Het nieuwe jaar
is amper begonnen en meteen is er al slecht nieuws. In september en oktober
vorig jaar mochten we voor het eerst in bijna twee jaar tijd weer wedstrijden
lopen bij de Fhn. Vrouwtje had ons ingeschreven voor de Wac-selectie. Eind
oktober werd de wedstrijdkalender voor dit jaar bekendgemaakt. Die was iets
minder vol dan normaal, maar met acht wedstrijden was er in ieder geval een
begin gemaakt en wellicht kwamen er nog een paar bij. We waren dus echt blij.
Vrouwtje heeft alle wedstrijden meteen in haar agenda genoteerd en het was
alleen wachten tot de inschrijving openging. Kort vóór de Kerst ging echter
weer een lockdown in en werd het nogal stil in agilityland.
Ook na de
lockdown bleef het bij de Fhn nogal stil. Half januari werd ineens
bekendgemaakt dat de derde Wac-selectiewedstrijd begin februari in Bakkeveen
gehouden zou worden. De inschrijving zou vorig weekend opengaan. We zaten met
spanning af te wachten. In plaats van inschrijfgegevens kwam er opeens de
melding dat de organisator van de acht wedstrijden bij de Fhn stopt en dat de
wedstrijden niet meer georganiseerd worden. Plotsklaps was onze agenda dus weer
leeg. Inmiddels is bekendgemaakt dat de overige twee selectiewedstrijden begin april worden gelopen in Zuidwolde (Drenthe). We zijn ons nog aan het beraden
of we dat doen. Dat zijn twee dagen achter elkaar. Voor ons is dat een
behoorlijke rit, dus zouden we daar iets moeten huren.
Een nieuwe
wedstrijdkalender van de Fhn is er nog niet. Of die er nog komt? Het vrouwtje
zegt dat we dat moeten afwachten. Zijzelf heeft daar toch haar twijfels.
Nagenoeg het hele bestuur is inmiddels opgestapt. Dat wordt momenteel bemenst
door twee personen, die echter geen ervaring hebben met agility. Ook de
coördinator agility is weg. Kortom het ziet er niet al te best uit. Ik vind dat
heel erg jammer, want ik heb zulke leuke herinneringen aan onze wedstrijden bij
de Fhn. Dus duimen dat er toch een oplossing gevonden kan worden.
Gelukkig is er
ook goed nieuws. De organisator van die acht wedstrijden heeft binnen een paar
dagen een nieuwe organisatie opgezet, die Dogsports heet. Bijna alle
wedstrijden, die al voor de Fhn gepland stonden, komen in de agenda van
Dogsports terug, plus nog een paar andere. Vrouwtje heeft meteen een licentie
voor ons aangevraagd.
Ook is er nog meer
goed nieuws. Ook de ARL heeft inmiddels een agenda bekendgemaakt voor dit jaar.
Maar liefst zeven wedstrijden, waarvan drie in het buitenland (twee in
Duitsland en eentje in België). Ik hoef me dus echt niet te vervelen de
aankomende maanden. En op die manier word ik nog een echt internationale hondendame. Haha.
Eigenlijk weet ik
niet of ik het al mag verklappen, maar er is nog meer goed nieuws. Over drie
weken heeft Tosha haar eerste wedstrijd. Ik ben echt zo benieuwd hoe dat gaat.
Lange tijd had het vrouwtje het gevoel dat ze bij de training alleen maar stil
staan en geen stap verder komen. Tosha was een plakkertje, dat niets
zelfstandig kon en vrouwtje continu voor de voeten liep. Vrouwtje was niet meer
echt te spreken over de training, want de trainer wist geen enkele oplossing
voor de problemen te verzinnen. Dat is iets waar mijn vrouwtje totaal niet tegen
kan. Er is voor alles een oplossing, zegt ze altijd. Ze had ook duidelijk voor
ogen hoe het probleem op te lossen was, maar dat paste niet in het concept van
de training.
Eind november was
vrouwtje het helemaal zat en heeft besloten om één keer per week een hal te
huren en Tosha zelf te trainen. Sindsdien zijn slechts twee maanden verstreken,
maar Tosha kan nu hele parcoursen lopen. Ze is nog lang niet zo zelfstandig als
Romy, maar het gaat iedere week beter. En vrouwtje is nu weer helemaal in haar
nopjes. Ze heeft de smaak van het zelf trainen helemaal te pakken. Ze weet
precies wat Tosha moet leren en inmiddels weet ze ook goed hoe ze haar dat moet
bijbrengen. Aangezien een half uur training voor Tosha veel te lang zou zijn,
mogen ook Romy en Ayda meedoen. Met Romy doet het vrouwtje dan de echt
moeilijke oefeningen, de rest kent ze immers al, en Ayda is natuurlijk nog
helemaal een beginner. Nou ja, eigenlijk klopt dat niet. Mijn jongste zus kan al
zonder problemen een parcours van tien toestellen lopen. Ze doet dat op zo’n
vanzelfsprekende manier dat je er jaloers op kunt worden. Vrouwtje geeft iets
aan en zij doet het. Geen nadere uitleg bij nodig. Heel uitzonderlijk. Een echt
natuurtalent.
