Winpunt

Vorige week zaterdag zijn we wederom afgereisd naar Kaatsheuvel, voor de tweede wedstrijd van Romy in de tweede graad. Gelukkig hoefden we er niet zo vroeg te zijn. In de ochtend moest namelijk eerst de eerste graad twee rondjes lopen, daarna was Romy aan de beurt. Net als altijd moest het vrouwtje het rondje eerst gaan verkennen. Toen ze terugkwam zag ik meteen dat ze niet al te blij was. Het was een vast parcours met veel uitdagingen, zei ze. Ze keek me aan en zei tegen mij: ‘Tja, Ginaatje, wij zouden dat kunnen lopen, hè? Maar met jouw zus vrees ik toch het ergste.’ Mijn verwachtingen op een goed resultaat waren dus vrij laag.

 

Mist bij slot Loevestein

Tot grote verbazing van – volgens mij – iedereen ging het rondje heel goed. Jammer genoeg sprong Romy te vroeg van het raakvlak van de kattenloop af. Voor de rest een perfect rondje. Door de fout slechts een derde plaats, maar ik vond het echt super knap. Wel de snelste tijd van alle tweede graads honden, dus zelfs sneller dan de large. Tja, echt iets voor Romy.

Daarna moest er nog een vast parcours worden gelopen. Ook dat was zeer uitdagend en vrouwtje had er overduidelijk niet al te veel vertrouwen in. Dat parcours ging echter nog beter dan het eerste. Helemaal foutloos. Eerste plaats, eerste u’tje in de tweede graad en – tromgeroffel – het eerste winpunt. En dat op het vast parcours. Romy en het vrouwtje mogen dus in juni meedoen aan de preselectie van het NK bij de RvB en ze hebben zich geplaatst voor de Masters in oktober. Dat is niet te bevatten. Mijn kleine zus loopt zomaar even een winpunt. Ik ben er echt sprakeloos van. De baasjes volgens mij ook. Haha. Bij de jumping vergat het vrouwtje helaas op tijd te roepen, waardoor Romy rechtdoor liep in plaats van een tunnel in. Maar ja, daar hebben wij ons niet meer druk over gemaakt.

Ik ben zo trots op Romy en mijn vrouwtje. Het waren echt geen makkelijke rondjes voor de tweede graad, maar die twee hebben de rondjes echt supergoed gelopen. Had ik niet verwacht, want in de eerste graad bleken juist de vast parcoursen het grootste probleem te zijn.

 

Zonsondergang aan de Maas

De Fhn heeft inmiddels het nieuwe reglement bekendgemaakt. Je zou denken dat je dan meer weet, maar niets is minder waar. Eigenlijk roept het alleen vragen op, in plaats van vragen te beantwoorden. Het NK is nu kennelijk al in oktober en is ook niet meer de afsluiting van het seizoen. Echt plaatsen hoef je je ook niet meer. Het enige wat je moet doen is vijftien rondjes, oftewel vijf wedstrijden, te lopen. Ook het spel telt voortaan mee voor het NK. Het resultaat maakt ook niet meer uit: je mag ook meedoen aan het NK als je alle vijftien rondjes met een diskwalificatie hebt gelopen. Één ding staat nu dus al vast: zowel Romy als ik mogen meedoen aan het NK, want we zijn immers van plan om meer dan vijf wedstrijden te lopen. Nou, ik weet niet of dat zo’n verbetering is, de uitdaging is toch een beetje weg. De laatste wedstrijd van het seizoen is dit jaar niet meer het NK, maar de competitieafsluiting. Geen idee wat dat inhoudt, want dat staat niet aangegeven in het reglement.

Zoals jullie weten zijn Romy en ik helemaal gek op de Maas. Het is een schitterend gebied met veel gras, prachtige strandjes en water. In het linkerdeel van het gebied mogen we officieel niet los. Geen idee waarom dat zo is, want het ziet er nagenoeg hetzelfde uit dan aan de rechterkant waar we wel los mogen. Een paar jaar geleden kwam iemand op het idee om het linkerdeel aan te wijzen als klompenpad. Sindsdien komen regelmatig een hoop wildvreemde mensen door ons gebied wandelen. De meeste van die wandelaars hebben niets met hondjes en kijken ons geregeld lelijk aan met een blik alsof ze willen zeggen: ‘Hup, weg jullie, dat is ons wandelpad’. We trekken ons daar nooit iets van aan hoor, laat ze maar kijken.

We gaan dus liever aan de rechterkant wandelen. Daar mogen we niet alleen los lopen, dat gedeelte is ook mooier. Veel breder en veel mooiere strandjes. Toen we onlangs daar waren wandelen, zagen we ineens een stel zonder hond daar wandelen. We vonden dat meteen raar. Over het algemeen komen daar namelijk geen mensen zonder hond, alleen in de zomer om op het strand te liggen, maar niet nu. Een paar minuten later zagen we het volgende stel, ook weer zonder hond. We snapten daar niets van. Iets verderop zagen we ineens een bord staan, dat er tot nu toe niet gestaan had. En wat stond daarop? Klompenpad, 10 km lang. Nou zeg, ze kunnen toch niet zomaar van ons gebied een klompenpad maken. Ik zie al de wandelclubjes door ons gebied wandelen. Krijg er echt nachtmerries van. Wie heeft dat nou verzonnen? Het is al erg genoeg dat het gebied aan de linkerkant klompenpad was, maar nu ook nog rechts, dat is toch een beetje te veel van het goeie.

Weer zo'n ellende met het geknal

Oud en Nieuw ligt gelukkig weer achter ons en dat geknal dus ook. Net als voorgaande jaren schijnt dat nogal uit de hand te zijn gelopen, begreep ik van de baasjes. De meerderheid van de Nederlanders is daarom inmiddels voor een vuurwerkverbod. Nou, dat zou geweldig zijn. Ik hoop dat het nog vóór de volgende jaarwisseling wordt ingevoerd.

Wij vinden dat geknal in ieder geval niets. ’s Ochtends, toen het nog rustig was bij ons, zijn we met het vrouwtje buiten geweest. Rond het middaguur begon het geknal al en toen durfden we allebei niet meer naar buiten. Vrouwtje stelde voor dat we in de tuin gingen plassen, maar zelfs dat durfde ik niet. Overal vreselijk geknal en lichtflitsen. Het leek wel een oorlogsgebied. Dan kun je niet van mij verwachten dat ik even op mijn gemak een plasje ga doen. Romy is een stuk minder bang van vuurwerk, haar lukte het wel. Vrouwtje is dan ’s nachts om drie, toen het allemaal weer rustig was, even met ons naar de hoek gegaan.

En nu gaan we eindelijk weer de goeie kant op. Het is weer langer licht en het is prima wandelweer. Van winter niets te merken. Dat doet me denken aan mijn eerste winter begin 2014. Toen was het precies zo’n weer. De zon scheen warm op mijn vacht en het was alleen maar genieten. En zo is dat nu ook. Eigenlijk heb ik niets te klagen, zegt het vrouwtje, want veel winters met sneeuw hebben we de afgelopen jaren niet gehad. Heel eerlijk gezegd hoop ik ook dat dat zo blijft.

Gisteren was weer zo’n schitterende dag. Het was droog en de zon scheen volop. Met zo’n weer blijven wij natuurlijk niet thuis zitten. Baasje heeft een nieuw natuurgebied gevonden: het Almbos bij Giessen. Dat is inderdaad een heel leuk bos. Niet enorm groot, maar voldoende voor een gezellige wandeling van zo’n anderhalf uur. Op de rand van het bos ligt een hertenkamp met allerlei dieren. Natuurlijk herten en geiten en kippen. Ook is er een fort – fort Giessen – maar dat is niet echt spectaculair. In het bos zelf zijn twee plassen. Bij één van de plassen stond een bord en daar stond dat hier de ijsvogel zit. Vrouwtje was meteen enthousiast, want een foto van een ijsvogel te maken is nog steeds haar ultieme droom. Helaas was het vogeltje volgens mij gevlogen, nergens een ijsvogel te bekennen.

Daarna zijn we nog naar de Maas, waar we een beetje mochten rennen. Dat is altijd leuk. Onderweg zijn we nog een vriendinnetje van ons tegengekomen met haar baasjes. Dat hondje is inmiddels heel oud. Ze kan niet meer zo goed lopen, maar zodra ze ons ziet komt ze op ons af om ons te begroeten en is erg blij om ons te zien. Sinds een paar maanden hebben de baasjes van die hond een tweede hond geadopteerd. Die is echter een beetje voorzichtig en komt nog niet spontaan naar ons toe. Heeft misschien nog wat tijd nodig om te ontdooien.

Voor ons is het momenteel een rustige periode, want er zijn nagenoeg geen wedstrijden. De Fhn heeft de afgelopen weken een aantal wedstrijden op de site gezet. Veel zijn dat echter niet. Tien wedstrijden, waarvan twee in het hoge noorden. Vrouwtje maakt zich daar best wel zorgen over, want als de regels voor plaatsing van het NK onveranderd zijn, dan mogen we niet veel blunderen. We doen in ieder geval ons best, meer kunnen we niet doen. Op 4 januari heeft Romy trouwens haar eerste tweede graad wedstrijd gelopen. Helaas drie keer een diskwalificatie. Maar het ging eigenlijk vrij goed, beter dan ik verwacht had.