Na onze
vakantie en het WAC hebben we even een korte rustpauze ingelast met het
bloggen. Er viel namelijk niet echt veel te vertellen. We hebben getraind, we
waren op wedstrijden, en verder hadden we regen, regen en nog meer regen. Over
het algemeen gaan we in de lente vaker leuke uitstapjes maken. Een keertje naar
de tuinen van Appeltern, een keer naar een kasteeltje, leuke wandelingen. En
dit jaar? Helemaal niets, want als het continu pijpenstelen regent is dat
allemaal niet zo leuk. Het was vaak zo nat dat we niet eens bij onze geliefde
Maas konden komen.
Onlangs
zat het vrouwtje er echt helemaal doorheen. Het was de zoveelste grijze
regendag sinds oktober. En toen kwam vrouwtje op internet ineens een artikel
tegen van een psycholoog. Die schreef dat de slechte humeur van de mensen niet
door het slechte weer wordt veroorzaakt, maar door de mensen zelf. Het heeft te
maken met hoe je tegen dingen aankijkt. Mensen kijken naar buiten, zien het
slechte weer en hebben meteen de bokkenpruik op. Ze zien alleen het negatieve.
Dat moet je ombuigen, schreef meneer de psycholoog, en de positieve kanten
zien. De regen en de kou hebben namelijk ook een hoop voordelen. Je hoeft
bijvoorbeeld je plantjes in de tuin niet te sproeien. Dat kost je dagelijks
toch al gauw een kwartier tot twintig minuten. Tel dat op per week, dan ben je
al twee tot tweeënhalf uur alleen met het sproeien bezig. Die tijd kun je nu
aan andere dingen besteden. Het water dat je voor het sproeien nodig hebt kost
bovendien geld. Dat houd je nu in je zak. Bovendien hebben we ondanks de
permanente regen blijkbaar een tekort aan drinkwater. Dus als je niet hoeft te
sproeien is dat goed voor het milieu. Geen plaknachten, geen zonnebrand, geen
ongezonde snacks op een terrasje, enzovoort. Je hebt dus eigenlijk geen enkele
reden om te klagen.
Na het
lezen van dit artikel was het vrouwtje veel blijer. Toen ik naar haar keek zag
ik de bui alweer hangen, want meestal staat er dan iets te gebeuren. En ja
hoor, geen vijf minuten later riep het vrouwtje ineens dat we nu een
positiviteitswandeling gaan maken. Geen idee of dat woord bestaat, maar is
volgens mij een echte aanrader voor Scrabble. Volgens het vrouwtje is dat een
wandeling waar je positieve energie van krijgt. Vrouwtje sprong van de bank op,
rende naar de gang, trok dikke schoenen en haar regenjas aan. Ons maakt het
weer niet veel uit. Als we iets met het vrouwtje kunnen doen vinden we dat
altijd leuk. Bovendien wilden we natuurlijk dolgraag weten wat zo’n wandeling
nu precies inhield.
In het
begin was het een heel normale wandeling. Nou ja, normaal, wat is dat? Het was
behoorlijk aan het regenen, maar voor de rest waren er geen bijzonderheden. We
liepen op ons gemak langs de voetbalvelden en vervolgens gingen we de dijk op.
En toen begon ons vrouwtje ineens ‘I’m singing in the rain’ te zingen. Nou, van
mij mag het hoor. Als vrouwtje daar blij van wordt is dat prima, toch?
Bovendien waren we de enigen op de dijk. Geen voetgangers, geen fietsers en
geen auto’s. Het was heerlijk rustig. Alleen wij in de stromende regen. Alles
rook heerlijk fris. We bleven overal staan om te snuffelen.
Ongeveer
anderhalf uur later waren we weer thuis met een heel blij vrouwtje. Mijn zussen
en ik zagen er uit alsof we een half uur onder de douche hadden gestaan. Nat
tot op het bot. Gelukkig had vrouwtje meteen een paar droge handdoeken bij de
hand. Vrouwtje zelf was ook niet droog gebleven. Haar broek was zo nat dat die
vanzelf bleef staan toen ze die uittrok. Maar we waren allemaal erg blij.
Conclusie: meneer de psycholoog had kennelijk gelijk.
