Op 10 juni werd mijn kleine zus Romy zeven jaar. Als de tijd toch
iets langzamer zou kunnen gaan, dat zou heel fijn zijn. Of als we die een paar
jaar zouden kunnen stopzetten. Of terugzetten, dat zou het helemaal zijn. Lijkt
me echt gaaf om nog een keer drie te mogen zijn. Met de huidige kennis en
ervaring natuurlijk. Als iemand ons kan vertellen hoe we dat voor mekaar
krijgen, dan horen we dat erg graag.
Er is overigens geweldig nieuws: Romy heeft zich op 20 mei in
Laag-Soeren toch nog geplaatst voor de deelname aan het NK. Ineens een tweede
plaats en dus punten. Ik ben uiteindelijk als vijfde in de competitie geëindigd
en mag dus ook meedoen. Er is ook nog ander goed nieuws. Ieder jaar past de RvB
de regels aan voor de wedstrijden. In de regels is bijvoorbeeld vastgelegd op
welke manier je je kan kwalificeren voor het NK, hoeveel meters per seconde je
moet lopen om een winpunt te krijgen, of hoe je kunt promoveren. Recentelijk
zijn de regels voor promotie en degradatie bekendgemaakt. En zie daar, er geldt
vanaf volgend seizoen geen verplichte promotie meer voor de tweede graad als je
uitsluitend u’tjes hebt. Alleen als je veel winpunten hebt moet je verplicht
naar de derde graad. Ik ben hier echt zo blij mee. De laatste maanden heb ik
namelijk alweer zeven u’tjes gelopen. Op basis van de huidige regels had ik dus
binnenkort weer naar de derde graad gemoeten, maar dat hoeft nu dus niet meer.
Als het kan schrijft vrouwtje nu ook regelmatig Tosha in voor
wedstrijden, zodat ze wat meer ervaring kan opdoen. Dat schijnt inderdaad te
helpen, want Tosha loopt steeds vaker uitslagen in plaats van alleen diskwalificaties.
Op 11 juni heeft ze zelfs bij KC Zeeland een tweede u’tje gelopen en dat op het
vast parcours. Dat was wel een apart verhaal. Voor de eerste graad werd er een
dubbele wedstrijd georganiseerd. Dat houdt in dat je ’s ochtends een vast parcours
en een jumping kunt lopen en ’s middags ook. Voor zowel de ochtend als de
middag waren elf combinaties ingeschreven bij de small. In de ochtend waren
alle elf combinaties aanwezig. Net als zo vaak bij KC Zeeland was het echter
een nogal warme dag. ’s Ochtends viel het nog allemaal mee, maar in de loop van
de middag werd het steeds warmer en zag je steeds meer mensen van de eerste
graad verdwijnen. Bij de jumping – het eerste rondje van de middag – waren er
nog vijf van de elf over. En bij het vast parcours was het aantal gedaald naar
drie.
De rondjes in de ochtend lagen het vrouwtje en Tosha kennelijk
niet zo, dus helaas twee keer diskwalificatie. De jumping ’s middags ging
stukken beter: tweede plaats. Helaas twee weigeringen en één fout. Het laatste onderdeel
was dus het vast parcours. Vrouwtje had eigenlijk niet het gevoel dat dat echt
soepel ging. Toen ze klaar waren stond trainer Johan bij de ring. Hij
feliciteerde het vrouwtje met het u’tje. Vrouwtje dacht eerst dat hij haar voor
de gek zou houden. Trainer Johan heeft namelijk soms een aparte soort humor.
Uit navraag bij de schrijver bleek echter dat de trainer helemaal gelijk had.
De keurmeester vond dat rondje blijkbaar foutloos. Achteraf bleek dat ook een
eerste plaats te zijn.
De keurmeester was erg blij dat er bij het vast parcours nog drie
combinaties aanwezig waren van de elf. Vóór het vast parcours begon heeft hij
de nog aanwezige combinaties allemaal bedankt. Nog nooit eerder meegemaakt
zoiets. De andere twee combinaties liepen meteen een diskwalificatie, dus was
er nog één combinatie over en dat waren het vrouwtje en Tosha. Vrouwtje denkt
dat de keurmeester een beetje met haar te doen had. Ze liep ook nog met mij en
Romy, dat waren dus tien rondjes op één dag. En dat met de toch warme temperaturen.
Als het vrouwtje het filmpje zo bekijkt, had de keurmeester rechts en links een
weigering kunnen geven. Maar ja, dat is dus niet gebeurd en het tweede u’tje is
een feit.
Eergisteren waren we bij De Nevelhorst in Didam, waar ook weer een
dubbele eerste graad wedstrijd was. Dat waren echt leuke rondjes. Vaak heb je
in de eerste graad van die saaie rondjes. Alles een beetje recht toe recht aan
en vooral lange lijnen. Dat had je nu niet. Eigenlijk waren dat eerder rondjes
voor de tweede graad dan voor de eerste. Daar zaten zelfs outjes en ins in, wat
in de eerste graad nagenoeg niet voorkomt. Vrouwtje vond dat stukken
makkelijker lopen, want dat is zo’n beetje het niveau dat zij met Tosha en Ayda
traint. En dat ging met Tosha geweldig. Op de twee vaste parcoursen een derde
en een tweede plaats en op de jumping zelfs een eerste. Helaas niets foutloos,
maar vrouwtje was helemaal trots op Tosha. Waren maar alle rondjes in de eerste
graad zo uitdagend.
Ayda mocht ook meedoen in Didam. Zij had vier keer een
diskwalificatie, maar jeetje, wat gaat zij vooruit. Zij doet al hele stukken
helemaal zelfstandig. Zoekt de tunnels zelf op en denkt goed mee. Zelfs de baas
was onder de indruk van haar prestatie. Er zijn nog wel twee aandachtspunten:
de palen en de wip. Bij de training gaan de palen super, maar op een wedstrijd
willen die nog niet lukken. De wip is een ander verhaal. Die vindt Ayda
helemaal niets. Die moet dus nog heel vaak worden getraind. Maar ik ben nu al
erg trots op mijn twee zussen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten