Ik word acht

 

Vandaag is het weer zo ver: ik ben weer jarig en ben nu acht jaar oud. Ik merk er weinig verschil met gisteren, toen ik nog zeven was. Gelukkig ben ik nog steeds superfit en heb een hoop lol. Hopelijk blijft dat nog heel lang zo. Over mijn verjaardagscadeau – de pup – ben ik nog steeds niet te spreken, maar gelukkig zijn er ook leuke dingen. Gisteravond mocht ik weer met het vrouwtje gaan trainen. Dat was genieten. Ik vind het nog steeds geweldig om met mijn vrouwtje leuke rondjes te lopen. Over het algemeen doen we op mijn verjaardag iets leuks, maar vandaag is het vrijdag en sinds corona is dat een dubbele trainingsdag. Vroeg in de middag was vrouwtje met Tosha trainen en direct aansluitend moest ze op een andere locatie met Romy trainen. Volgende week vrijdag is het schema net andersom, dan is eerst Romy aan de beurt en daarna Tosha. Maar ik hoop dat we in het weekend nog iets leuks doen.

 

Ayda 8 weken jong

Inmiddels hebben we ook al de nodige uitstapjes met Ayda achter de rug. Maandag waren we met haar naar de Maas. Ging natuurlijk een beetje anders dan anders. Over het algemeen lopen we, want van ons uit is het even de dijk oversteken en we zijn er. Maar ja, voor zo’n pup is dat natuurlijk veel te ver, dus hebben we deze keer de auto gepakt. Wat ook anders was is dat we niet verder zijn gekomen dan het eerste strandje. Over het algemeen gaan we dik een uur wandelen en gaan we van het ene strandje naar het andere. Gelukkig mochten wij los en hebben we met zijn drieën uitgebreid gerend. De baasjes hebben Ayda beziggehouden. Helaas zijn we niet al te lang gebleven. Wij hadden nog even door kunnen gaan, maar voor Ayda was dat uitstapje inderdaad genoeg. Vrouwtje heeft haar de bench ingedaan en ze was meteen vertrokken.

 

Ondanks dat we niet lang hadden gewandeld, hadden we toch behoorlijk veel gerend. Ook wij besloten om een middagdutje te doen. Nooit verkeerd. Na zo’n tien minuten geslapen te hebben, hoorden we Tosha ineens opstaan. Ik dacht wat gaat ze nu doen? Gaat ze toch naar de bench van Ayda om te kijken of met haar alles in orde is. Toen dat het geval bleek te zijn, ging ze weer gewoon liggen slapen. Ik was net weer in dromenland toen ik Tosha alweer hoorde opstaan. Ze ging weer naar de bench van Ayda. Zo ging dat alsmaar door tot Ayda eindelijk wakker werd. Heel vreemd.

 

Dat ben ik op mijn 8e verjaardag

De eerste dagen was Ayda nog een beetje terughoudend en afwachtend. Die fase zijn we nu echter al duidelijk gepasseerd. Ayda heeft in Tosha een boezemvriendin gevonden, die op puppyniveau met Ayda speelt. Tosha is gek op trekspelletjes, waarmee ze trekt als een gek. Romy en zij doen dat regelmatig en geen van die twee wil het dan opgeven. Ook Ayda schijnt een fan van trekspelletjes te zijn. Tosha speelt nu zo lief met haar. Trekt heel voorzichtig en is helemaal niet fanatiek. Ik val echt van de ene verbazing in de andere. Had ik nooit van Tosha verwacht. Wat ben ik blij dat ik zo’n zus heb, hoef ik me tenminste niet met dat kleine ding bezighouden.

 

De volgende dag  - Koningsdag - wilden we eigenlijk naar kasteel Ammerzoyen, maar de baasjes hoorden dat het overal druk was. Dus besloten we om nog een keer naar de Maas te gaan. Ons hoorde je natuurlijk niet klagen. Maas is rennen en spelen en altijd leuk. De dag daarvoor was Ayda nogal rustig, maar nu liet ze ineens haar ware gezicht zien. Ze zag ons rennen en wilde maar een ding: meedoen. Nou, dat hadden jullie moeten zien. Wat ging dat kleine ding ineens tekeer. Ze was het er duidelijk niet mee eens dat ze aan de riem moest blijven. Dat beloofd nog wat.

 

De volgende dag was het vrouwtje met ons dan naar kasteel Amerzoyen. Het was heerlijk rustig. Slechts een paar fietsers die naar het kasteel wilden, maar daar hadden wij geen last van. Wij wilden immers een rondje om het kasteel maken. Dat ging natuurlijk niet echt soepel. Ayda kan nog niet echt goed aan de riem lopen. Ze loopt een paar stappen, dan gaat ze zitten en begint te krabben. Dat halsbandje vindt ze namelijk helemaal niets. Het duurde dus even voor we een paar meter hadden gelopen. Gelukkig hadden we fantastisch weer. De zon scheen, weinig wind, en overal stonden de bomen in bloei. Prachtig. Halverwege gingen we met het vrouwtje in het gras zitten, waar we uitgebreid hebben geknuffeld.

 

Gisteren begon de dag niet zo leuk voor Ayda. Ze moest namelijk naar de dierenarts voor de inenting. Ging alles zonder problemen, zei het vrouwtje. De dierenarts maakte kennelijk geen indruk op haar. ’s Middags heeft het vrouwtje met haar wandelen aan de riem geoefend. Ah, dat heb ik volgens mij nog helemaal niet verteld. Wij zijn allemaal naar een hondenschool gegaan om daar iets te leren. Nu met al die coronapups zitten echter alle scholen helemaal vol. Nergens meer een plekje te vinden. Bij één hondenschool kon je nog voor september inschrijven voor de puppycursus, maar ja, daar hebben we niet veel aan. Het vrouwtje moet Ayda nu dus alles zelf bijbrengen. Ikzelf denk niet dat dat een probleem is. Tosha heeft weinig aan de puppycursus gehad, vrouwtje heeft haar eigenlijk alles zelf bijgebracht. Dat komt dus wel goed. Ze kan zelfs al een beetje op commando zitten. Zo, en nu ga ik nog even van mijn verjaardag genieten.

Ayda komt en Tosha helemaal blij

Gisteren was het zover: de baasjes mochten afreizen naar Friesland om onze nieuwe zus Ayda op te halen. Tosha mocht ook mee, Romy en ik moesten thuis blijven. Eigenlijk had ook Tosha thuis moeten blijven, maar de baasjes durfden het niet aan om haar thuis te laten na haar slooppogingen van de vorige keer. Ik vond dat eigenlijk niet helemaal eerlijk en dat heb ik ook tegen het vrouwtje gezegd. Als straf voor ons goede gedrag moeten Romy en ik thuis blijven. Vrouwtje heeft uitgelegd dat dat niet het geval is. Het gaat hier om de veiligheid van Tosha. Stel dat zij met haar kop tussen de spijlen blijft hangen? Oké, dat zag ik uiteindelijk in. Ik wil natuurlijk niet dat Tosha iets overkomt.

 

Ayda 8 weken 

Het was druk op de weg, veel drukker dan de baasjes verwacht hadden. Heel veel mensen met een camper of een caravan. De reis duurde daardoor veel langer dan gepland. Eigenlijk was het de bedoeling om Tosha in de auto te laten, maar zij mocht gewoon mee naar binnen. Tosha liet zich van haar beste kant zien, vertelde het vrouwtje toen ze thuiskwam. Netjes kennismaken met de andere hondjes. Geen geblaf, geen gedoe.  

De terugreis verliep vrij relaxed. Ayda vond het in het begin allemaal spannend en wilde in de nek van de baas kruipen. Na verloop van tijd ging ze echter gewoon netjes slapen. Na geplast te hebben mochten Romy, Tosha en ik kennis met haar maken.

 

Mijn zusje Tosha is een knapperd, toch?

Ik heb haar op mijn gebruikelijke manier begroet. Even snuffelen en meteen grommen. Zo, de toon was dus al gezet. Romy was iets vriendelijker, maar ook van haar ging weinig enthousiasme uit. Tosha daarentegen was meteen super vriendelijk. Ayda was nog geen vijf minuten binnen of ze ging al met het trekspeeltje van Romy en Tosha ervandoor. Romy keek me aan alsof ze wilde zeggen: ‘Los dat maar op grote zus, de pup is jouw verjaardagscadeau.’ Ik keek met een lelijke blik terug. Ik wilde helemaal geen pup, dus ik los hier ook niets op. Terwijl Romy en ik nog nogal beduusd stonden te kijken, was Tosha allang met Ayda aan het spelen. Zij vond het gewoon geweldig en ze nam Ayda niets kwalijk. Ik kon helemaal niet geloven wat ik daar zag. Zo gedraagt Tosha zich nooit. Maar het werd nog vreemder. ’s Avonds pakte Ayda dan een botje dat vlak voor de neus van Tosha lag. Tosha is helemaal gek op botjes en staat die ook aan niemand af. En nu? Nou, als ze het botje had aangereikt had ik daar niet raar van opgekeken. Ze vond het gewoon goed dat Ayda daarmee wegliep.

 

Pasen in Appeltern

Na een rustige nacht – Ayda heeft gewoon netjes geslapen – stond er vanochtend het nodige op het programma. Tosha en het vrouwtje moesten vanochtend trainen. Eigenlijk was de les vorige week vrijdag geweest, maar in verband met een paardenkeuring kon die niet doorgaan. Ayda mocht ook mee om een beetje aan de sfeer te wennen. In het begin was ze een beetje onder de indruk, maar dat duurde niet lang. Na de training waren ze nog even uitlopen en werd er een beetje op het gras en het zand gewandeld. Tosha liep heel braaf naast Ayda en op die manier kon het vrouwtje zelfs een paar meter netjes lopen. Ik vind dat allemaal raar. Is dat echt onze Tosha? Ze wordt echt dolblij van onze pup. Heel vreemd. Maar ik vind het natuurlijk prima, heb ik er minder last van. Haha. Nee, hoor, het valt eigenlijk allemaal mee. Het is een lieve pup, die de meeste tijd braaf naast het vrouwtje ligt, samen met Tosha. Dat is ook zo’n knuffelmien die continu bij het vrouwtje wil liggen.

 

We hebben de laatste weken een aantal leuke uitstapjes gemaakt, waar ik eigenlijk iets over wilde vertellen. Helaas had het vrouwtje geen tijd om dat allemaal voor me op te schrijven. Pasen waren we bijvoorbeeld bij de Tuinen van Appeltern. Baasje kwam er heel toevallig achter dat die weer mochten openen. Natuurlijk onder strenge voorwaarden, zoals een beperkt aantal bezoekers en een tijdslot, maar het was echt zo genieten. Helaas mag Keukenhof niet open. Zij mochten wel aan twee weekenden de deuren openen, maar dat was alleemaal nogal omslachtig. Een voorwaarde om toegang te krijgen was dat de baasjes zich van tevoren moesten laten testen. De dichtstbijzijnde testlocatie voor ons was bijna driekwartier rijden. Nou, dat zagen de baasjes niet zo zitten. Dus helaas geen Keukenhof voor ons dit jaar.