Op naar de winkels

Dit weekend hadden we helemaal niets op de agenda staan. Geen puppycursus, geen wedstrijd, geen andere verplichtingen. Heerlijk! Daarom was dat een goede gelegenheid om een keer iets anders te doen: de baasjes kwamen op het idee om te gaan shoppen.

Dat is iets dat de baasjes niet al te veel doen. Meestal hebben ze daar gewoon geen tijd voor en bovendien zijn mijn baasjes geen stadsmensen. Maar af en toe kunnen ze er niet onderuit en moeten er een paar spullen worden gekocht, die uitsluitend in de stad verkrijgbaar zijn.

24 weken

Ik was al een paar keer eerder mee naar de winkels en ik weet hoe het daar allemaal eruit ziet. Voor mij dus niet meer echt spannend. Maar met Romy waren we tot nu toe pas één keer de stad in, dus voor haar is dat nog allemaal vrij onbekend terrein en dat kon je merken ook. Alles, maar ook echt alles, leek interessant, zelfs de kleding aan de rekken. Jeetje zeg, wat is daar nou interessant aan? Wij hondjes hebben een prachtige bontjas aan, we hebben geen andere kleding nodig. Romy dacht daar duidelijk anders over en moest overal aan snuffelen. Ik heb haar een beetje met een strenge blik aangekeken, toch dat hielp niet echt.

Nog maar weinig verschil tussen ons

Romy is in veel opzichten toch echt helemaal anders dan ik. Ze weet soms de gekste dingen te verzinnen. Ik weet echt niet waar ze die ideeën voor al die onzin vandaan haalt, in mij zou dat nooit opkomen. Onlangs zaten we met zijn drieën – het vrouwtje, Romy en ik – rustig in de zitkamer. Het vrouwtje was even wat aan het lezen en wij waren aan het slapen. Althans ik was aan het slapen. Ineens zien we Romy op mijn bench balanceren. Het vrouwtje heeft bijna een hartverlamming gekregen. Ze is meteen opgesprongen en heeft Romy eraf gehaald. Gelukkig lag op mijn bench een deken die het een en ander tegenhield, want anders had dat slecht kunnen eindigen. Zo’n bench is namelijk open, je zakt er meteen met je pootjes doorheen.

Jullie vragen je nu misschien af hoe ze überhaupt op de bench heeft kunnen komen. Zo’n halve meter naast mijn bench staat een stoel. Eigenlijk is – of beter gezegd was – dat de favoriete stoel van Wibi, tot Romy die een paar weken geleden ingepikt heeft. Noch het vrouwtje noch ik hebben gezien hoe ze op de bench is beland, maar we denken dat ze vanaf de leuning van de stoel op de bench is gesprongen. In springen is ze namelijk (helaas) heel erg goed. Nou zeg, we maken wat mee met mijn zusje. Je kunt zo snel niet kijken of ze heeft weer iets nieuws verzonnen.

Romy in actie

Maar nu ben ik helemaal afgedwaald van wat ik eigenlijk wilde vertellen. We waren dus winkelen. Na in verschillende winkels geweest te zijn, kwam eindelijk het leuke gedeelte: we gingen naar de dierenzaak. Kom er altijd graag, het ruikt altijd zo lekker daar en als we klaar zijn krijg ik meestal iets lekkers te snoepen. Ik weet al precies hoe dat werkt. Die aardige vrouw achter de kassa heeft onder de balie een grote doos staan met heerlijke snoep. Meestal gedroogde kip en daar ben ik helemaal gek op. Zodra we aan de beurt zijn, kijk ik die aardige vrouw altijd heel lief met mijn grote bruine oogjes aan en iedere keer gebeurt hetzelfde: die aardige vrouw pakt de doos, haalt een stuk lekkere kip eruit en geeft dat aan mij. Romy had er nog geen ervaring mee, maar die had meteen door hoe dat werkt. Sommige dingen leert ze heel goed, was dat maar ook zo met de andere dingen. Wat mij betreft kunnen we iedere dag naar de dierenzaak, wat een leuke winkel.

Vandaag hebben we een wandeling gemaakt om kasteel Ammerzoyen. Voor het eerst mocht Romy ook hier los en mochten we samen met de bal spelen. Dat ging prima. Ze komt netjes als ze geroepen wordt en luistert ook goed als het vrouwtje iets zegt. Ze doet het over het algemeen allemaal netjes, maar ja, soms heeft ze van die rare ideeën waar ik echt niets van snap. Welke hond springt dan op een bench? Zou niet weten wat ik daar zou moeten.