Foto voor vrouwtje Joukje

 

Een gezegde luidt dat na regen zonneschijn komt. Inderdaad, dat was ook nu het geval. Alleen kwam met de zon ook sneeuw. De zon en de blauwe hemel, die we zolang moesten missen, zijn natuurlijk fantastisch. Is echt genieten. De sneeuw hoeft voor mij echter niet. niet iedereen denkt daar kennelijk hetzelfde over. Romy en onze puber Ayda vinden sneeuw helemaal geweldig. Toen het maandagavond begon te sneeuwen was Ayda compleet door het dolle heen. We weten het niet zeker, maar volgens ons was dat de eerste keer dat Ayda sneeuw heeft gezien. Vorig jaar heeft het blijkbaar niet gesneeuwd. We hebben daar in ieder geval geen foto’s van en als er wel sneeuw was geweest hadden we daar ongetwijfeld een hele lading van. Er hoeven namelijk slechts een paar vlokjes te vallen of het vrouwtje staat al helemaal klaar met haar camera.

 

Dinsdagochtend had het vrouwtje twee lessen van iemand overgenomen bij trainer Jan. Een leuke mogelijkheid om met Tosha en Ayda wat extra te trainen. Romy en ik mochten voor de gezelligheid mee. Tijdens de training moesten we in de auto wachten, maar dat was niet erg. Was lekker warm en zolang duurde de training niet. Daarna mochten we met zijn allen door de sneeuw rennen. Vrouwtje had – hoe kan het anders zijn – haar camera meegenomen. Met de foto’s schoot het echter niet heel erg op, want mijn drie zussen renden als een stelletje gekken van de ene kant naar de andere. Eigenlijk was het de bedoeling dat we ergens netjes met zijn vieren gingen zitten in de sneeuw. Vrouwtje wilde namelijk een mooie foto van ons allen maken. Die wilde ze naar vrouwtje Joukje sturen, die dinsdag jarig was. Nou, daar kwam dus echt niets van terecht. Uiteindelijk gaf het vrouwtje het op. Was gewoonweg niet te doen met mijn gekke zussen.

 

Maar ja, vrouwtje was nog steeds van plan om een foto voor vrouwtje Joukje te maken. Dus ’s middags volgde poging twee, hier bij ons in het dorp. Aan het eind van onze straat is een groenstrook, waar nog een beetje sneeuw lag. Daar gingen we naartoe. Op de hoek van onze straat was een buurman bezig om de sneeuw van de stoep te verwijderen, wat Romy en Ayda kennelijk buitengewoon interessant vonden. Ze volgden iedere beweging van de buurman.

 

Uiteindelijk liepen we weer verder en werden we neergezet voor de foto. Romy en Ayda waren compleet afgeleid, want die luisterden nog steeds naar de geluiden van de buurman. Het vrouwtje deed van alles om de aandacht van mijn zussen te trekken. Bij Ayda lukte dat op een gegeven moment, maar Romy had alleen oog voor de buurman.

 

Na talloze pogingen probeerde het vrouwtje ons nog op een andere plek neer te zetten, maar ook dat was niet echt een succes. Aan het eind van de fotosessie had vrouwtje talloze foto’s, maar geen een was echt denderend. Maar ja, meer was er niet, dus daar dan maar de beste van kiezen. Sorry vrouwtje Joukje, mijn vrouwtje heeft echt haar uiterste best gedaan, maar soms valt het niet mee. Om te voorkomen dat onze oplettende lezers nu in de war raken nog even het volgende. Op de groepsfoto staan we met zijn allen, zoals jullie zien, alhoewel Tosha geen hondje is van vrouwtje Joukje. Maar ja, dat wil natuurlijk niet zeggen dat zij haar niet mag feliciteren, hè. Tosha zou er bovendien niets van snappen dat zij niet mee op de foto mag.