Zo,
het is weer zover: een nieuw jaar. Deze keer 2025. De beste wensen voor
iedereen en we hopen dat het voor iedereen een gelukkig en gezond jaar gaat
worden.
Bij
ons in de regio bestaat er kennelijk wat onduidelijkheid op welke dag de
jaarwisseling precies plaatsvindt. Om die niet te missen werd er al vanaf begin
december volop geknald. Begin december mochten we daarom voor het laatst los
aan de Maas lopen. We hebben helemaal niets met dat geknal, zijn er doodsbang
van. Vrouwtje is daarom doodsbang dat wij op de vlucht slaan. Ikzelf vind dat
geknal niet fijn, wil meteen naar binnen zodra ik iets hoor, maar ik blijf
verder rustig. Ik weet immers dat vrouwtje alles doet om ons weer veilig naar
huis te brengen. Romy was altijd de rustigste van ons, maar die is nu ineens
helemaal paniekerig. Mijn twee jonge zussen vinden het helemaal niets. Tosha
wil tijdens de knalperiode ’s avonds niet meer naar buiten. Ayda gaat er wel
mee, maar zodra ze een knal hoort raakt ze volledig in paniek en wil alleen
maar vluchten. We zijn dan ook allemaal echt blij als die periode weer voorbij
is.
Nu
was het de vraag wat we tijdens de kerstdagen zouden doen. Je had enerzijds het
geknal en anderzijds het slechte weer. Vrouwtje kwam – net als vorig jaar
trouwens – op het idee om op eerste kerstdag een bezoek te brengen aan slot
Loevestein. Het slot zelf was gesloten, dus zouden er niet al te veel mensen
zijn. En inderdaad, het was er lekker rustig. Alleen mensen met hond, die net
als wij de rust zochten. In tegenstelling tot vorig jaar was er nu gelukkig
geen overstroming, dus konden we fijn wandelen. En we mochten op de strandjes
los. Officieel mag het niet, maar ja, wij waren de enigen, dus niemand die het
stoort. Dat was echt super. Een mooier cadeau hadden de baasjes niet voor ons
kunnen vinden. Eindelijk weer vrij zijn. In de verte hoorden we weliswaar af en
toe een knal, maar daar hadden we geen last van.
Er
lag wel een hoop blubber overal, dus binnen de kortste keren zagen we er
helemaal zwart uit. Ook de schoenen en broeken van de baasjes bleven niet
schoon. Maar wat maakt het uit, we hadden onwijs veel lol. Gelukkig en tevreden
wandelden we terug naar de auto. Helaas hadden we op de tweede kerstdag erg
slecht weer, dus nergens naartoe geweest en in ons dorp rondgewandeld. De dagen
daarna hebben we vooral binnen doorgebracht, aangezien ons dorp inmiddels
veranderd was in een soort oorlogsgebied.
Voor
de nieuwjaarsdag had vrouwtje echt iets verzonnen. Een paar weken geleden werd
bekendgemaakt dat de ARL op die dag een wedstrijd in Hückelhoven organiseert.
Toen vrouwtje dat las, was ze meteen enthousiast. De hal in Hückelhoven staat
namelijk op een bedrijventerrein, waar het over het algemeen rustig is. Ons
baasje zag dat echter absoluut niet zitten. Hij vond dat totaal geschift. Het
duurde weliswaar tot half drie vóór we eindelijk allemaal in slaap vielen, maar
daarna konden we wel doorslapen. De wedstrijd begon ook pas om tien uur, dus we
hoefden er pas om half zeven op. Viel dus allemaal nog mee.
We
hadden echt een fijne dag. Helemaal geen geknal en fijn met ons vrouwtje kunnen
wandelen. Ook erg leuke rondjes. Ik was op het vast en de jumping tweede. Als
ik 0,001 seconde sneller had gelopen op de jumping was ik eerste geweest, maar
ja, net iets te langzaam. Haha. Op het spel vierde. Bij Romy ging bij het vast
en de jumping telkens iets fout. Bij het spel was ze wel eerste. En zelfs Ayda
deed het erg goed: op het vast tweede, jumping diskwalificatie en bij het spel
een heuse vierde plaats. En we hebben weer een hoop vriendjes gezien. Kortom:
niets mis met nieuwjaar als wedstrijddag.
