Eerste u'tje voor Tosha

Gisteren (11 maart) was het eindelijk zo ver: de eerste wedstrijd bij de RvB met Tosha en Ayda. Ook dat had heel wat voeten in de aarde vóór hieraan deelgenomen kon worden. Op de desbetreffende maandagochtend zat vrouwtje al ruim vóór zeven uur klaar achter de tablet om in te schrijven. Toen de inschrijving om klokslag zeven uur vrijgegeven werd, drukte ze meteen op twee knoppen tegelijk. Het resultaat: Tosha stond wel ingeschreven en Ayda stond op de wachtlijst. En die was lang, langer dan de lijst met combinaties die wel mee mochten doen. 

Gelukkig kwam de organisator met het idee om nog een avondwedstrijd op dezelfde dag te organiseren. Een paar dagen later ging daarvoor de inschrijving open en het spelletje begon opnieuw. Wederom mocht Tosha meedoen en Ayda stond alweer op de wachtlijst. Vrouwtje was nogal gefrustreerd, want op die manier schiet het natuurlijk niet echt op. Ik persoonlijk vind dat een raar systeem. Hoe moeten jonge honden ervaring opdoen als ze geen wedstrijden mogen lopen? Maar ja, je kunt er niets aan doen, behalve rustig afwachten. Zo’n twee weken nadat de inschrijving was opengegaan, kwam er plotseling een mail met de mededeling dat Ayda van de wachtlijst gehaald is voor de avondwedstrijd. Eindelijk goed nieuws dus. Vrouwtje heeft meteen betaald. Nu, waar ook Ayda mee mocht doen bij de avondwedstrijd, kon Tosha worden afgemeld voor de ochtendwedstrijd.

 

Het vast parcours ging met Tosha eigenlijk niet slecht, maar ze wist niet meer zo goed hoe de palen gingen. Door de weigering bij de palen en een paar weigeringen bij tunnels helaas een diskwalificatie. Voor de rest was het vrouwtje niet ontevreden. Ayda was duidelijk zwaar onder de indruk van het hele wedstrijdgebeuren. Normaal rent ze als een gek over zo’n parcours, maar nu deed ze alles heel voorzichtig. Bovendien sloeg ze meerdere hordes over. En natuurlijk de wip, want die doet ze nog niet. De jumping was een heel leuk rondje met in het begin een paar tunnels. Tunnels zijn absoluut niet het ding van Tosha, dus vrouwtje maakte zich daar wel zorgen over, maar die waren geen enkel probleem. Af en toe wilde Tosha weer aan het vrouwtje plakken bij een paar hordes en de muur, maar het lukte het vrouwtje om dat op te lossen door een beetje zijwaarts te lopen. Zag er wel een beetje raar uit, maar het hielp. Tosha sprong netjes en kreeg geen weigering. Ook de palen gingen fantastisch. Jeetje, ze vliegt er bijna doorheen. Zou ik ook graag willen kunnen op zo’n tempo. De laatste toestellen gingen zonder enige aarzeling en echt op een razendsnel tempo. Het eerste u’tje van Tosha op een jumping was een feit. En tweede plaats!

Ayda had ook bij de jumping nog niet helemaal haar draai gevonden. Ze bleef onder de indruk. Het gevolg was wederom dat ze twee sprongen oversloeg. Vrouwtje heeft haar teruggehaald en vervolgens heeft Ayda de sprongen alsnog netjes gedaan, maar ja, dat levert iedere keer een weigering op. Ook de palen kende ze niet meer. Het gevolg was een derde weigering en dat houdt in dat je een diskwalificatie krijgt. Vreemd genoeg ging het parcours daarna helemaal geweldig. Ayda, zoals wij haar kennen, was weer helemaal terug. Wel een beetje laat, maar dat maakt niet uit. Het is de bedoeling dat ze gewoon wat ervaring opdoet, ze hoeft niet meteen u’tjes te lopen. Dat komt nog wel. Al met al een heel succesvolle avond voor mijn twee jongste zussen.

 

Zo, en nu een keer heel iets anders. Volgens mij heb ik jullie al een keer verteld dat Romy en ik hele fijne kussens hebben waarop wij slapen. Die hebben de baasjes jaren geleden gekocht tijdens een sheltiedag. Toen Tosha en Ayda wat ouder waren, leek het de baasjes een goed idee om onze kussens te vervangen. Romy en ik kregen allebei een nieuw kussen en Tosha en Ayda kregen die fijne kussens, waar wij jaren op hadden liggen slapen. Helaas heeft Tosha dat kussen al vrij snel gesloopt, dat was wel erg jammer. Maar dat is weer een ander verhaal. De nieuwe kussen bevielen in het begin goed. Helaas bleken die op den duur iets minder stevig te zijn, wat ik niet zo fijn vond. Er moest dus weer een nieuw kussen voor mij worden aangeschaft.

 

Vrouwtje keek een beetje rond wat er allemaal te koop is. Uiteindelijk viel de keuze op een dik kussen met een zachte grijze velours stof. Dat was weliswaar nogal aan de dure kant, maar ja, ik moet wel goed kunnen slapen hè. Toen ik dat zag was ik helemaal blij. Wat een prachtig kussen. Mijn zussen waren nogal jaloers. Dat was volledig ongegrond, want als ik tevreden over het kussen zou zijn, zouden mijn zussen ook eentje krijgen. Het lag echt fantastisch, ik was er echt blij mee. Helaas duurde dat niet al te lang. Na een week of twee kreeg je van die kleine bobbeltjes in de vulling. Aanvankelijk was dat niet erg, maar die bobbeltjes groeiden met de dag. Wederom een paar weken later bestond de hele vulling alleen nog uit bobbels. Ik kon alleen nog tussen de bobbels gaan liggen, wat absoluut niet fijn was. Jullie raden het misschien al: er moest weer een nieuw kussen komen.

 

Deze keer werd via internet een kussen besteld. Dat is een echt bed dat maar liefst vijftien centimeter hoog is. Bovendien heeft dat een zomer- en een winterkant. De zomerkant zorgt voor extra koelte, de winterkant is extra warm. Alleen maakt de vulling van het kussen rare geluiden als ik erop ga liggen of me omdraai. In het begin vond ik dat wat raar, maar inmiddels ben ik aan het geluid gewend. Ik slaap er nu zo’n drie weken op. Tot nu toe ben ik meer dan tevreden. Kan eindelijk weer lang uitgestrekt liggen slapen. Heerlijk! Laten we hopen dat dat een tijdje meegaat.