Hoogwater zomer

 

We hebben al vaker slechte zomers gehad, maar volgens mij is dat de slechtste zomer die ik tot nu toe meegemaakt heb. Het regent, regent en regent, zoveel dat hele gebieden compleet onder water staan. Bij ons valt het deze keer gelukkig allemaal mee. De meeste weilanden bij ons in de buurt staan weliswaar behoorlijk onder water, maar het blijft gelukkig allemaal achter de dijk. Zo stel ik me toch eigenlijk de zomer niet voor.

 

Anderhalve week geleden begon eindelijk het wedstrijdseizoen bij de Raad van Beheer. Vrouwtje had met Romy ingeschreven voor een wedstrijd in Amsterdam. Door corona worden door gemeenten nog steeds aanvullende maatregelen opgelegd bij het organiseren van wedstrijden. In Amsterdam gold dat er geen bezoekers mee mochten komen. Tosha, Ayda en ik bleven daarom thuis bij het baasje en vrouwtje en Romy gingen samen naar de wedstrijd. Net als vorig jaar bestond die ook uit slechts twee rondjes, die per graad gelopen werden. Het vrouwtje en Romy waren meteen ’s ochtends aan de beurt, daarna moesten ze meteen naar huis. Bij het vast parcours kon je merken dat het vrouwtje en Romy al langere tijd geen wedstrijd meer hebben gelopen. Romy was veel te enthousiast en bleef niet zitten en vrouwtje was halverwege het parcours kwijtgeraakt. Bij de jumping nam Romy meteen de verkeerde sprong. Voor de rest ging het rondje prima. Beide rondjes diskwalificatie, maar toch hadden ze veel lol en dat is het belangrijkste.

 

Ayda 20 weken

Zondags waren we dan met zijn allen weer bij de Tuinen van Appeltern te gast. Toen wij er een paar weken geleden waren, was het stervensdruk en we hadden eigenlijk verwacht dat dat nu ook het geval zou zijn. Vreemd genoeg was het erg rustig. Voor ons is dat alleen maar prettig, hoeven we niet continu met andere mensen rekening te houden, maar we hadden op die manier ook minder bewonderaars. Of beter gezegd, helemaal niet. De mensen, die er waren, waren allemaal min of meer met zichzelf bezig. Gelukkig zijn we deze keer ook geen mensen tegengekomen die onze pup wilden kopen.

 

Tosha 17 maanden

Afgelopen zaterdag hadden Romy en het vrouwtje wedstrijd in Venlo. Daar waren bezoekers wel toegestaan, mits ze zich vooraf registreerden. We mochten dus allemaal mee en dat was heel fijn. Tosha heeft tot nu toe nagenoeg geen ervaring opgedaan op een wedstrijd. Vorig jaar was ze een paar keer mee naar Bemmel, maar dat was het ook alweer. Voor Ayda was het nu de eerste keer. We waren benieuwd hoe het allemaal ging. Ze waren allebei niet echt onder de indruk van al die mensen en hondjes. Toen het vrouwtje en Romy aan de beurt waren, moesten wij allemaal alleen in de tent blijven. Het baasje vertrekt dan namelijk ook om het vrouwtje te filmen. Tosha en Ayda mochten samen in een stevige metalen bench en ik mocht gewoon in mijn stoffen bench gaan zitten. Ook dat ging gelukkig prima. Mijn twee zussen bleven netjes in hun bench zitten. De volgende keer hoeven we ons dus nergens zorgen over te maken. Allebei geslaagd voor de wedstrijdtest.

 

Het vast parcours begon vrij makkelijk. Twee sprongen achter elkaar en direct daarachter lag een tunnel in een bocht. Dat was zelfs te doen met een hond die, net als Romy, niet blijft zitten. Romy sprong over de tweede horde en was op weg naar het linker gat van de tunnel. En wat doet het vrouwtje? Roept ineens ‘tunnel’. Romy kijkt achterom, denkt dat ze onderweg is naar het verkeerde tunnelgat, draait naar rechts en neemt het rechter tunnelgat. Jeetje vrouwtje, dom, dom, dom. Had je maar je mond gehouden, dan was het allemaal goed gegaan. Zo jammer. Was echt een mooi rondje om te zien, maar ja, meteen in het begin een diskwalificatie.

 

De jumping ging helemaal geweldig. Waren grote afstanden om te lopen, maar dat ging allemaal super. Kort voor het eind moest Romy na de tunnel een sprong nemen. Het probleem hierbij was dat de uitgang van de tunnel aan de linkerkant was en de sprong die ze vervolgens moest nemen stond aan de rechterkant. Vrouwtje riep haar, maar Romy begreep haar blijkbaar verkeerd. Romy schoot in ieder geval weer als een gek het tunnelgat in waar ze net uitgekomen was en ja hoor, weer een diskwalificatie.

 

Net als in Amsterdam werd de wedstrijd slechts per graad gelopen. Wij waren ’s ochtends aan de beurt en ’s middags mocht de eerste graad lopen. Alhoewel we er dus snel klaar waren, moet ik zeggen dat ik toch weer aan het ritme moet wennen. Het vroege opstaan, de lange autorit, al die mensen en honden, ik werd er toch een beetje moe van. Ook Romy was blij dat we ’s middags weer naar huis mochten. Onze twee pups daarentegen hadden nergens last van. Die vonden het allemaal geweldig en waren helemaal niet moe. Vrouwtje was met beide dames tussendoor naar een van de ringen wezen kijken. Toen ze zagen dat daar diverse tunnels lagen waren ze allebei meteen reuze enthousiast. Het liefst wilden ze meedoen, maar dat mocht niet van het vrouwtje. Nou, Tosha mag over een tijdje ongetwijfeld meedoen en Ayda moet toch echt nog een beetje groeien. Maar goed om te weten dat ze er nu al allebei zoveel zin in hebben.

 

 

 

 

Duur dagje strand

 

‘Als het morgen goed weer is dan gaan we weer een dagje naar het strand’, beloofde het vrouwtje zaterdag. Toen we zondagochtend opstonden was het nogal bewolkt, niet al te warm en er stond een windje. Hmm, dacht ik zo bij mezelf, is dat nu goed weer of niet voor het strand? Ik heb geen idee welke criteria daarvoor gelden. Vrouwtje was echter nogal in haar nopjes, dus dat kon alleen goed nieuws betekenen. En ja hoor, na het ontbijt stapten we de auto in en gingen we weer naar Rockanje, waar we ook de vorige keer waren. Deze keer mochten we echter niet overal komen. Tussen 1 april en 1 oktober mogen wij hondjes namelijk alleen loslopen op aangewezen plekken. Het badstrand is uitsluitend voor mensen gereserveerd. Maar dat maakte niet uit, voor ons was ruimte genoeg.

 

Deze keer moesten we niet klimmen, de baasjes hadden nu een beschaafde weg gevonden waar we gewoon een pad konden volgen. Heel fijn. Goed gedaan baasjes. Noch op het badstrand noch op het losloopstrand was het druk, dus konden wij ons echt goed uitleven. Ayda was voor het eerst op het strand, dat was dus even wennen. Vooral in het water had ze in het begin niet veel vertrouwen. Onlangs liep ze heel enthousiast en met veel vaart zomaar de Maas in. Nou, dat vond ze drie keer niets en sindsdien kijkt ze toch een beetje uit als ze water ziet. Maar toen ze zag dat wij allemaal het water in gingen en ons niets overkwam, ging ze toch overstag.

 

Het was echt superleuk om zo uitgebreid met elkaar te kunnen rennen. Tosha zat natuurlijk meteen weer in het water. Zij is echt gek op water en kan er geen genoeg van krijgen. Romy en ik houden het eerder beschaafd. We gaan er af en toe met onze pootjes in en dat was het dan. Ayda had al snel de smaak te pakken. Onze pups – zoals wij Tosha en Ayda noemen – renden het water in, weer het strand op, weer het water in, en zo ging het maar door. Zelfs Romy, die over het algemeen voor iedere onzin open staat, vond het op een gegeven moment genoeg en deed het wat rustiger aan.

 

Tosha en Ayda vonden het geweldig om in het natte zand met elkaar te ravotten. Dat deden ze op een dusdanige manier dat het zand ons om de oren vloog. Al snel zag Tosha er nogal zwart uit aan de onderkant, dus liep zij regelmatig even het water in om dat weer af te spoelen. Ayda had niet alleen geravot met Tosha, ze had ook in het natte zand liggen rollebollen. Ook zij probeerde het zand af te spoelen, maar dat verergerde de zaak eigenlijk alleen maar. Jeetje zeg, zoiets heb ik nog nooit meegemaakt. Ayda leek helemaal niet meer op een sheltie. Ze was veranderd in een soort zandworst. De vacht stond echt alle kanten op en overal had ze zand in de vacht. Zelfs de ondervacht zat compleet onder het zand. Wat een smeerkees onze kleine zus. Gelukkig kwam dat allemaal weer goed nadat de vacht gedroogd was.

 

Jeetje Ayda, wat heb jij gedaan?

Toen we terugkwamen naar de auto zag vrouwtje ineens iets onder onze ruitenwisser plakken. Nieuwsgierig als ze is ging ze meteen kijken wat dat was. Ik zag meteen dat dat niets leuks was, want vrouwtje keek direct nogal bewolkt. Wat bleek? Het was een parkeerboete. De baasjes waren vergeten om voor het parkeren te betalen. Toen wij ’s ochtends bij de parkeerplaats aankwamen, was het niet druk. Toen stonden er nog geen twintig auto’s en we konden dus iedere parkeerplaats kiezen die wij wilden. Het baasje stelde voor om helemaal naar achteren door te rijden, waar het pad naar het strand is. Daar in de buurt stond geen parkeerautomaat en dus viel het ook niet op dat we iets moeten betalen.

 

De bewolkte blik van het vrouwtje veranderde snel in een kwade blik toen zij de parkeerboete nader bekeek. In totaal een boete van maar liefst € 60,75: € 1,75 voor één uur parkeren en € 59 voor administratieve kosten. Uit nader onderzoek op internet bleek later dat je op de parkeerplaats een hele dag kunt parkeren voor € 7,00. Voor dat geld hadden we dus meer dan acht dagen op die parkeerplaats kunnen staan. Is dat normaal? Iedereen kan toch een keer iets over het hoofd zien. De parkeerautomaat was van de plek waar wij stonden een heel eind vandaan en die zag je alleen maar als je echt rondkeek. Mijn baasjes zijn echt goudeerlijke mensen, die het nooit opzettelijk in hun hoofd zouden halen om niet te betalen. Ik vind dat ze voor hun onachtzaamheid toch echt behoorlijk zijn gestraft. Vind ik niet eerlijk.

 

Afgelopen donderdag ging het vrouwtje alleen met Tosha op stap. Die twee hadden een afspraak met de eerste baasjes van Tosha, die in Deventer wonen. Het eerste vrouwtje van Tosha heeft sinds kort ook een trimsalon en vrouwtje wilde dat Tosha weer een keer helemaal perfect zou uitzien. Tosha zag er echt helemaal prachtig uit toen ze weer thuiskwam. Alles netjes geknipt en ze rook erg lekker. Het was een gezellige middag, vertelde het vrouwtje later. Ze heeft gezellig met de eerste baasjes gekletst en ze heeft ook Bonya gezien, de mama van Tosha. Ik heb Bonya nog nooit gezien, maar toen vrouwtje me later de foto’s van Tosha en Bonya heeft laten zien, zag ik meteen dat dat familie van mekaar is.

 

Mama Bonya (links) en dochter Tosha (rechts)

Ayda en het vrouwtje hebben inmiddels twee lessen gehad van de puppy fun cursus en daar zijn ze allebei heel erg over te spreken. Wat een leuke cursus, echt iets voor pups. Ballenbak, verschillende ondergronden waar de pups overheen moeten lopen, diverse snuffeloefeningen, tunneltjes, tonnen waar het baasje zich achter kan verstoppen als een pup los is, enzovoort. Ook werden er gehoorzaamheidsoefeningen gedaan zoals netjes aan de riem lopen, zitten en komen.

 

Ik met Ayda (18 weken)

De fun cursus voelde vanaf de eerste minuut goed. Toen de cursisten het terrein op kwamen zei de trainster meteen: ‘Houd een beetje afstand van elkaar, zodat de pups niet met elkaar aan de riem kunnen spelen.’ Nou, dat klonk het vrouwtje heel bekend in de oren, want zo ging dat ook op de hondenschool waar ik met het vrouwtje was. De pups mochten daar ook niet samen los om met elkaar te spelen. Alle pups gedroegen zich ook echt voorbeeldig. Zo jammer dat de cursus slechts uit drie lessen bestaat. Volgende week alweer de laatste les.