Romy is al 18 weken
Romy
woont inmiddels 10 weken bij ons. Jeetje zeg, wat gaat dat allemaal snel. Toen
ze kwam was ze nog een kleine pup en nu schelen we eigenlijk niet meer zoveel
qua lengte en hoogte. Ze loopt op ontiegelijk hoge pootjes, niet normaal. Ze
ziet er wel wat raar uit, vind ik, maar het vrouwtje zegt dat dat straks
allemaal goed komt. We moeten alleen een beetje geduld hebben.
16 weken |
Ik
zag er op die leeftijd ook een beetje apart uit, vond het vrouwtje, en als
bewijs heeft ze meteen een hoop foto’s van mij laten zien van toen. Oeps, ja,
het vrouwtje heeft helemaal gelijk, ik was toen ook bepaald geen schoonheid.
Had ook van die lange poten en een mager lijf. En nu ben ik een knappe dame. Mijn
zusje heeft een heel knap snoetje, dat zal dus allemaal goedkomen.
Ook
de puppycursus zit er al bijna weer op. Nog 4 lessen tot het examen. Er wordt
daarom regelmatig geoefend op allerlei
plekken, want het vrouwtje en Romy willen natuurlijk slagen. Het zitten gaat al
helemaal perfect, net zo als aandacht hebben voor het vrouwtje. Op commando
liggen gaat Romy nog niet zo makkelijk af. Ik snap dat helemaal, vond die
oefening toen ook veel moeilijker dan de andere.
Het
moeilijkste vond ik het blijven, daar snapte ik helemaal niets van. Ik moest
blijven liggen of zitten terwijl mijn vrouwtje een paar meter van me wegliep.
Meteen wilde ik achter mijn vrouwtje aan. Dat mocht natuurlijk niet, want dat
was juist de oefening, maar ik wilde haar toch niet alleen laten. Pas toen we
met agility zijn begonnen, begon ik het nut van die oefening in te zien. Nu
blijf ik heel netjes voor de eerste hoorde zitten wachten, zodat het vrouwtje
al een paar meter het parcours op kan lopen. Hoeft zij minder te rennen en ik
kan meteen racen. Romy hoeft nu slechts 5 seconden te blijven, maar ook zij
vindt dat heel erg moeilijk.
Terug
naar het vrouwtje komen hebben we nu verschillende keren met haar geoefend. Gaat
supergoed. Hoef je haar geen twee keer te zeggen dat ze naar het vrouwtje mag.
Romy is helemaal gek op haar. Die twee zijn ook regelmatig aan het knuffelen,
Romy kan er geen genoeg van krijgen. Ik vind knuffelen met het vrouwtje ook
heel fijn, maar urenlang knuffelen hoeft van mij niet.
Vandaag
waren we naar park Oudegein in Nieuwegein om te kijken of dat een geschikte
locatie is voor herfstfoto’s. De bladeren beginnen namelijk langzamerhand te
verkleuren, dus moet het vrouwtje weer in actie komen. Het park is heel mooi,
maar veel herfstachtige taferelen hebben we nog niet gezien. Zal zeker nog een
weekje of twee duren vóór het echt herfst wordt.
Romy
en ik mochten aan de lange lijn lopen. Dat is iets wat Romy nog niet vaak
gedaan heeft, want thuis lopen we altijd aan een korte riem, dus was het
afwachten hoe dat zou gaan. Op zich deed ze het prima, liep zelfs netjes mee,
maar zodra ze iets interessants zag liep Romy naar de andere kant, waardoor de
riemen continu in de knoop raakten. Het vrouwtje had er de handen vol aan. Zag
er heel grappig uit, leek een beetje op kantklossen, telkens de riemen van de
ene naar de andere hand. Maar wij hebben volop genoten. Heerlijk zo’n zonnige herfstdag.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten