Verjaardagsverrassing

Vandaag word ik zeven en over het algemeen doen we dan heel bijzondere dingen. Dit jaar gooit Corona echter roet in het eten. Nagenoeg alles is gesloten en dus is niet alles mogelijk. Maar twee dagen geleden kwam er een grote verrassing die als een soort verjaardagscadeau hier binnen viel. Dat is al zo bijzonder, dat ik geen andere verrassingen nodig heb.

 

Verjaardagsfoto

Dinsdag begon net als alle andere doordeweekse dagen: we zijn opgestaan, naar buiten gegaan, hebben ontbeten, en na het douchen ging vrouwtje thuis aan het werk. Om een uur of elf ’s ochtends ging ineens de telefoon. Dat betekent meestal niets goeds als iemand overdag belt. Of er zijn mensen aan de telefoon die je willen strikken voor een of ander abonnement, of de baasjes krijgen slecht nieuws. Ik merkte meteen dat mijn vrouwtje nogal opgewonden raakte door het telefoontje, er was duidelijk iets aan de hand, alleen wist ik niet wat. Baasje zou eigenlijk thuiswerken, maar moest dinsdagochtend even naar kantoor. Na het telefoontje stuurde vrouwtje baasje een app en binnen een paar minuten was mijn baasje thuis. Nou, ik begon het steeds vreemder te vinden. Vrouwtje liet ons uit en daarna vertrokken de baasjes zonder nadere tekst en uitleg te geven. Ik vreesde het ergste.

 

Mijn nieuwe zus Tosha 10 weken oud

Een paar uur later kwamen de baasjes weer naar huis, maar nu waren ze niet meer alleen. Ze hadden een pup meegebracht. Nou, ik wist het. Al dat stiekeme gedoe had niets goeds te betekenen. Romy en ik waren volledig verbaasd. We mochten meteen kennis met Tosha – zo heet onze nieuwe zus – maken. Uhm, dat viel me eigenlijk niet tegen, vond ik. Ze is echt aardig en ik heb dus besloten om me van mijn beste kant te laten zien.

Ik wilde nu toch graag weten hoe de baasjes aan dat puppykind gekomen zijn. Een paar weken geleden hadden de baasjes een keer zoiets dat het misschien niet slecht was als ze ook nog bij een andere fokker inschrijven. Je weet het immers nooit. Er kunnen ook alleen reutjes worden geboren en wat dan? Vrouwtje heeft telefonisch contact opgenomen met de desbetreffende fokker. Hij vertelde dat ze dit jaar nog twee nestjes verwachten. Ze hebben weliswaar een wachtlijst, maar ze kijken altijd welke pup bij welke baas past. Vervolgens hebben de baasjes ingeschreven.

En toen kwam dus ineens eergisteren het telefoontje dat de fokker een pup heeft voor de baasjes. Die pup wilden ze graag zelf houden, maar door bepaalde omstandigheden hebben ze moeten besluiten om de pup toch aan iemand anders toe te vertrouwen en dat zijn dus mijn baasjes. Nou ik ben weer helemaal op de hoogte.

Romy en ik konden eigenlijk al van het begin af aan goed met Tosha opschieten. Binnen een half uur waren we al samen aan het spelen. Maar het is wel een lastig schepsel hoor. Toen vrouwtje het eten voor ons opdiende, rende ze in volle vaart op mijn bak af en wilde meteen mijn hele eten opeten. Ja, hallo, zo gaat dat niet. Vrouwtje greep gelukkig op tijd in. En net als Romy toen heeft puppy al op alles beslag gelegd: op mijn bal, ons trektouw, botjes, en noem maar op. Ongelofelijk!!! Waar haalt dat kleine ding het lef vandaan?

Gisteren ging vrouwtje meteen op zoek naar een puppycursus voor Tosha, wat in het Corona-tijdperk een echte uitdaging is. Alle verenigingen zijn namelijk gesloten door dat virus. Gelukkig kent vrouwtje inmiddels Jan en alleman in de hondenwereld en binnen no time heeft ze toch een puppycursus gevonden en wel bij de hondenschool waar Romy en ik ook hebben gezeten. Is echter allemaal aangepast. In plaats van tien lessen slechts vijf lessen en ook met twee cursisten en niet met een hele groep. Half mei mogen ze beginnen.

Ik vraag me eigenlijk af waarom vrouwtje per se naar zo’n cursus wil. Ze heeft zelf al zoveel cursussen gevolgd dat ze het allemaal zelf weet. Romy kon al zitten, liggen en netjes aan de riem lopen vóór ze naar de puppycursus ging, want dat had vrouwtje haar al allemaal bijgebracht. Ik denk dat het met Tosha niet anders gaat. Dus waarom dan nog een cursus?

Puppy moet nu natuurlijk ook gesocialiseerd worden, dus hebben we gisteren met Tosha een uitstapje naar de Maas gemaakt. Romy en ik mochten met de bal spelen en Tosha heeft in de tussentijd kennis kunnen maken met ons favoriete gebied. Tis altijd lachen met zo’n pup, hè. Het zand vond ze in eerste instantie helemaal niets. Binnen de kortste keren zat ook haar hele neus onder het zand. Maar dat wende kennelijk snel. Na een paar minuten wilde ze al achter Romy en mij aanrennen. Dat ging natuurlijk niet, want Tosha mag nog lang niet los. Daar was ze het duidelijk niet mee eens. Ik denk dat we de aankomende weken en maanden nog heel veel kunnen lachen om haar.

 

Appeldijk in Beesd

Eigenlijk wilde ik vandaag over heel iets anders schrijven, maar ja, de komst van Tosha is natuurlijk belangrijker. Ik wilde eigenlijk iets vertellen over de leuke wandeling die we afgelopen weekend met de baasjes door de Betuwe gemaakt hebben. Was heerlijk, heel veel appelbloesem gezien.

Nog meer Corona

Sinds ons laatste blog is er weinig veranderd. Uhm, eigenlijk klopt dat niet helemaal, er is wel iets veranderd. De maatregelen, die oorspronkelijk op 6 april zouden eindigen, zijn verlengd tot 28 april. En er zijn nog nieuwe bepalingen bijgekomen. Alle evenementen, waarvoor een vergunning aangevraagd moet worden, zijn tot 1 juni verboden. Hieronder vallen ook agility wedstrijden, dus geen wedstrijd voor ons. En ook Keukenhof is afgelast. Mijn hele leven kom ik daar, ieder jaar weer, en nu voor het eerst niet. Niet te bevatten. Ook geldt er nu een samenscholingsverbod. Je mag slechts met drie mensen, die geen deel uitmaken van een huishouden, buiten zijn en dat op een afstand van anderhalve meter. Pfff, ik weet niet wat ze nog allemaal hebben verzonnen, maar ik word daar langzamerhand doodmoe van. Ik wil gewoon lol hebben, leuke dingen doen en van het leven genieten.

Nou, ik moet wel eerlijk zeggen dat we het eigenlijk niet zo slecht hebben. De baasjes verzinnen elke dag iets leuks voor ons, zodat we ons niet vervelen. Onlangs waren we bijvoorbeeld op een camping in Nederhemert. Niet voor vakantie of zo, gewoon om te spelen. Over het algemeen is het daar druk en staan er veel tenten, maar nu is er geen mens en dus konden wij ons heerlijk uitleven. De baasjes hadden de ballen meegenomen en we mochten uitgebreid rennen. Daarna hebben we nog een leuke wandeling op het eiland van Nederhemert gemaakt. Voelde bijna als een echte vakantie, met het warme zonnetje erbij.

 

Lente op landgoed Brakel

Eind maart heeft het vrouwtje een workshop gedaan met Romy in Hoogerheide. Romy rent altijd als een gek over de kattenloop, zo hard dat het vrouwtje haar onmogelijk kan bijhouden. Daarna wordt het vaak een beetje rommelig, want het vrouwtje is er dan nog niet om aan te geven wat Romy moet doen en daar ging dus die workshop over. Romy en mijn vrouwtje hebben veel opgestoken, begreep ik, en ze kwamen dolblij naar huis. Was er eerlijk gezegd een beetje jaloers op dat Romy wel mocht trainen en ik niet, maar ja, ik maak er geen zooitje van na de kattenloop, dus voor mij zou daar niet veel te leren vallen.

Een paar dagen later heeft het vrouwtje het allemaal goedgemaakt. Vrouwtje heeft voor ons een agilityhal gehuurd voor een halfuur. Dat doen we niet zo vaak, want dat is best wel prijzig. Bijna net zo duur dan de inschrijving voor een hele wedstrijddag. Maar ja, nu hebben we geen wedstrijden en ook geen trainingen meer, dus houden de baasjes blijkbaar centjes over en konden we ons zo’n luxe een keer veroorloven. Ik was er zo blij mee. Eindelijk weer met mijn vrouwtje rondjes mogen lopen. Wat is dat geweldig. Ik heb gerend als een gek en kon er geen genoeg van krijgen. Andere dingen vind ik ook heel fijn om te doen, maar agility is het echt helemaal voor mij. Ook Romy was er superblij mee.

Onvoorstelbaar dat het pas ruim vier maanden geleden is dat ik met mijn vrouwtje Nederlands Kampioen geworden ben. Wat hadden we toen een geweldig leven met al die trainingen en leuke wedstrijden. We hadden zoveel plannen voor het nieuwe jaar. Vrouwtje had een hele lijst opgesteld met wedstrijden die we zouden doen. Onder andere stonden verschillende wedstrijden op de lijst in Hellendoorn, waar we kampioen zijn geworden. Voor mij een speciale locatie, waar ik me heel erg op verheugd heb. Maar de ene na de andere wedstrijd wordt uit de lijst geschrapt. In eerste instantie werd er nog vanuit gegaan dat de wedstrijden later in het jaar gelopen konden worden, maar hoe langer het duurt, hoe onwaarschijnlijker dat is. Tot 1 juni mag dus sowieso niets en of er daarna iets verandert valt nog te bezien.

Vrouwtje heeft nu ook veel meer tijd voor andere dingen. Ze heeft nu besloten om het project tuin op te starten. De tegels zien er niet meer echt schoon uit, daarom heeft zij die nu allemaal met een hogedrukspuit schoongespoten. Romy en ik mochten helaas deze keer niet helpen, die spuit schijnt namelijk gevaarlijk te zijn. We moesten dus binnen blijven zitten. We hebben het vrouwtje wel goed in de gaten gehouden via de terrasdeur.

Er moeten ook nieuwe tuinmeubelen komen, want de oude zijn stuk. Alleen weten de baasjes nog niet zo goed wat ze eigenlijk willen. In eerste instantie werd gedacht aan een loungeset, waar we met zijn allen gezellig kunnen liggen. Inmiddels vragen de baasjes zich af of dat wel zo praktisch is en of dat mooi is. De bank zou dan voor het woonkamerraam staan en we zouden tegen de rugleuning aan kijken. Nou, dat klinkt inderdaad niet geweldig. Ook moet zo’n bank steeds verplaatst worden als de ramen gezeemd moeten worden. Dat gaat het hem niet worden, denk ik. Vervolgens kwamen ze uit bij een tafel met stoelen. Kan je fatsoenlijk aan zitten eten, zei het vrouwtje. Maar ja, uren op zo’n stoel zitten, zien de baasjes ook weer niet zitten. Binnenkort willen we ergens gaan kijken. Ben benieuwd waar we mee naar huis gaan.