Een
gezegde luidt dat na regen zonneschijn komt. Inderdaad, dat was ook nu het
geval. Alleen kwam met de zon ook sneeuw. De zon en de blauwe hemel, die we
zolang moesten missen, zijn natuurlijk fantastisch. Is echt genieten. De sneeuw
hoeft voor mij echter niet. niet iedereen denkt daar kennelijk hetzelfde over.
Romy en onze puber Ayda vinden sneeuw helemaal geweldig. Toen het maandagavond
begon te sneeuwen was Ayda compleet door het dolle heen. We weten het niet
zeker, maar volgens ons was dat de eerste keer dat Ayda sneeuw heeft gezien.
Vorig jaar heeft het blijkbaar niet gesneeuwd. We hebben daar in ieder geval geen
foto’s van en als er wel sneeuw was geweest hadden we daar ongetwijfeld een
hele lading van. Er hoeven namelijk slechts een paar vlokjes te vallen of het
vrouwtje staat al helemaal klaar met haar camera.
Dinsdagochtend
had het vrouwtje twee lessen van iemand overgenomen bij trainer Jan. Een leuke
mogelijkheid om met Tosha en Ayda wat extra te trainen. Romy en ik mochten voor
de gezelligheid mee. Tijdens de training moesten we in de auto wachten, maar
dat was niet erg. Was lekker warm en zolang duurde de training niet. Daarna
mochten we met zijn allen door de sneeuw rennen. Vrouwtje had – hoe kan het
anders zijn – haar camera meegenomen. Met de foto’s schoot het echter niet heel
erg op, want mijn drie zussen renden als een stelletje gekken van de ene kant
naar de andere. Eigenlijk was het de bedoeling dat we ergens netjes met zijn
vieren gingen zitten in de sneeuw. Vrouwtje wilde namelijk een mooie foto van
ons allen maken. Die wilde ze naar vrouwtje Joukje sturen, die dinsdag jarig
was. Nou, daar kwam dus echt niets van terecht. Uiteindelijk gaf het vrouwtje
het op. Was gewoonweg niet te doen met mijn gekke zussen.
Maar
ja, vrouwtje was nog steeds van plan om een foto voor vrouwtje Joukje te maken.
Dus ’s middags volgde poging twee, hier bij ons in het dorp. Aan het eind van
onze straat is een groenstrook, waar nog een beetje sneeuw lag. Daar gingen we
naartoe. Op de hoek van onze straat was een buurman bezig om de sneeuw van de
stoep te verwijderen, wat Romy en Ayda kennelijk buitengewoon interessant vonden.
Ze volgden iedere beweging van de buurman.
Uiteindelijk
liepen we weer verder en werden we neergezet voor de foto. Romy en Ayda waren
compleet afgeleid, want die luisterden nog steeds naar de geluiden van de
buurman. Het vrouwtje deed van alles om de aandacht van mijn zussen te trekken.
Bij Ayda lukte dat op een gegeven moment, maar Romy had alleen oog voor de
buurman.
Na
talloze pogingen probeerde het vrouwtje ons nog op een andere plek neer te
zetten, maar ook dat was niet echt een succes. Aan het eind van de fotosessie
had vrouwtje talloze foto’s, maar geen een was echt denderend. Maar ja, meer
was er niet, dus daar dan maar de beste van kiezen. Sorry vrouwtje Joukje, mijn
vrouwtje heeft echt haar uiterste best gedaan, maar soms valt het niet mee. Om
te voorkomen dat onze oplettende lezers nu in de war raken nog even het
volgende. Op de groepsfoto staan we met zijn allen, zoals jullie zien, alhoewel
Tosha geen hondje is van vrouwtje Joukje. Maar ja, dat wil natuurlijk niet
zeggen dat zij haar niet mag feliciteren, hรจ. Tosha zou er bovendien niets van
snappen dat zij niet mee op de foto mag.
