Dit jaar was voor ons echt een super strandjaar. In maart de
strandwandeling met de sheltievereniging in Oostvoorne en in april onze
fantastische vakantie in Bretagne, waar we iedere dag op een ander strand
waren. En niet te vergeten de fijne wandelingen die we altijd maken langs de
strandjes aan de Maas. Kortom we mogen dit jaar niet klagen. Desalniettemin
stond er toch nog één wens op ons verlanglijstje: nog een keer naar Rockanje.
Blijft ons favoriete strandje.
Er waren dit jaar verschillende wandelingen waar we ook graag
naartoe waren gegaan, onder andere de jaarlijkse strandwandeling van de
sheltievereniging van regio west op het strand van ‘s-Gravenzande begin
oktober. Helaas viel die - net als zoveel andere dingen - samen met een
wedstrijd. Op dit moment is het echter zo dat je blij mag zijn als je überhaupt
wedstrijd mag lopen. Sinds de invoering van het nieuwe inschrijfsysteem - ja
hoor, alweer - kan je namelijk van geluk spreken als je mag meedoen.
Het vorige systeem was al apart, maar het nieuwe systeem slaat
zo’n beetje alles. Je moet nu eerst voorinschrijven voor een wedstrijd. Je
wordt dan ingedeeld in één van de vijf mandjes. In het eerste mandje kom je
alleen op uitnodiging terecht. In mandje twee wordt je geplaatst bij een
voorrangswedstrijd, die je af en toe hebt voor graad 2 en 3. Mand drie is het
voordeelmandje. Als je uitgeloot wordt, wordt je bij de volgende wedstrijd in
dat mandje geplaatst. Mand nummer vier heeft de benaming ‘normaal’ gekregen.
Daar staat dus in principe nagenoeg iedereen in. Mandje vijf is het
nadeelmandje. Als je ingeloot bent en niet betaald hebt, beland je in dat
mandje.
Nadat je vooringeschreven hebt, duurt het een hele maand vóór je
weet of je mee mag doen. Erg handig zo’n lange periode, want als je er niet bij
zit, ben je ook voor de meeste andere dingen te laat. Helaas komt het steeds
vaker voor dat voor mandje 4 slechts een handjevol plekken beschikbaar zijn.
Tja, en dan wordt dus geloot. In het begin zaten we er altijd bij, maar
inmiddels zijn we ook al een paar keer uitgeloot. Meestal is het helaas Romy
die uitgeloot wordt, wat bijzonder zuur is. Voor de derde graad heb je al heel
weinig wedstrijden. Als je daar dan uitgeloot wordt, houd je slechts weinig over.
Gisteren was er in ieder geval geen wedstrijd, dus nog één keer
dit jaar naar Rockanje. Toen we aankwamen gingen de baasjes meteen op zoek naar
de betaalautomaat, want we hadden geen zin om nog een keer zo’n hoge
parkeerboete te betalen. En wat bleek? Nu mochten we ineens gratis parkeren.
Nou, snappen jullie dat nog? Kennelijk hoef je na 1 november niets te betalen.
Nu begrijp ik ook waarom de baasjes daar onlangs geen erg in hadden. De ene
keer wel betalen, de andere keer weer niet. Dat kan niemand onthouden.
Op het strand was het eigenlijk nog vrij druk voor de tijd van het
jaar. Het was weliswaar aan de koele kant, maar met het zonnetje erbij was het
vrij aangenaam. Dat vonden tenminste de baasjes. Ons maakt het weer niet zoveel
uit. Wij zijn op het strand altijd aan het rennen, daar krijgen we het snel
warm.
Er waren veel hondjes met hun baasjes op het strand. Ook sheltie
Olli, een pup van zes maanden. Was een hele leuke vriendelijke pup, waar we een
beetje mee gespeeld hebben. Al had ik het idee dat hij zich geen raad wist met
de aandacht van zo’n vier knappe sheltiedames. Terwijl de baasjes met de
baasjes van Olli praatten, kwamen ook een moeder en dochter langs, die ons erg
leuk vonden. Zij hadden vroeger ook een sheltie, vertelden zij.
Die sheltie werd iedere dag gedoucht en gewassen. Hè? Iedere dag?
De baasjes dachten in eerste instantie dat ze dat niet goed hadden verstaan,
maar ja hoor, het bleek inderdaad te kloppen. Uhm, wat moet ik daar nu van
vinden? Heel eerlijk gezegd lijkt mij dat verschrikkelijk. Ik ben weliswaar een
ijdele dame, maar zo ijdel nou ook weer niet. En mijn zussen al helemaal niet.
Ik vraag me af hoe dat in de praktijk is gegaan. ‘s Morgens opstaan, uitlaten,
eten, en daarna meteen wassen? Of ‘s avonds wassen? En mocht dat hondje dan nog
wel vuil worden? Zo nee, wat heeft dat hondje de hele dag gedaan?
Na afscheid van die mensen te hebben genomen renden we vrolijk met
zijn allen het water in, daarna racen op het strand en weer het water in.
Binnen een paar seconden zagen we er allemaal uit als een zandbal, maar jeetje,
wat hadden we voor lol. We konden er geen genoeg van krijgen. Na de wandeling
gingen we met de baasjes op het terras zitten. Door dat geren waren we allemaal
een beetje moe, dus even van de gelegenheid gebruikgemaakt om wat bij te
slapen. Toen we na ruim een uur het terras weer verlieten was het zand in onze
vacht gedroogd en viel gewoon op de grond. Nog een keer goed schudden en we
zagen er weer helemaal perfect uit. Wat een superfijne dag weer. Helemaal blij!
