Nederlands Kampioenschap 2023

 

Eergisteren en gisteren was het zover: het agilityseizoen van de RvB werd afgesloten met het Nederlands kampioenschap. Romy en ik hadden ons allebei voor de zaterdag geplaatst. Romy door middel van punten en ik op basis van de uitslag van de competitie. Op de zaterdag vindt opnieuw een selectie plaats. Alleen de besten mogen ook op de zondag lopen. Ikzelf had geen enkele verwachtingen. Ik vind het allang prima als ik met het vrouwtje een leuke dag heb en fijne rondjes mag lopen. Romy is stukken fanatieker. Die rent bij ieder rondje alsof haar leven ervan afhangt. Helaas gaat dat niet altijd goed.

 

Bij het eerste vast parcours was Romy zo snel dat vrouwtje een noodzakelijke wissel niet meer kon maken. Daarna verliep het iets rommelig en kregen ze een weigering en een fout. Slechts een negende plaats. Ik deed het goed, maar miste de afloop kattenloop. Wel een achtste plaats. Zonder fout waren we vierde geweest. Op de jumping hadden we allebei een diskwalificatie. In mijn geval is dat de wijten aan het vrouwtje, die na de palen veel te traag reageerde. Ik dacht dat ik een sprong gewoon van voren moest springen, maar dat was een outje. Het tweede vast parcours ging bij mij prima, wederom een achtste plaats. Romy liep helaas vrij snel een tunnel in terwijl dat niet op het programma stond.

 

Desondanks waren we erg blij toen we ’s avonds naar huis reden. Ik had laten zien dat ik dergelijke rondjes best wel kan lopen. Van Romy was het natuurlijk wat jammer, maar het waren erg moeilijke rondjes voor een snel hondje. We wensten iedereen die zich wel geplaatst had veel succes toe en we vertrokken. Onderweg naar huis maakte het vrouwtje alvast plannen voor de zondag. Dat zou een erg warme dag worden. Een uitstapje naar de Waal leek vrouwtje erg leuk. Dat zagen we helemaal zitten. Toen we al bijna thuis waren, kwam ineens op het mobiel een bericht binnen. ‘Jullie zitten er morgen bij’, schreef een kennis. Hè? Uit bestudering van de uitslagen bleek inderdaad dat het vrouwtje en ik ons inderdaad voor de volgende dag geplaatst hadden op basis van de overall uitslagen. Blijkbaar waren twee achtste plaatsen voldoende. Oei, dat was wel de verrassing van de dag. Dus geen Waal voor ons de volgende dag, maar terug naar Venlo naar het NK.

 

Net als altijd wordt op het NK eerst een jumping gelopen en die bepaalt de plaatsing voor het laatste rondje: het vast parcours. De jumping was erg leuk en goed te doen, was het oordeel van het vrouwtje na het verkennen. Mijn grootste probleem bij de jumping is altijd de snelheid. De meeste combinaties gaan daar razendsnel doorheen en ik ben over het algemeen iets langzamer. Al snel bleek dat dat parcours minder makkelijk was dan het vrouwtje dacht. De een na de andere combinatie sneuvelde. Ik had er volop vertrouwen in dat wij het rondje wel foutloos konden lopen. En ja hoor, dat lukte prima. Vierde plaats!!!

 

Als laatste onderdeel moest een vast parcours worden gelopen en aangezien wij het op de jumping zo goed hadden gedaan mochten wij bijna als laatste starten. De start gaat namelijk in omgekeerde volgorde. Eerst de kanslozen, dat zijn de combinaties die op de jumping een diskwalificatie hebben gelopen. Daarna komen de combinaties met fouten en weigeringen en als laatste de echte kanshebbers, degenen die bij de jumping foutloos waren. Helaas was de afloop van de kattenloop schijnbaar niet goed genoeg, dus kreeg ik een fout. Bij de palen vond de keurmeester dat ik er niet snel genoeg in had gestoken, dus ook nog een weigering. Dat was wel erg jammer. Slechts een tiende plaats. Voor de rest deden we het echt fantastisch. De overall uitslag was wel indrukwekkend: we waren vierde overall!!! We zijn echt zoooo trots op onze prestatie. Wie had dat ooit gedacht dat wij tot zoiets in staat zijn. Ik ben natuurlijk al Nederlands Kampioen bij de Fhn geweest, maar daar is veel minder concurrentie. We zijn er dus echt onwijs trots op.

Hup Tosha hup

 

Op 10 juni werd mijn kleine zus Romy zeven jaar. Als de tijd toch iets langzamer zou kunnen gaan, dat zou heel fijn zijn. Of als we die een paar jaar zouden kunnen stopzetten. Of terugzetten, dat zou het helemaal zijn. Lijkt me echt gaaf om nog een keer drie te mogen zijn. Met de huidige kennis en ervaring natuurlijk. Als iemand ons kan vertellen hoe we dat voor mekaar krijgen, dan horen we dat erg graag.

 

Er is overigens geweldig nieuws: Romy heeft zich op 20 mei in Laag-Soeren toch nog geplaatst voor de deelname aan het NK. Ineens een tweede plaats en dus punten. Ik ben uiteindelijk als vijfde in de competitie geëindigd en mag dus ook meedoen. Er is ook nog ander goed nieuws. Ieder jaar past de RvB de regels aan voor de wedstrijden. In de regels is bijvoorbeeld vastgelegd op welke manier je je kan kwalificeren voor het NK, hoeveel meters per seconde je moet lopen om een winpunt te krijgen, of hoe je kunt promoveren. Recentelijk zijn de regels voor promotie en degradatie bekendgemaakt. En zie daar, er geldt vanaf volgend seizoen geen verplichte promotie meer voor de tweede graad als je uitsluitend u’tjes hebt. Alleen als je veel winpunten hebt moet je verplicht naar de derde graad. Ik ben hier echt zo blij mee. De laatste maanden heb ik namelijk alweer zeven u’tjes gelopen. Op basis van de huidige regels had ik dus binnenkort weer naar de derde graad gemoeten, maar dat hoeft nu dus niet meer.

 

Als het kan schrijft vrouwtje nu ook regelmatig Tosha in voor wedstrijden, zodat ze wat meer ervaring kan opdoen. Dat schijnt inderdaad te helpen, want Tosha loopt steeds vaker uitslagen in plaats van alleen diskwalificaties. Op 11 juni heeft ze zelfs bij KC Zeeland een tweede u’tje gelopen en dat op het vast parcours. Dat was wel een apart verhaal. Voor de eerste graad werd er een dubbele wedstrijd georganiseerd. Dat houdt in dat je ’s ochtends een vast parcours en een jumping kunt lopen en ’s middags ook. Voor zowel de ochtend als de middag waren elf combinaties ingeschreven bij de small. In de ochtend waren alle elf combinaties aanwezig. Net als zo vaak bij KC Zeeland was het echter een nogal warme dag. ’s Ochtends viel het nog allemaal mee, maar in de loop van de middag werd het steeds warmer en zag je steeds meer mensen van de eerste graad verdwijnen. Bij de jumping – het eerste rondje van de middag – waren er nog vijf van de elf over. En bij het vast parcours was het aantal gedaald naar drie.

 

De rondjes in de ochtend lagen het vrouwtje en Tosha kennelijk niet zo, dus helaas twee keer diskwalificatie. De jumping ’s middags ging stukken beter: tweede plaats. Helaas twee weigeringen en één fout. Het laatste onderdeel was dus het vast parcours. Vrouwtje had eigenlijk niet het gevoel dat dat echt soepel ging. Toen ze klaar waren stond trainer Johan bij de ring. Hij feliciteerde het vrouwtje met het u’tje. Vrouwtje dacht eerst dat hij haar voor de gek zou houden. Trainer Johan heeft namelijk soms een aparte soort humor. Uit navraag bij de schrijver bleek echter dat de trainer helemaal gelijk had. De keurmeester vond dat rondje blijkbaar foutloos. Achteraf bleek dat ook een eerste plaats te zijn.

 

De keurmeester was erg blij dat er bij het vast parcours nog drie combinaties aanwezig waren van de elf. Vóór het vast parcours begon heeft hij de nog aanwezige combinaties allemaal bedankt. Nog nooit eerder meegemaakt zoiets. De andere twee combinaties liepen meteen een diskwalificatie, dus was er nog één combinatie over en dat waren het vrouwtje en Tosha. Vrouwtje denkt dat de keurmeester een beetje met haar te doen had. Ze liep ook nog met mij en Romy, dat waren dus tien rondjes op één dag. En dat met de toch warme temperaturen. Als het vrouwtje het filmpje zo bekijkt, had de keurmeester rechts en links een weigering kunnen geven. Maar ja, dat is dus niet gebeurd en het tweede u’tje is een feit.

 

Eergisteren waren we bij De Nevelhorst in Didam, waar ook weer een dubbele eerste graad wedstrijd was. Dat waren echt leuke rondjes. Vaak heb je in de eerste graad van die saaie rondjes. Alles een beetje recht toe recht aan en vooral lange lijnen. Dat had je nu niet. Eigenlijk waren dat eerder rondjes voor de tweede graad dan voor de eerste. Daar zaten zelfs outjes en ins in, wat in de eerste graad nagenoeg niet voorkomt. Vrouwtje vond dat stukken makkelijker lopen, want dat is zo’n beetje het niveau dat zij met Tosha en Ayda traint. En dat ging met Tosha geweldig. Op de twee vaste parcoursen een derde en een tweede plaats en op de jumping zelfs een eerste. Helaas niets foutloos, maar vrouwtje was helemaal trots op Tosha. Waren maar alle rondjes in de eerste graad zo uitdagend.

 

Ayda mocht ook meedoen in Didam. Zij had vier keer een diskwalificatie, maar jeetje, wat gaat zij vooruit. Zij doet al hele stukken helemaal zelfstandig. Zoekt de tunnels zelf op en denkt goed mee. Zelfs de baas was onder de indruk van haar prestatie. Er zijn nog wel twee aandachtspunten: de palen en de wip. Bij de training gaan de palen super, maar op een wedstrijd willen die nog niet lukken. De wip is een ander verhaal. Die vindt Ayda helemaal niets. Die moet dus nog heel vaak worden getraind. Maar ik ben nu al erg trots op mijn twee zussen.