Oud en Nieuw ligt
gelukkig weer achter ons en dat geknal dus ook. Net als voorgaande jaren
schijnt dat nogal uit de hand te zijn gelopen, begreep ik van de baasjes. De
meerderheid van de Nederlanders is daarom inmiddels voor een vuurwerkverbod.
Nou, dat zou geweldig zijn. Ik hoop dat het nog vóór de volgende jaarwisseling
wordt ingevoerd.
Wij vinden dat
geknal in ieder geval niets. ’s Ochtends, toen het nog rustig was bij ons, zijn
we met het vrouwtje buiten geweest. Rond het middaguur begon het geknal al en
toen durfden we allebei niet meer naar buiten. Vrouwtje stelde voor dat we in
de tuin gingen plassen, maar zelfs dat durfde ik niet. Overal vreselijk geknal
en lichtflitsen. Het leek wel een oorlogsgebied. Dan kun je niet van mij
verwachten dat ik even op mijn gemak een plasje ga doen. Romy is een stuk
minder bang van vuurwerk, haar lukte het wel. Vrouwtje is dan ’s nachts om
drie, toen het allemaal weer rustig was, even met ons naar de hoek gegaan.
En nu gaan we
eindelijk weer de goeie kant op. Het is weer langer licht en het is prima
wandelweer. Van winter niets te merken. Dat doet me denken aan mijn eerste
winter begin 2014. Toen was het precies zo’n weer. De zon scheen warm op mijn
vacht en het was alleen maar genieten. En zo is dat nu ook. Eigenlijk heb ik
niets te klagen, zegt het vrouwtje, want veel winters met sneeuw hebben we de
afgelopen jaren niet gehad. Heel eerlijk gezegd hoop ik ook dat dat zo blijft.
Gisteren was weer
zo’n schitterende dag. Het was droog en de zon scheen volop. Met zo’n weer
blijven wij natuurlijk niet thuis zitten. Baasje heeft een nieuw natuurgebied
gevonden: het Almbos bij Giessen. Dat is inderdaad een heel leuk bos. Niet
enorm groot, maar voldoende voor een gezellige wandeling van zo’n anderhalf
uur. Op de rand van het bos ligt een hertenkamp met allerlei dieren. Natuurlijk
herten en geiten en kippen. Ook is er een fort – fort Giessen – maar dat is
niet echt spectaculair. In het bos zelf zijn twee plassen. Bij één van de
plassen stond een bord en daar stond dat hier de ijsvogel zit. Vrouwtje was
meteen enthousiast, want een foto van een ijsvogel te maken is nog steeds haar
ultieme droom. Helaas was het vogeltje volgens mij gevlogen, nergens een
ijsvogel te bekennen.
Daarna zijn we nog
naar de Maas, waar we een beetje mochten rennen. Dat is altijd leuk. Onderweg
zijn we nog een vriendinnetje van ons tegengekomen met haar baasjes. Dat hondje
is inmiddels heel oud. Ze kan niet meer zo goed lopen, maar zodra ze ons ziet komt
ze op ons af om ons te begroeten en is erg blij om ons te zien. Sinds een paar
maanden hebben de baasjes van die hond een tweede hond geadopteerd. Die is
echter een beetje voorzichtig en komt nog niet spontaan naar ons toe. Heeft
misschien nog wat tijd nodig om te ontdooien.
Voor ons is het
momenteel een rustige periode, want er zijn nagenoeg geen wedstrijden. De Fhn
heeft de afgelopen weken een aantal wedstrijden op de site gezet. Veel zijn dat
echter niet. Tien wedstrijden, waarvan twee in het hoge noorden. Vrouwtje maakt
zich daar best wel zorgen over, want als de regels voor plaatsing van het NK
onveranderd zijn, dan mogen we niet veel blunderen. We doen in ieder geval ons
best, meer kunnen we niet doen. Op 4 januari heeft Romy trouwens haar eerste
tweede graad wedstrijd gelopen. Helaas drie keer een diskwalificatie. Maar het
ging eigenlijk vrij goed, beter dan ik verwacht had.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten