Wintercompetitie 1

De afgelopen weekenden hadden we het druk met allerlei dingen. Zoals ik de vorige keer al verteld heb, moesten we weer herfstfoto’s gaan maken. Het vrouwtje maakt namelijk ieder jaar van de mooiste foto’s een kalender, dus daar moet er ook voldoende materiaal voor aanwezig zijn. Helaas hebben we dit jaar niet echt een denderende herfst. Vaak heb je overal van die prachtige kleuren, maar dat valt dit jaar tegen. Veel bomen zijn al kaal of hebben verdroogde bladeren in plaats van te verkleuren.

Romy 20 weken

Iets, dat ook ieder jaar terugkomt, is de wintercompetitie. Dat is altijd een spannende aangelegenheid, want het is maar de vraag of je mee mag doen. Nagenoeg iedereen wil aan de wintercompetitie deelnemen, maar het aantal plaatsen is nogal beperkt. De wintercompetitie is een teamwedstrijd, bestaande uit zes combinaties. Je moet dus als team inschrijven en afwachten of je tot de gelukkigen behoort die mee mogen doen. Binnen een paar minuten, nadat de inschrijving geopend is, zit de wedstrijd al helemaal vol. Net als vorig jaar had ons team geluk: wij mochten weer meedoen.

Net als vorig jaar was de eerste wedstrijd in de manege in Maarssen en hier ben ik vorig jaar met wedstrijdlopen begonnen. Tja, dat was een ervaring die we niet zo gauw zullen vergeten! Ik deed het toen namelijk niet zo heel goed, als ik het me goed herinner. Deed alles op mijn gemak en het duurde eeuwen voor we klaar waren. De estafette was vorig jaar echt dramatisch, die wilde ik namelijk helemaal niet doen. We waren van plan om ons dit jaar van onze beste kant te laten zien en het goed te doen.

Het eerste parcours was een vast parcours. Het vrouwtje had goed verkend en gaf alles goed aan. Dus geen enkel probleem voor mij. Alleen bij de kattenloop wilde ik onder geen omstandigheden een fout maken. De afgelopen wedstrijden heeft ons dat een hoop punten gekost, omdat ik net te vroeg was afgesprongen. Dat moesten we niet hebben, dus liep ik iets langzamer dan normaal af. Dat ging perfect, we eindigden foutloos. Helaas waren we daardoor 2,5 seconden te langzaam voor een rozet. Maar dat maakt niet uit, het leverde een 23 plaats op, waarop we heel erg trots zijn. In ons team eindigden we als tweede. Nou zeg, dat is knap, toch? Bij ons zitten ook mensen in het team, die al jaren in de derde graad lopen.

Daarna kwam de jumping. Toen de baas naar de uitslagen ging kijken, zag hij het jumping parcours al hangen en dat werd al uitgebreid door ons bekeken. Ik zag het vrouwtje al heel bewolkt kijken. Over het algemeen zijn wij bij zo’n parcours kansloos. Het vrouwtje kan inmiddels weliswaar behoorlijk hard lopen, maar ze heeft helaas heel korte beentjes en al die lange mannen kunnen veel harder lopen.

Waar wachten we nu eigenlijk op?

Ik gaf het vrouwtje een dikke knuffel en probeerde haar gerust te stellen. We zouden gewoon ons uiterste best doen. Dat deden we ook. Jeetje, jullie hadden ons moeten zien, echt prachtig. Het vrouwtje rende als een gek en stuurde me zoveel mogelijk op afstand. Dat ging geweldig. Achter de palen moest worden gewisseld, waarover zich veel mensen zorgen maakten. Niet zo mijn vrouwtje, die had het volste vertrouwen in mij dat ik de palen gewoon netjes zou afmaken. En ja hoor, dat deed ik natuurlijk. Weer helemaal foutloos gelopen. Deze keer eindigden we zelfs op de 20^e plaats en aangezien dat keurig binnen de tijd was, mochten we een rozet voor clear round mee naar huis nemen. Ons team was helemaal door het dolle heen, want nu stonden het vrouwtje en ik op de eerste plaats in het team.

Rozet voor clear round jumping

Als laatste was de estafette aan de beurt, die ik vorig jaar helemaal verknald had. Maar ja, dat was vorig jaar, en dit jaar wilde ik het perfect doen. We hebben de estafette onlangs tijdens de training geoefend. Halverwege was er een heel aparte situatie. Er lagen twee tunnels direct naast mekaar. Eerst moest ik de ene tunnel van de voorkant in en vervolgens de andere tunnel van de achterkant. Daarna kwam een heel lang stuk met vier sprongen, waar ik heel hard kan rennen. Het vrouwtje kan mij dan niet meer bijhouden en dan ga ik meestal rare dingen doen. De tunnelkwestie moest dus goed worden opgelost. Tijdens de training bleef het vrouwtje gewoon aan de voorkant staan, gaf met de arm aan dat ik door de tweede tunnel moest en riep ‘door’. Ging prima tijdens de training. Tijdens de wintercompetitie zagen we dat echter geen andere combinatie doen, iedereen liep als een gek naar de tweede tunnel en kwam te laat bij de sprongen aan. Dat gaf te denken!

Romy 22 weken

Het vrouwtje bleef echter verbazingwekkend rustig toen we eindelijk aan de beurt waren en deed precies hetzelfde, wat ze tijdens de training gedaan had. Gewoon aan de voorkant van de eerste tunnel blijven staan en hopen dat ik mijn werk goed doe. Tuurlijk vrouwtje, geen probleem. Vóór ik de tunnel uit was, was het vrouwtje al een heel eind onderweg richting de vier sprongen, zodat we op hetzelfde moment bij de laatste sprong aankwamen. Weer helemaal foutloos. Wow, dat was echt onze dag!!!

Na afloop van de wedstrijd wordt ook bekendgemaakt hoe iedere combinatie individueel heeft gepresteerd. Jullie zullen het misschien niet geloven, maar het vrouwtje en ik eindigden op de 14^e plaats van de 135 combinaties. Wat zijn we trots op ons. Alles zo gelopen zoals we gepland hadden.

Vandaag wilden we in eerste instantie ook nog herfstfoto’s gaan maken, maar dankzij de regen en het slechte weer hebben we iets anders verzonnen. We zijn gewoon met Romy naar de Maas gegaan, zodat zij loslopen en komen naar de baasjes kan oefenen. Dat ging prima en heeft een paar mooie plaatjes van ons opgeleverd. Zo, maar nu genoeg voor vandaag.