Romy is al 18 weken

Romy woont inmiddels 10 weken bij ons. Jeetje zeg, wat gaat dat allemaal snel. Toen ze kwam was ze nog een kleine pup en nu schelen we eigenlijk niet meer zoveel qua lengte en hoogte. Ze loopt op ontiegelijk hoge pootjes, niet normaal. Ze ziet er wel wat raar uit, vind ik, maar het vrouwtje zegt dat dat straks allemaal goed komt. We moeten alleen een beetje geduld hebben.

16 weken

Ik zag er op die leeftijd ook een beetje apart uit, vond het vrouwtje, en als bewijs heeft ze meteen een hoop foto’s van mij laten zien van toen. Oeps, ja, het vrouwtje heeft helemaal gelijk, ik was toen ook bepaald geen schoonheid. Had ook van die lange poten en een mager lijf. En nu ben ik een knappe dame. Mijn zusje heeft een heel knap snoetje, dat zal dus allemaal goedkomen.

17 weken

Ook de puppycursus zit er al bijna weer op. Nog 4 lessen tot het examen. Er wordt daarom regelmatig geoefend op allerlei plekken, want het vrouwtje en Romy willen natuurlijk slagen. Het zitten gaat al helemaal perfect, net zo als aandacht hebben voor het vrouwtje. Op commando liggen gaat Romy nog niet zo makkelijk af. Ik snap dat helemaal, vond die oefening toen ook veel moeilijker dan de andere.

Dat was ik toen ik 17 weken oud was

Het moeilijkste vond ik het blijven, daar snapte ik helemaal niets van. Ik moest blijven liggen of zitten terwijl mijn vrouwtje een paar meter van me wegliep. Meteen wilde ik achter mijn vrouwtje aan. Dat mocht natuurlijk niet, want dat was juist de oefening, maar ik wilde haar toch niet alleen laten. Pas toen we met agility zijn begonnen, begon ik het nut van die oefening in te zien. Nu blijf ik heel netjes voor de eerste hoorde zitten wachten, zodat het vrouwtje al een paar meter het parcours op kan lopen. Hoeft zij minder te rennen en ik kan meteen racen. Romy hoeft nu slechts 5 seconden te blijven, maar ook zij vindt dat heel erg moeilijk.

Vrouwtje help! Ze is alweer met mijn bal ervandoor!!!

Terug naar het vrouwtje komen hebben we nu verschillende keren met haar geoefend. Gaat supergoed. Hoef je haar geen twee keer te zeggen dat ze naar het vrouwtje mag. Romy is helemaal gek op haar. Die twee zijn ook regelmatig aan het knuffelen, Romy kan er geen genoeg van krijgen. Ik vind knuffelen met het vrouwtje ook heel fijn, maar urenlang knuffelen hoeft van mij niet.

18 weken

Vandaag waren we naar park Oudegein in Nieuwegein om te kijken of dat een geschikte locatie is voor herfstfoto’s. De bladeren beginnen namelijk langzamerhand te verkleuren, dus moet het vrouwtje weer in actie komen. Het park is heel mooi, maar veel herfstachtige taferelen hebben we nog niet gezien. Zal zeker nog een weekje of twee duren vóór het echt herfst wordt.

De staart begint al mooi te worden

Romy en ik mochten aan de lange lijn lopen. Dat is iets wat Romy nog niet vaak gedaan heeft, want thuis lopen we altijd aan een korte riem, dus was het afwachten hoe dat zou gaan. Op zich deed ze het prima, liep zelfs netjes mee, maar zodra ze iets interessants zag liep Romy naar de andere kant, waardoor de riemen continu in de knoop raakten. Het vrouwtje had er de handen vol aan. Zag er heel grappig uit, leek een beetje op kantklossen, telkens de riemen van de ene naar de andere hand. Maar wij hebben volop genoten. Heerlijk zo’n zonnige herfstdag.

Genieten van het najaar

In de vakantie hadden we nog een aantal leuke dingen willen doen, maar door de tropische temperaturen is van onze planning weinig terechtgekomen. Dat vond ik heel erg jammer, want ik had me er echt op verheugd om een paar leuke uitstapjes te maken.

Romy (15 weken) en ik bij de Zaanse Schans

Één van de dingen, waar we naartoe wilden, was de Zaanse Schans. Ja ja, ik weet het, echt cliché, maar af en toe wel leuk. Zo’n twee weken geleden (op 25 september) hadden we een prachtige dag met zeer aangename temperaturen. En het vrouwtje had meteen iets voor die dag in gedachten, namelijk een uitstapje naar de Zaanse Schans.

Ik ben er al een keer geweest, toen ik 14 weken oud was. Met mijn vrouwtje ben ik toen over al die bruggetjes gelopen en dat vond ik geweldig. Romy mocht nu met 15 weken daarnaartoe, dus bijna even oud als ik toen. Leuk, toch?

Samen met het vrouwtje en mij mocht ook Romy over de bruggetjes en zij had daar ook enorm veel lol in. Die zijn ook echt leuk, sommige wiebelen een beetje, andere weer niet. Je weet nooit wat je te wachten staat.

Weer zo'n leuk bruggetje

Helaas hadden nog veel meer mensen het idee om een uitstapje naar de Zaanse Schans te maken, waardoor het toch behoorlijk druk was. Ook waren er heel veel Aziatische toeristen. Die vonden niet alleen de Zaanse huisjes heel bezienswaardig, maar ons ook. Volgens mij staan wij nu bij talloze Aziatische toeristen (ongevraagd) op de foto. Zouden ze in Azië geen shelties kennen? We hebben in ieder geval ons best gedaan om leuk op al die foto’s te komen staan.

Ook anderszins hebben we ons allebei van onze beste kant laten zien. Net als gebruikelijk gingen de baasjes tussendoor weer een hapje eten. Ik ging – zoals het hoort – netjes onder de tafel liggen en Romy deed precies hetzelfde. Wat een voorbeeldige hond en ze heeft de puppycursus nog niet eens afgerond.

15 weken

Nu we toch bij het onderwerp zijn, toch even iets over de cursus. Onlangs mocht Romy op de puppycursus toch een keer door de tunnel. Eerst werd de tunnel helemaal samengevouwen. Het vrouwtje moest de riem van Romy aan de instructrice geven, zij hield de riem vast, het vrouwtje liep naar de andere kant van de tunnel en moest Romy roepen. Romy liep er meteen doorheen. De oefening werd nog een keer herhaald, deze keer was de tunnel helemaal uitgerold en dus lang. Ook nu moest het vrouwtje de riem aan de instructrice geven. Zij hield die echter niet goed vast. En wat gebeurde er toen? Romy liep al in haar eentje door de tunnel. Romy helemaal blij!!! Tja, dat is echt iets voor mijn zusje, ook al ben ik er zelf niet bij geweest, ik kan me helemaal voorstellen hoe dat in zijn werk gegaan is. Ze doet het sowieso prima op de cursus, dus daar hoeven we ons geen zorgen over te maken.

Zaans huisje

Op de laatste septemberdag gingen we heel iets anders doen. In de tuinen van Appeltern had je Mystery Garden Lights. Veel van de voorbeeldtuinen waren verlicht, waardoor er alles heel anders uitzag dan overdag. Heel leuk om te zien.

Gisteren hadden het vrouwtje en ik onze laatste competitiewedstrijd. Deze keer hoefden we gelukkig niet zo ver te rijden, de wedstrijd was in Culemborg en dat valt reuze mee. We begonnen met het vast parcours. Ik wil niet overdrijven, maar we liepen echt super. Alles ging perfect, tot we bij de kattenloop kwamen. Ik was weer net iets te vlug, scheelde maar een paar centimeter, maar meneer de keurmeester heeft helaas goede ogen en gaf meteen een fout aan omdat ik het raakvlak niet volledig geraakt had. Net als een paar weken geleden heeft ons dat een zesde plaats gekost en 23 punten. Door die stomme fout van mij belandden we uiteindelijk op de 23^e plaats met 1 puntje. Heel teleurstellend. Waarom ik dat doe is overigens een raadsel. Bij de training loop ik er altijd heel netjes vanaf, maar misschien moet ik dat toch nog beter oefenen. Nou, we hebben nu de hele winterperiode om te trainen, laten we hopen dat ik het tot de lente helemaal onder de knie heb.

Mystery Garden Lights Appeltern

Gelukkig moesten we nog een tweede onderdeel lopen, namelijk de jumping. Helaas begon die eigenlijk niet zo goed voor ons. Een kwartiertje vóór we aan de beurt waren, verschenen ineens hele donkere wolken aan de hemel, die niets goeds beloofden. Omdat de baas bang was dat onze tent helemaal nat zou worden, werd de tent snel opgeruimd. Kort vóór we mochten starten, begon het los te barsten. Dat was toch balen, want in de regen loopt het niet zo lekker. Maar ja, weinig aan te doen, de wedstrijd ging gewoon door. We besloten ons geheel op het parcours te concentreren en ons niets van de regen aan te trekken. Dat ging prima, we hebben heerlijk gelopen. Deze keer echt foutloos. Vaak wordt de jumping door heel veel combinaties foutloos gelopen, waardoor de kans om hoog te eindigen niet al te groot is. We verwachtten daar dan ook niet al te veel van.

Toen de uitslagen werden opgehangen waren we daarom meer dan verbaasd: 8^e plaats en dus 20 punten. Wow, dat hebben we goed gedaan. Ik ben echt supertrots op ons, wat kunnen we toch netjes lopen. Agility blijf ik gewoon te gek vinden, wat is dat toch een leuke sport. Tijdens de training moet ik nu steeds zelfstandiger dingen doen, waar ik goed over moet nadenken. Dat is zo leuk. Het vrouwtje kan me nu bijvoorbeeld al op een paar meter afstand door de tunnel sturen. Wie had dat een jaar geleden gedacht? Maar nog even terug naar de competitie. Door het goede resultaat van gisteren, zijn we uiteindelijk 27^e in de competitie geworden. Dat is niet slecht, toch? We zijn immers pas dit jaar begonnen met wedstrijden lopen. Hoe dan ook, het vrouwtje en ik zijn helemaal blij met deze prestatie.