Even een inhaalslag

Jeetje zeg, wat is het alweer lang geleden dat ik iets van me heb laten horen. Had ik helemaal niet in de gaten. Het is dus de hoogste tijd voor een inhaalslag om jullie weer helemaal bij te praten.

 

Kasteel Vorden

Begin maart begon weer het wedstrijdseizoen van de FHN. Het vrouwtje had ons allebei voor de eerste wedstrijd in Hellendoorn ingeschreven in de hoop dat we daarvoor uitgeloot worden. Bij de FHN geldt namelijk bij de wedstrijden het motto ‘vol is vol’. Als er teveel combinaties inschrijven, wordt er geloot en dat gaat op basis van de afstand naar de wedstrijdlocatie. Hoe verder je weg woont, hoe groter de kans dat je uitgeloot wordt. Over het algemeen schrijft daarom iedereen in voor de eerste wedstrijd, want dan weet je dat je de aankomende wedstrijden wel mag meedoen. Tja, maar ineens verscheen de catalogus en wij stonden er allebei in. Oeps! Hellendoorn is voor ons een behoorlijk eind rijden. De baasjes besloten daarom dat we al een dagje eerder daar naartoe gaan en ’s nachts in een B&B overnachten.

Dat was een super idee. Op de heenweg hebben we een uitstapje naar kasteel Vorden gemaakt, waar we heerlijk konden wandelen. Ook de B&B was super. Dat was een boerderij, waar ze allerlei leuke dieren hadden. De wedstrijd zelf ging ook prima. Ik mocht voor het eerst in de B lopen, maar dat was geen enkel probleem. Zowel bij het vast parcours als bij de jumping een u’tje en een eerste plaats. Zo, de toon is gezet. Ook Romy deed het geweldig. Het vast parcours hadden jullie moeten zien. Mijn vrouwtje en Romy renden met supersonische snelheid door het parcours. Wauw! Helaas sprong Romy net iets te vroeg van de kattenloop af. Was echt doodzonde. Uiteindelijk werd ze derde. Maar ik ben helemaal trots op die twee.

 

Op één van onze strandjes aan de Maas

Een week later heeft mijn kleine zus bij de RvB haar derde u’tje op de jumping gelopen. Ook dat zag er echt spectaculair uit. Tja, en nu nog twee u’tjes op het vast parcours, maar daarmee wil het nog niet zo lukken. Het gaat allemaal prima, het is telkens maar één dingetje. Eind maart scheelde het hooguit een paar centimeter op de kattenloop en begin april was ze net iets te snel van de wip af. Voor de rest waren het super rondjes. Maar ja, net niet genoeg voor een u’tje.  

Vandaag hebben we een keer heel iets anders gedaan, we waren namelijk op de heropening van onze oude school, waar Romy en ik allebei Gehoorzaamheid gedaan hebben. De hondenschool moest namelijk naar een andere locatie en die is nu eindelijk gereed. Het was wel een beetje zoeken vóór de baasjes de school gevonden hadden. Echt praktisch is het voor ons eigenlijk niet om daar te komen, maar de locatie zelf is prachtig. Direct bij het Engelermeer in Den Bosch, dus veel water, strandjes en heel veel natuur.

 

Wie vindt het eerst alle snoepjes?

Er waren verschillende demonstraties, bijvoorbeeld van Balans en Coördinatie, Hoopers, Speuren, Breitensport, enzovoort. Ik vond het enig! In een ballenbak moesten we bijvoorbeeld tussen al die ballen naar snoepjes zoeken. Ik zat natuurlijk meteen in de bak en begon als een gek te zoeken. Romy vertrouwde het in het begin niet helemaal en was wat terughoudend, maar toen ze eenmaal doorhad dat daar snoep lag, kwam zij ook de bak in. Van al die schuifspelletjes, waar je aan zo’n schijf moet draaien om bij het snoep te komen, snapte zij echter helemaal niets. Heb het haar een paar keer laten zien, maar helaas begon er geen belletje te rinkelen. Ik vond het helemaal niet erg hoor, want nu was alle snoep van mij.

Ook de Breitensport was echt super. Ze hadden zo’n rijtje met toestellen neergezet, die we achter elkaar moesten nemen. Voor ons was dat natuurlijk geen enkel probleem, we renden allebei razendsnel door en over de toestellen heen. Later begrepen we dat dat juist niet de bedoeling is. Bij Breitensport moet je namelijk gelijk met het vrouwtje oplopen. Nou, dat lijkt mij een nogal saaie sport, racen is zoveel leuker.

Er was ook een professionele fotografe, die voor een redelijk bedrag foto’s van hondjes maakte. Het vrouwtje vond het leuk om ook ons als fotomodel aan te bieden. We moesten op allerlei manieren netjes zitten en liggen en op een bepaalde manier kijken. Nou, we hebben ons best gedaan. Over tien dagen zijn de foto’s klaar, ik ben reuzebenieuwd.

En al mijn trainers waren er: Jet en Johan van de Gehoorzame Hond 1, Patricia en Lidwien van de Gehoorzame Hond 2 en Petra van de VEG. Toen ik ze allemaal zag, liep ik er meteen op af. Experts zeggen dat wij hondjes ons niet zo lang dingen kunnen herinneren, nou, weet niet wat dat voor experts zijn, maar die hebben echt geen verstand. Ik kende ze nog allemaal en ik was zo blij om weer met ze te kunnen knuffelen. Romy leek inderdaad geen van haar trainers meer te kennen, maar zij heeft het sowieso niet zo op andere mensen.

Na afloop zijn we met de baasjes nog naar het Engelermeer gegaan, waar we met onze bal mochten spelen. Top dag, zeg ik. We hadden het echt onwijs naar onze zin.