Naar de dierentuin
Romy
zit nu in haar socialisatiefase en dat betekent dat zij met zoveel mogelijk
zaken kennis moet maken. Als zij niet leert om op een goede manier vertrouwd te
raken met zaken, zal zij daar later in haar leven niet goed mee om kunnen gaan
en zelfs bang van zijn. En dat moeten we natuurlijk niet hebben. Aangezien een
pup echter niet veel mag lopen, komen niet alle locaties in aanmerking voor
socialisatie. Gelukkig kent het vrouwtje verschillende leuke plekjes, waar je
niet veel hoeft te lopen en waar voldoende voor Romy te beleven valt. Ook ik
ben – toen ik net zou oud was als Romy nu – op al die plekken geweest.
Tegenwoordig komen we er niet meer zo vaak, want voor mij is dat allemaal niet
meer zo heel erg spannend. Maar het is wel gezellig om er weer een keer te
komen.
Vandaag
stond een bezoek aan het Kleindierwandelpark in Hedel op het programma. Wie nu
denkt dat dat zoiets is als Burgers Zoo of dierenpark Emmen komt er bedrogen
uit. Het is een heel klein parkje, waar je binnen nog geen twee minuten
doorheen kunt wandelen. Op die kleine oppervlakte zijn wel diverse diersoorten
te bewonderen, onder andere lama’s, geiten, konijnen, kippen, eenden enzovoort.
Romy vond
het allemaal heel erg spannend, ze was diep onder de indruk van alle dieren en
de geuren. Thuis is ze van niets en niemand bang, maar in de grote boze
buitenwereld is ze niet zo’n held. Vreemd genoeg raakte ze meteen volledig in
de ban van de lama’s, de grootste dieren van het hele park. Ze wilde helemaal
niet meer weg. Het vrouwtje had haar op de arm genomen, zodat ze de lama’s
beter kon zien en ze was helemaal gefascineerd. De kippen, die overal vrij in
het park rondlopen en die qua grootte beter bij haar passen, vond ze
daarentegen helemaal niet interessant. Na de helft van het park bekeken te
hebben, gingen we lekker op een bankje zitten, waar we goed zicht hadden op de
eenden. Ik genoot er echt van, eenden doen vaak van die spannende dingen. Helaas
kwam sneller een eind aan ons uitstapje dan we gedacht hadden: ineens begon het
namelijk hard te regenen. Dus geen eendjes meer kijken, maar een sprintje naar
de auto en terug naar huis.
Naast
allerlei ander speelgoed dat Romy heeft, heeft ze nu ook een schaap, dat bijna
net zo groot is dan zijzelf. Ik had precies hetzelfde schaap, kon er urenlang
mee spelen, en ook Romy is er helemaal gek op.
Even het schaapje slopen |
Ikzelf
begin er langzamerhand aan te wennen dat ik nu een zus heb, alhoewel ik haar
nog steeds een lastig schepsel vind. Zodra ze wakker is, is ze met van alles en
nog wat bezig. Ze gaat met haar speelgoed tekeer, neust overal rond, bemoeit
zich met van alles en nog wat en is druk, druk, druk. Stiekem heb ik haar
eigenlijk al een beetje in mijn hart gesloten, alhoewel ik dat niet graag wil
toegeven. Gisteren ging ze naast Wibi staan en ineens begon ze vreselijk te
piepen. Ik dacht dat er iets aan de hand was en ben meteen als een gek
daarnaartoe gerend om haar te beschermen. Gelukkig was alles prima in orde, Wibi
en Romy stonden gewoon gezellig naast elkaar. En dat bedoel ik nou. Het is
gewoon een lastig schepsel, want niemand gaat toch zomaar voor de flauwekul piepen.
Bij de baas op de arm |
Geen opmerkingen:
Een reactie posten