Gediplomeerde zus

Ah jeetje, wat gaat de tijd toch hard, de maand juli is ook alweer bijna voorbij. We hebben het zo druk met allerlei dingen dat er weinig tijd over blijft voor het schrijven. De zomer is dit jaar helemaal perfect voor ons: niet te warm en niet te veel zon. We zijn dus veel buiten om van het prachtige weer te genieten.

 

21 weken

Twee weken geleden waren we weer bij de Oisterwijkse bossen en vennen wandelen. De vorige keer toen we daar waren hebben we de 14 vennen route gewandeld, die echt heel mooi was. Maar die is bijna 10 kilometer, dat zou Tosha niet overleven. Gelukkig zijn er ook kortere routes. Deze keer kozen we de Aderven route, die slechts 2,6 kilometer lang is. Volgens de omschrijving kun je die route binnen driekwartier lopen. Uhm, ik weet niet hoe ze zoiets bepalen, maar ze hebben er zeker geen rekening mee gehouden dat een pup meewandelt. We hebben er een halve dag over gedaan. Haha. Maar het was echt keigezellig. We hebben veel gepauzeerd en met de baasjes op het gras gelegen. En we hebben weer verschillende vennen gezien met mooie uitzichten.

Afgelopen zaterdag was het eindelijk zover: de laatste dag van de puppycursus voor Tosha. De vorige keer heb ik al verteld dat de meerderheid van de cursisten gekozen heeft voor spelletjes. Het hele trainingsveld stond vol met allerlei speeltoestellen, waar de pups met eten werden beloond. Er hingen bijvoorbeeld drie bekertjes, waar het vrouwtje een snoepje kon indoen. Tosha moest dan met de poot het bekertjes op zijn kop zetten zodat het snoepje eruit viel. Bij een ander speeltje moest ze iets opzij schuiven om aan het snoepje te komen. Tosha had al gauw door hoe dat allemaal werkt en ze begon het steeds leuker te vinden.

 

Met zijn drieën in Appeltern

Bij de puppycursus zelf maakte Tosha meestal een verveelde indruk, zei het vrouwtje. Ze deed alle oefeningen in één keer perfect en daarna was het weer uitrusten. Tja, ik weet daar alles van af, ik vond al die gehoorzaamheidscursussen doodsaai. Was blij toen we daarmee gestopt zijn en we eindelijk met de agility konden beginnen. Nu maakte Tosha ineens een heel wakkere indruk toen ze gewoon mocht spelen. Als kers op de taart mochten alle hondjes ook door een tunnel lopen. Die kent Tosha al, want een paar weken geleden hebben we van de baasjes een vijf meter lange tunnel cadeau gekregen. Die is superleuk. Kan je zelfs met zijn drieën doorheen lopen. De andere hondjes kenden nog geen tunnel. Die moesten door Anneke worden vastgehouden en aan de andere kant door hun baasje worden geroepen. Toen Tosha aan de beurt was liet vrouwtje tot grote verbazing van Anneke de riem los, riep tunnel, en Tosha rende er als een gek doorheen. Ze werd er helemaal blij van. Nou, drie keer raden wat Tosha wil doen als ze volwassen is.

Ook al vond ze de puppycursus wat saai, ze is wel geslaagd met ‘zeer goed’. Vind ik toch een knappe prestatie. Drie weken geleden zijn het vrouwtje en Tosha met een pre agility cursus begonnen. Ik hoor jullie weer allemaal denken. Een puppy van 22 weken en agility? Geen paniek, beste mensen. Tosha gaat noch over een kattenloop noch over een schutting, ze gaat ook niet over hordes springen en de palen leert ze ook niet. Ze gaat gewoon dingen leren waar ze later in de agility iets aan heeft. Ze moet bijvoorbeeld over een balanskussen lopen en leren dat ze daar met vier poten op moet gaan staan. Het balanskussen vindt ze nog wat spannend. Het lukt nog niet altijd om daar met vier poten op te staan, maar het gaat steeds beter. Soms moet ze ook eerst over een plankje lopen en daarna over het balanskussen lopen. Ook moet ze om een pion heen lopen en mag ze door een tunnel. Kortom: geen gevaarlijke of onverantwoorde dingen, maar alleen nuttige dingen voor een puppy. Ze heeft het daar overigens reuze naar haar zin.

Afgelopen weekend waren we voor het eerst sinds lange tijd weer bij de ‘Tuinen van Appeltern’. Net als overal moesten we ook daar de dag van tevoren reserveren. Op de site stond dat de restaurants in het park gesloten zijn, maar dat je op een formulier kunt aangeven wat je wilt eten. Dat wordt dan klaargemaakt, bij het restaurant voor je neergezet en daar kan je het afhalen. Toen we daar aankwamen bleek echter dat de baasjes nagenoeg de enigen waren die eten besteld hadden. De restaurants waren namelijk inmiddels weer allemaal geopend en je kon overal eten kopen. Was toch wel balen, want het vrouwtje komt altijd voor de lekkere tomatensoep naar Appeltern en die kon je niet van tevoren bestellen. Het vrouwtje ging dus braaf haar bestelde wrap eten. En later in de middag werd alsnog tomatensoep besteld, want zonder wilde het vrouwtje niet naar huis.

In Appeltern heb je veel voorbeeldtuinen. In sommige van die tuinen heb je ook vijvers met kikkers en een hoop kikkerdril. Op een gegeven moment waren we in een tuintje waar de vijver als een soort beekje tussen de bestrating ligt. De afstand tussen de twee bestratingen is nog geen 30 centimeter. Romy en ik hebben er nog nooit problemen mee gehad, ook niet toen we pup waren. We zetten gewoon onze voorpoten op de tweede bestrating, springen een heel klein beetje en vervolgens zetten we ook onze achterpoten op de tweede bestrating. Geen enkel probleem. We gingen dus ervan uit dat Tosha dat ook zou kunnen. Al snel bleek echter dat Tosha zich er niet van bewust was dat het groene tussen de twee bestratingen water was en dat je daarop niet kunt lopen. Ze liep gewoon vrolijk door. En ineens, hup, zat ze met de achterpoten en het halve lijf in dat vieze groene water. Jeetje, we zijn ons een ongeluk geschrokken. Vrouwtje kon haar gelukkig meteen pakken en uit het water trekken. Nou, die aanblik vergeet ik niet gauw. Dat hadden jullie moeten zien. Onze modelpup zat voor de helft helemaal onder de kikkerdril. Vrouwtje heeft haar meteen schoongemaakt. Gelukkig scheen de zon flink en Tosha was dus snel weer droog, maar wat stonk ze. Echt, dat willen jullie niet weten. De Coronaafstand kwam nu eigenlijk goed van pas. Haha. Waar heb ik dat aan verdiend? Maak al genoeg rare dingen mee met Romy en nu hebben we weer zo’n grapjas in huis. Ik heb zulke dingen nooit gedaan, ook niet toen ik nog pup was. Heb me altijd netjes gedragen. Krijg nog nachtmerries van mijn twee zussen.

Wedstrijd socialisatie

Afgelopen zondag was het eindelijk zo ver: we mochten weer wedstrijd lopen. De laatste wedstrijd is al zolang geleden dat ik me die amper kan herinneren. Mijn laatste wedstrijd was het NK in november, dat is dus al zeven maanden geleden. Romy mocht nog een keer in januari een wedstrijdje lopen, maar die was ook vergeten wat dat allemaal inhoudt.

19 weken

De wedstrijd was nu ook helemaal anders dan anders. Over het algemeen gaat de baas mee naar de wedstrijden. In de zomermaanden nemen we altijd onze tent mee, wat ik heel gezellig vind. We hebben dan veel meer rust dan bijvoorbeeld bij een binnenwedstrijd, waar slechts weinig ruimte is. Nu moest het baasje thuis blijven. Op het wedstrijdterrein was namelijk slechts een heel beperkt aantal mensen toegestaan. Normaal gesproken duurt zo’n wedstrijd een hele dag en lopen we drie rondjes, ieder op zijn eigen niveau. Dat was nu ook anders. De wedstrijd duurde maar één uur per combinatie en iedereen liep hetzelfde eerste graad rondje. Na het eerste rondje mocht je tijdens dat uur het rondje nogmaals lopen.

Ik mocht met het vrouwtje in het eerste uur lopen. Uhm, was eigenlijk geen moeilijk parcours, want ik ben immers een derde graad hond, dus zo’n eerste graad parcours stelt voor mij niet zo veel voor. Eerlijkheidshalve moet ik bekennen dat ik toch vrij nerveus was. Wedstrijd is nou eenmaal iets anders dan training. Helaas had ik zowel bij het eerste als bij het tweede rondje de afloop kattenloop niet goed. Voor de rest ging het prima. Bij het eerste rondje was ik tweede en bij het tweede rondje derde. Netjes, toch?

Bodemonderzoek

Romy was ingedeeld in het tweede uurtje. Uhm, wat moet ik daarvan zeggen? Ik wil niet onaardig zijn, maar ik heb helaas weinig positieve dingen gezien. Tijdens het eerste rondje maakte Romy er gewoon een puinhoop van. Het begin was heel simpel: drie sprongen achter elkaar en direct daarachter een tunnel. Dat doet ze altijd perfect. Vrouwtje hoeft alleen ‘tunnel’ te roepen en ze rent als een gek. Nu besloot Romy echter na de tweede horde rechts af te slaan en de schutting op te gaan. Geen ene hond die dat deed, behalve Romy. Daarna begon ze de lolbroek uit te hangen. Ineens zag ze dat er ook palen in het parcours stonden. Huppakee, ging ze even de palen doen. Gelukkig lukte het  het vrouwtje om daarna een eind te maken aan dat gekke gedoe van mijn kleine zus. De rest van het parcours ging eigenlijk vrij goed. Ook bij het tweede rondje koos Romy voor de afslag naar de schutting. Ook weer diskwalificatie.

We gingen ook helemaal niet voor de uitslagen, maar voor de fun. En voor de socialisatie van onze nieuwe zus Tosha. Voor haar was het de eerste keer dat ze op een wedstrijdterrein was. Ze vond het allemaal heel interessant, maar echt onder de indruk was ze niet. Ze wilde meteen met alle andere hondjes kennis maken en was nergens bang voor. Een paar mensen wilden puppy Tosha knuffelen, maar dat vond ze helemaal niets. Net als Romy heeft Tosha niets met andere mensen. Ik snap dat niet, ik ben totaal anders. Ik vind mensen echt leuk en ik onthoud altijd goed van wie ik snoep krijg en vooral wie extra lekker snoep heeft. Zodra ik die mensen de volgende keer zie ga ik die uitgebreid begroeten tot ze me weer snoep geven. Slim, hè? Hoe dan ook, de socialisatie was gelukt en na twee uur mochten we alweer naar huis. Gelukkig staat de volgende wedstrijd al gepland. Dat is dan weer een echte wedstrijd, waar we ook u’tjes en promotiepunten kunnen lopen.

Het einde van de puppycursus van Tosha komt langzamerhand in zicht. Volgende week nog een keer en dan zit die er ook weer op. Vandaag werden nogmaals de puntjes op de i gezet en werden alle oefeningen herhaald: zit, af, sta, plat, naast, betasten, voorroepen en netjes aan de riem lopen. Net als altijd deed Tosha het geweldig. Wat de cursisten tijdens de laatste les willen doen, werd vandaag democratisch besloten. Ze mochten kiezen uit buiten wandelen of spelletjes spelen. De meerderheid koos voor spelletjes, ook mijn vrouwtje. Vorige week hebben ze namelijk al buiten gewandeld. Het was de bedoeling om gewoon te kijken hoever een baasje met zijn hond kan wandelen zonder dat de hond trekt. Tosha en het vrouwtje wandelden er gewoon op los en hadden op een gegeven moment alle andere cursisten ver achter zich gelaten. De andere cursisten hadden er duidelijk meer moeite mee. Tja, waarom zou je dat nog een keer herhalen? Nou, ik ben benieuwd wat voor spelletjes dat allemaal zijn. Jammer, dat ik niet mee mag doen. Vind zoiets ook altijd erg leuk.