Een treurig einde

Een paar dagen vóór de Kerst viel het de baasjes op dat Wibi heel erg afviel. Zoveel afvallen is nooit goed, dus zijn de baasjes donderdag vóór de Kerst naar de dierenarts gegaan. Daar werd Wibi grondig onderzocht. Wibi bleek een grote tumor te hebben tussen de lever en de darmen. De dierenarts zei dat ze daaraan eigenlijk niets kunnen doen. Op zo’n plek kunnen ze een tumor bijna nooit helemaal verwijderen en zelfs als dat zou lukken dan was het maar de vraag of dat zou helpen, want waarschijnlijk waren er al uitzaaiingen.

Wibi (C'Etan van Vyomesh)

Toen de baasjes met Wibi van de dierenarts terugkwamen, zag ik meteen dat ze heel slecht nieuws hadden gekregen. De baasjes waren volledig in shock, dat hadden ze echt niet verwacht. Wat zo’n tumor precies betekent, weet ik niet, maar dat het niet goed ging met mijn kleine vriend, dat merkte ik wel. ’s Avonds heb ik – net als meestal – samen met Wibi op de benen van mijn vrouwtje gelegen. Ook heb ik uitgebreid de oortjes en het gezicht van hem gewassen, want dat vindt hij altijd heel erg fijn en ik ook. Helaas was dat de allerlaatste keer dat we zo knus met zijn drietjes op de bank lagen. Tijdens de Kerst ging het steeds meer achteruit met mijn kleine vriend. Hij wilde steeds minder eten en dinsdag wilde hij niet eens meer drinken. Dinsdagmiddag hebben de baasjes Wibi moeten laten inslapen.

5 september 2006 - 27 december 2016

Ik ben heel erg treurig dat mijn kleine vriend er niet meer is. Hij was er al toen ik hier kwam wonen en van het begin af aan was hij mijn vriend, ook al zijn we nogal verschillend. Samen knuffelen vonden we allebei heel gezellig, heel dicht bij elkaar. Dat ik graag achter een bal aanloop, met pluche schapen en andere dingen door het huis loop, daar snapte hij helemaal niets van, want spelen was niets voor Wibi. Hij was meer van de afdeling sloop. Kledingkasten leeghalen, koffiezetapparaat uit elkaar halen, en zulke dingen. Dat zijn voor mij onbegrijpelijke dingen. Maar desalniettemin konden we het heel goed met elkaar vinden. Rust zacht mijn kleine vriend, ik mis je heel erg.

Mijn lieve kleine vriend

Fijne Kerstdagen

Het is weer zover: Kerst staat voor de deur en daarom willen de baasjes, Romy en ik iedereen fijne feestdagen wensen. Voor Romy is het de eerste Kerst, maar dat vindt ze eigenlijk niet echt spannend. Tot mijn grote verbazing staat de kerstboom nog steeds. Ziet er wel een beetje raar uit dit jaar. De baasjes hebben namelijk geen ballen aan de onderkant opgehangen. Tja, waarom zouden ze dat gedaan hebben? Misschien hebben ze toch al rekening gehouden met mijn zusje, die als een gek onder de boom langs rent? Zijn soms slim, mijn baasjes.

Fijne Kerstdagen

Het vrouwtje en ik hadden het de laatste week hartstikke druk met wedstrijden. Afgelopen zaterdag hebben we meegedaan aan de wedstrijd van de sheltie vereniging. Was echt een superleuke dag, alleen maar shelties. Romy had het meteen helemaal naar haar zin. Ze heeft  iedere sheltie die we tegenkwamen begroet. En we kwamen er nogal veel tegen.

Er waren twee soorten wedstrijden: voor de A een separate en voor de B1 en de C een gezamenlijke open wedstrijd, waarvan het niveau meer op C niveau ligt dan op B1 en dus is het allemaal een stuk moeilijker. Laat ik voor de afwisseling een keer met de uitslag beginnen: bij zowel het vast parcours als de jumping hebben we een diskwalificatie gehad, maar dat is helemaal niet erg, want het vrouwtje en ik zijn supertrots op onszelf. Klinkt een beetje raar, maar toch is het zo. Alle moeilijke dingen deden we namelijk helemaal perfect, alleen de simpele dingen gingen helaas fout. We hebben toch aangetoond dat dat niveau voor ons haalbaar is.

Romy 27 weken

Maandags ging het meteen verder, daar stond namelijk de derde wedstrijd om de Trustcup op de planning. In tegenstelling tot zaterdag ging het hier helemaal perfect, beide parcoursen foutloos gelopen en op het vast parcours zijn we derde geworden. Helaas hebben we de Trustcup niet gewonnen, maar dat maakt niet uit. We hebben heel veel plezier gehad en dat is wat telt.

 

3e plaats op het VP van de Trustcup

Woensdag hebben we normaal gesproken training, maar die was nu afgelast. In plaats daarvan was er een onderlinge wedstrijd. Eigenlijk was het vrouwtje het liefst thuis gebleven, want ze voelde zich helemaal niet lekker. Ze is behoorlijk verkouden en continu aan het hoesten, dat loopt niet zo lekker. Maar we hadden ons opgegeven voor de wedstrijd, dus wilden we onze trainer niet teleurstellen. We zijn dus gegaan. Het waren uitdagende parcoursen, maar wel hele leuke. Het vrouwtje en ik liepen beide parcoursen helemaal foutloos, ondanks de minder leuke omstandigheden. Het was behoorlijk aan het regenen en binnen de kortste keren waren we allemaal kletsnat. En het vrouwtje was continu aan het hoesten en niezen.

 

1e plaats onderlinge wedstrijd KC Uden

Toen iedereen klaar was, was er zelfs een prijsuitreiking met echte bekers. Nou, daar hadden we niet op gerekend. Het waren echt leuke bekers, maar de kans op zo’n beker was vrij klein. Voor de B1 medium en small was er slechts één gezamenlijke beker. Tot onze verbazing hoorden wij ineens onze namen. Echt ongelofelijk!!! Wij zijn eerste geworden. Wie had dat gedacht. Megatrots gingen we met onze beker naar huis. Ook de baas was apetrots op ons en er werd meteen uitgebreid geknuffeld toen we thuis waren. Wat een leuke afsluiting van het jaar. En nu gaan we van de feestdagen genieten.