zondag 24 juli 2016

Romy is nu 6 weken


Deze ochtend begon anders dan de andere zaterdagochtenden. Net als altijd werd ik door het vrouwtje vroeg in de ochtend uitgelaten en daarna kreeg ik mijn ontbijt, dus eigenlijk allemaal heel gewone dingen. Desalniettemin voelde ik op de een of andere manier dat er iets stond te gebeuren. Over het algemeen is de zaterdag de poetsdag van de baasjes. Direct na het ontbijt worden dan stofzuiger, dweil, poetsdoeken, emmers en andere schoonmaakspullen uit de kast gehaald, waarmee de baasjes vervolgens ijverig aan de slag gaan. Vandaag gebeurde er echter niets dergelijks. Dat kon maar één ding betekenen: we gingen iets leuks doen! Ik was er helemaal klaar voor.

Ze ziet weer iets
 

Na het ontbijt vertelde het vrouwtje dat vandaag weer een bezoek aan Romy op het programma stond. Ik dacht meteen, wat leuk, misschien maken we daarna weer een uitstapje. Helaas zei het vrouwtje dat ik deze keer niet mee mocht. De pups zijn namelijk nog niet ingeënt en in de auto is het door de subtropische temperaturen, die wij op dit moment hebben, veel te warm voor mij. Was wel een beetje teleurgesteld, maar heb er wel begrip voor. Zou er niet aan mogen denken dat de pups door mij ziek zouden worden. Ik ben gewoon lekker gaan slapen en heb op de baasjes gewacht. Toen zij terugkwamen hadden ze weer veel te vertellen.

 
Even nadenken

Net als de vorige keer werden zij uitgebreid begroet door Cheeta, Laura en Macho. Macho was deze keer een stuk relaxter en blafte veel minder. Nadat hij van de baasjes snoep had gekregen, kwam hij zelfs dicht in de buurt.
Sinds het laatste bezoek van de baasjes drie weken geleden is Romy ontzettend gegroeid. Het vrouwtje van Romy vertelde dat zij een klein monstertje is en van alles en nog wat uitspookt. Daar was in het begin echter weinig van te merken. Ze ging gewoon op schoot zitten en heeft uitgebreid met de baasjes geknuffeld.

Ohhhhhhhh, wat kijkt ze lief

 
Toen ze echter een stukje mocht lopen, kon je al gauw merken dat daar een hoop energie in zit. Ze probeerde meteen door een hele kleine opening achter de kennel te komen. Nieuwsgierig is ze in ieder geval. Nou, dat zit dan blijkbaar in de familie, want ik wil ook altijd alles weten. Na een paar minuten door de kamer te hebben gelopen, kon je duidelijk merken dat Romy moe begon te worden. Haar vrouwtje legde haar weer terug in de kennel en binnen een paar minuten was ze vertrokken. Tja, zo gaat dat met pups.
Na het nuttigen van een overheerlijke maaltijdsoep met stokbrood vertrokken de baasjes weer naar het zuiden.

Romy heeft al door hoe het moet als het vrouwtje de camera pakt


Wat was ik blij toen ik eindelijk de sleutel hoorde. Heb meteen een uitgebreid blafconcert gegeven en het vrouwtje uitbundig begroet. ’s Avonds hebben we nog twee lange wandelingen gemaakt, zodat ik mijn energie kwijt kon. Heerlijk, dus toch nog een fijne afsluiting van de dag voor mij. En ook voor morgen staat het nodige op het programma: trainen en ’s avonds een wandeling langs de Maas. Verheug me er al op.

donderdag 21 juli 2016

Geen komkommertijd bij ons


Het is weer zover heb ik gehoord: de komkommertijd is aangebroken. Bij ons is daar echter totaal geen sprake van, want de baasjes en ik hebben meer te doen dan ooit. We waren nu al twee zaterdagen op pad om wat spulletjes te kopen voor Romy. Zij moet namelijk ook een eigen bench hebben, bakjes voor eten en drinken, speelgoed enzovoort. Klinkt niet al te moeilijk, maar in de praktijk valt het allemaal niet mee. De dierenzaken hebben veel spul, maar vaak niet het spul dat je wilt. De bench moesten we bestellen, bakjes hadden ze wel, maar niet de juiste en ook met het speelgoed waren we tot nu toe weinig succesvol. We zullen dus nog een keer op pad moeten. Wel hebben we voor mij een tuigje gevonden waar ik heel erg blij mee ben. Twee keer klikken en het is klaar. Hoef er zelfs niet eens met de pootjes in te stappen. Heel fijn! Ik heb altijd een hekel gehad aan tuigjes, omdat dat allemaal een heleboel gedoe was. Nou kijk eens aan, kan dus blijkbaar ook makkelijk. Waarom hebben ze dat niet eerder uitgevonden?

Op 13 juli hebben het vrouwtje en ik meegedaan aan een onderlinge wedstrijd op de club waar we trainen. Die wordt op drie verschillende dagen gelopen, verspreid over de rest van het jaar. De eerste wedstrijd was dus nu, de volgende is ergens eind september en de laatste in december. Telkens wordt een vast parcours en een jumping gelopen. We waren onderverdeeld in twee groepen: de B1 lopers liepen in de beginnersgroep en de B2 en C lopers in de gevorderden. Alle honden, onafhankelijk van grootte, liepen dus in één groep. Dat baarde mij toch wat zorgen, want daar zaten ook veel Border Collies bij en die kunnen behoorlijk hard lopen, dus het was even afwachten hoe we het ervan af zouden brengen.
Trustcup 1e dag: 2e plaats VP
 
We begonnen met de jumping. Het ging allemaal prima, tot het vrouwtje ineens het parcours vergeten was. Ik merkte meteen dat er iets niet klopte, want het vrouwtje begon te aarzelen, terwijl ik precies deed wat zij aangaf. Nou, nou, nou, mijn vrouwtje, wat doen we met haar? Is toch echt niet zo moeilijk om de volgorde van een paar toestellen te onthouden. Was toch wel een beetje teleurgesteld, want voor de rest hebben we prima gelopen. Het vast parcours ging gelukkig helemaal perfect en uiteindelijk werden we tweede. Als beloning mochten we een grote doos met snoep mee naar huis nemen.  
Romy 4 weken
 
Inmiddels is het zomers warm en dan heb ik het vooral in de avonduren druk. De laatste twee dagen was het overdag zo warm dat lopen voor mij geen pretje was. Dus even naar buiten om mijn behoeften te doen en snel weer naar binnen. ’s Avonds, toen het een beetje afgekoeld was, zijn we naar de Maas, waar ik met mijn pootjes in het koele water kon staan. Heerlijk. Zo vind ik de zomer leuk. Kan het niet de hele dag avond zijn? Gelukkig hebben ze aan de Maas weer een beetje het gras gemaaid, zodat we fatsoenlijk kunnen lopen. Ben er heel erg blij mee.

Romy 5 weken

De donderdag is voor de baasjes nu altijd een spannende dag, want dan zien zij weer de nieuwste foto’s van Romy en daar worden de baasjes altijd heel blij van. Voor de gezelligheid kijk ik ook even mee, maar foto’s op een computerscherm zeggen mij eigenlijk niets. Ik moet aan iets kunnen snuffelen, anders is het niet interessant. Voor mij blijft Romy dus nog een beetje een raadsel. Voor jullie heb ik wel een paar foto’s geplakt, want jullie zullen het wel interessant vinden. Veel kijkplezier toegewenst!

zondag 3 juli 2016

Van wit naar zwart


Toen ik vanochtend wakker werd, leek het een veelbelovende dag te worden. De zon scheen en het was eindelijk een keer droog. De kans was dus groot dat we vandaag iets leuks zouden doen.

 


Zoals jullie weten ben ik dol op wandelingen langs de Maas en de Waal, maar de laatste tijd is dat helemaal niet meer fijn. Doordat het voortdurend nat is en overal het water staat, kan niet gemaaid worden en voor de grote grazers zijn de gebieden op dit moment niet veilig. Het gevolg is dat allerlei planten de hoogte in schieten. Voor het ballengooien is dat gebied dus niet meer geschikt. We hebben het een paar keer geprobeerd, maar dat was gewoon niet leuk om tussen de hoge planten mijn bal te zoeken. Vandaag gingen we daarom naar de Hedelse plas, waar je gelukkig nog wat ruimte hebt.

 
Zelfs mijn bal was helemaal zwart

Achter mijn bal aanlopen vind ik nog steeds één van de leukste dingen die er zijn. Het leuke is dat het altijd onvoorspelbaar is waar de bal beland. Die kan zomaar ineens de andere kant op stuiteren en dat maakt het spannend. Ik krijg er in ieder geval geen genoeg van.

Ziet er toch al weer goed uit


De eerste meters viel het eigenlijk nog mee, op het gras kon je prima lopen. Toen we verder liepen, zag je echter ook hier dat het de afgelopen periode veel geregend heeft. Overal blubber. De baasjes liepen voorzichtig van de ene naar de andere kant van het pad om een beetje op gras te kunnen lopen. Snap niet waarom ze zo moeilijk deden, ik rende er gewoon lekker doorheen. Soms is het wel makkelijk om vier pootjes te hebben, sta je steviger op en ik had van de blubber weinig last.

 
Bijna weer schoon en verder met mijn bal

Pas halverwege zag ik dat ik het deze keer toch wat bont had gemaakt. De witte gedeeltes van mijn vacht waren helemaal zwart door de modder. Zelfs ik besefte dat dat niet kon. Gelukkig liepen we  langs een plas zodat ik even een duik kon nemen en daarna viel het allemaal weer reuze mee. Ik heb in ieder geval weer heel veel lol gehad en het vrouwtje zorgt er wel voor dat ik weer er uit zie als een dame. Ze moet tenslotte ook iets te doen hebben.

Net toen we weer in de auto zaten begon het overigens weer te regenen. Ons uitstapje hadden we dus echt goed getimed.


Op Urk


Het was vandaag niet echt een spannende dag voor mij. Urenlang in de auto zitten om naar Friesland te rijden, in de auto blijven liggen tot de baasjes eindelijk mijn nieuw zusje hebben gekozen en weer de hele rit terug naar huis. Het vrouwtje had daarom beloofd dat we later op de dag nog iets leuks zouden doen, zodat ik ook nog een fijne dag zou hebben.

 
Haven van Urk

De baasjes wilden altijd al een keer naar Urk en aangezien we daar toch langs kwamen, stopten we daar om een wandeling langs de haven en de zee te maken. Alhoewel het inmiddels zomer is, kan je daar bijster weinig van merken. Het is voortdurend aan het regenen en er waait een stevige wind. Kort vóór we op Urk arriveerden kregen we nog een stevige hagelbui over ons heen. Dus eigenlijk niet het soort weer om een uitgebreide wandeling te maken, desalniettemin trokken we er op los.

 
De vuurtoren van Urk

Na een korte bezichtiging van de haven, gingen we op zoek naar de zee, want daar kwamen we voor. Die was helaas niet zo makkelijk te vinden. Je zag het water wel, maar we moesten nog even uitzoeken hoe je daar kon komen. Na wat gepuzzel stonden we eindelijk bij het water, waar we heerlijk hebben gewandeld en goed zijn uitgewaaid. Voor de rest viel er op Urk eigenlijk niet veel te beleven, maar de wandeling heeft me wel goed gedaan na al die uurtjes liggen. Het vrouwtje heeft beloofd dat we morgen misschien ook nog iets leuks gaan doen als het niet regent. Dus duimen, beste mensen, dat het een beetje droog blijft.
 
 

Ik krijg er een zusje bij


Al langere tijd hoor ik de baasjes erover praten dat ze nog een hondje willen nemen. De keuze voor het ras was geen enkel probleem: het zou natuurlijk weer een knappe sheltiedame worden, net als ik. Ook de kleur stond vast: mijn zusje zou een sable hondje worden. Vorig jaar nam het vrouwtje contact op met de fokker waar ik vandaan kom om te vragen of er misschien binnen niet al te lange tijd sable pups geboren zouden worden. En ja hoor, we hadden geluk, er stond inderdaad een nest met sable pups op de planning.

1 week oud
 

In mei hoorden de baasjes dat er een echo gemaakt was en dat daarop vier pups te zien waren. De vreugde was groot, maar echt verheugen durfden de baasjes zich nog niet, want je weet immers niet of dat allemaal reutjes zijn of dat er ook een teefje bij zit. Half juni kwam dan eindelijk het verlossende telefoontje. Op 10 juni waren er vijf pups geboren: drie teefjes en twee reutjes. Teefje 5, Lady, was er als verrassing bij gekomen. De baasjes waren helemaal blij. De pups zijn overigens mijn echte halfbroertjes en –zusjes, we hebben allemaal dezelfde papa. Dus mijn nieuw zusje is ook echt familie van mij.

 
2 weken oud

De baasjes moesten nog even geduld hebben vóór ze de pups mochten zien, maar vandaag was het eindelijk zo ver. Vroeg in de ochtend zijn we in de auto gestapt en naar Friesland gereden. Van ons uit is dat een behoorlijke afstand en zonder pauze ongeveer twee uur rijden. Tussendoor zijn we nog even gestopt, zodat ik een plasje kon doen en een beetje mijn pootjes kon strekken. Maar aangezien we vroeg waren vertrokken, waren we super op tijd en zelfs te vroeg. Tenminste daar leek het op. We hadden nog zo’n 16 km te gaan en zouden er een kwartier eerder zijn. Toen begonnen echter ineens alle auto’s voor ons te remmen, het verkeer stond stil zo ver het oog reikte. Gelukkig stonden we direct naast een afrit, dus de richtingaanwijzer naar rechts en weg van de snelweg. Helaas stond op de weg waar we toen belandden ook alles vast. Over de laatste 16 km hebben we daarom nog ongeveer driekwartier gedaan, dus kwamen we uiteindelijk te laat.

 
3 weken oud

Ik moest in de auto blijven, maar dat vond ik niet erg, want ik zou niet willen dat de pups door mij ziek zouden worden. Het was niet warm, de ramen stonden open en dus ging ik gewoon op de achterbank een dutje doen. De baasjes mochten wel naar binnen. Zij werden meteen uitgebreid door de mama van mijn nieuw zusje Laura, haar zus Cheeta en broertje Macho begroet. Macho is mijn echte jongere broer, we hebben allebei dezelfde ouders en volgens de baasjes lijken wij qua uiterlijk veel op elkaar.

 
3 weken en 1 dag oud
 


Na een lekkere maaltijd te hebben genuttigd, was het tijd om mijn nieuw zusje te kiezen en dat viel niet mee, kan ik jullie vertellen. De baasjes hadden namelijk de eerste keus en moesten dus kiezen welke van die drie prachtige dames mijn nieuw zusje zou worden. Er moest ook met verschillende dingen rekening worden gehouden, het is namelijk de bedoeling dat mijn nieuw zusje samen met ons agility doet. In principe kan dat iedere sheltie, maar niet met iedere sheltie wordt dat ook een succes. Dus moest er goed over nagedacht worden.

 
Is zij niet lief?

Na lang wikken en wegen hakte het vrouwtje eindelijk de knoop door: Lady, de pittigste uit het nest, wordt mijn zusje. Nu mag ik ook eindelijk verklappen hoe zij gaat heten: Romy.
 
Romy wordt geknuffeld
 

Ik kan het amper afwachten om haar te zien. Hoe zal het zijn om een zusje te hebben? Ik kom zelf weliswaar uit een nest met twee zusjes en twee broertjes, maar ik kan me daar niets meer van herinneren en sinds ik bij mijn baasjes woon, ben ik altijd enig hondje geweest. Dat zal dus voor mij even wennen zijn.

Ze is nu al heel erg fotogeniek, toch?