nu overal de bloemetjes in bloei. Heb er ook aan geroken, maar sommige kriebelen wel heel erg in mijn neus. Is in ieder geval iets anders dan tulpjes.