Aftellen

 

Het nieuwe jaar is amper begonnen en meteen is er al slecht nieuws. In september en oktober vorig jaar mochten we voor het eerst in bijna twee jaar tijd weer wedstrijden lopen bij de Fhn. Vrouwtje had ons ingeschreven voor de Wac-selectie. Eind oktober werd de wedstrijdkalender voor dit jaar bekendgemaakt. Die was iets minder vol dan normaal, maar met acht wedstrijden was er in ieder geval een begin gemaakt en wellicht kwamen er nog een paar bij. We waren dus echt blij. Vrouwtje heeft alle wedstrijden meteen in haar agenda genoteerd en het was alleen wachten tot de inschrijving openging. Kort vóór de Kerst ging echter weer een lockdown in en werd het nogal stil in agilityland.

 

Ook na de lockdown bleef het bij de Fhn nogal stil. Half januari werd ineens bekendgemaakt dat de derde Wac-selectiewedstrijd begin februari in Bakkeveen gehouden zou worden. De inschrijving zou vorig weekend opengaan. We zaten met spanning af te wachten. In plaats van inschrijfgegevens kwam er opeens de melding dat de organisator van de acht wedstrijden bij de Fhn stopt en dat de wedstrijden niet meer georganiseerd worden. Plotsklaps was onze agenda dus weer leeg. Inmiddels is bekendgemaakt dat de overige twee selectiewedstrijden begin april worden gelopen in Zuidwolde (Drenthe). We zijn ons nog aan het beraden of we dat doen. Dat zijn twee dagen achter elkaar. Voor ons is dat een behoorlijke rit, dus zouden we daar iets moeten huren.

 

Een nieuwe wedstrijdkalender van de Fhn is er nog niet. Of die er nog komt? Het vrouwtje zegt dat we dat moeten afwachten. Zijzelf heeft daar toch haar twijfels. Nagenoeg het hele bestuur is inmiddels opgestapt. Dat wordt momenteel bemenst door twee personen, die echter geen ervaring hebben met agility. Ook de coördinator agility is weg. Kortom het ziet er niet al te best uit. Ik vind dat heel erg jammer, want ik heb zulke leuke herinneringen aan onze wedstrijden bij de Fhn. Dus duimen dat er toch een oplossing gevonden kan worden.

 

Gelukkig is er ook goed nieuws. De organisator van die acht wedstrijden heeft binnen een paar dagen een nieuwe organisatie opgezet, die Dogsports heet. Bijna alle wedstrijden, die al voor de Fhn gepland stonden, komen in de agenda van Dogsports terug, plus nog een paar andere. Vrouwtje heeft meteen een licentie voor ons aangevraagd.

Ook is er nog meer goed nieuws. Ook de ARL heeft inmiddels een agenda bekendgemaakt voor dit jaar. Maar liefst zeven wedstrijden, waarvan drie in het buitenland (twee in Duitsland en eentje in België). Ik hoef me dus echt niet te vervelen de aankomende maanden. En op die manier word ik nog een echt internationale hondendame. Haha.

 

Eigenlijk weet ik niet of ik het al mag verklappen, maar er is nog meer goed nieuws. Over drie weken heeft Tosha haar eerste wedstrijd. Ik ben echt zo benieuwd hoe dat gaat. Lange tijd had het vrouwtje het gevoel dat ze bij de training alleen maar stil staan en geen stap verder komen. Tosha was een plakkertje, dat niets zelfstandig kon en vrouwtje continu voor de voeten liep. Vrouwtje was niet meer echt te spreken over de training, want de trainer wist geen enkele oplossing voor de problemen te verzinnen. Dat is iets waar mijn vrouwtje totaal niet tegen kan. Er is voor alles een oplossing, zegt ze altijd. Ze had ook duidelijk voor ogen hoe het probleem op te lossen was, maar dat paste niet in het concept van de training.

 

Eind november was vrouwtje het helemaal zat en heeft besloten om één keer per week een hal te huren en Tosha zelf te trainen. Sindsdien zijn slechts twee maanden verstreken, maar Tosha kan nu hele parcoursen lopen. Ze is nog lang niet zo zelfstandig als Romy, maar het gaat iedere week beter. En vrouwtje is nu weer helemaal in haar nopjes. Ze heeft de smaak van het zelf trainen helemaal te pakken. Ze weet precies wat Tosha moet leren en inmiddels weet ze ook goed hoe ze haar dat moet bijbrengen. Aangezien een half uur training voor Tosha veel te lang zou zijn, mogen ook Romy en Ayda meedoen. Met Romy doet het vrouwtje dan de echt moeilijke oefeningen, de rest kent ze immers al, en Ayda is natuurlijk nog helemaal een beginner. Nou ja, eigenlijk klopt dat niet. Mijn jongste zus kan al zonder problemen een parcours van tien toestellen lopen. Ze doet dat op zo’n vanzelfsprekende manier dat je er jaloers op kunt worden. Vrouwtje geeft iets aan en zij doet het. Geen nadere uitleg bij nodig. Heel uitzonderlijk. Een echt natuurtalent.