Romy is nu drie

Op 10 juni is Romy drie geworden. Ik kan dat amper geloven, want ze gedraagt zich nog steeds heel erg puppyachtig. De verjaardag viel dit jaar op de Pinkstermaandag, dus hadden we genoeg tijd om leuke dingen te doen. Het was prachtig weer, dus zou je denken dat je dan overal naartoe kunt. Maar zo werkt dat niet. Bij mooi weer is het tegenwoordig overal stervensdruk en dat vinden wij helemaal niet zo leuk. We willen immers kunnen rennen, zonder op mensen te moeten letten. Het vrouwtje had een leuk idee: we gingen naar de Batterij van Brakel, waar het altijd relatief rustig is. Was inderdaad een goed idee. We kwamen slechts een paar wandelaars tegen, voor de rest konden we naar hartenlust rennen. Was dus een fijne verjaardag.

Op Pinksterzondag waren we naar de wedstrijd in Uden. Ik ben eigenlijk tevreden over onze prestaties, alhoewel het vrouwtje niet zo te spreken is over het eerste vast parcours. Dat ging geweldig, zelfs de kattenloop deed ik helemaal perfect. Ik moest nog drie hordes nemen en daarna waren we klaar. Maar toen ik bij de eerste van de drie hordes aankwam, was daar ineens zo’n superlekker geurtje en dat vond ik de moeite waard om even te blijven staan en te snuffelen. Het vrouwtje had dat helemaal niet door, zij liep gewoon verder. Ineens viel haar op dat ik niet achter haar aankwam. Ze kwam naar me toe, maar ze wist niet wat er precies gebeurd was. Ook meneer de keurmeester kwam aan en zei dat ik mank liep. Vrouwtje heeft me daarom opgepakt en dat was het. Nadat we het parcours hadden verlaten, ging ze meteen kijken of ik iets mankeer, maar er bleek niets aan de hand te zijn. En het baasje vertelde later wat er werkelijk gebeurd is. Vrouwtje was er niet zo blij mee, denk ik. Sorry vrouwtje, heb het niet opzettelijk gedaan. Dat is de schuld van dat lekkere geurtje.

Het tweede vast parcours ging gelukkig beter. We zijn op de vijfde plaats geëindigd, van maar liefst 37 combinaties. Dat is niet slecht, toch? Ook de jumping ging prima, maar te langzaam, slechts een negentiende plaats. Bij Romy ging het allemaal niet zo best: drie diskwalificaties. Een week later zaten we op de sheltie wedstrijd in Hoenderloo. Over het algemeen is die wedstrijd altijd ergens in november. Dit jaar ging het echter allemaal anders, want de sheltie vereniging bestaat dit jaar precies tachtig jaar en dat moest groot worden gevierd. Het hele weekend had je verschillende activiteiten, zoals workshops hooperen en schapen drijven, je kon foto’s laten maken en je hondje showen. Helaas konden we zaterdags niet meedoen aan al die activiteiten. Het vrouwtje en ik moesten namelijk op de hondenschool het zesde en laatste onderdeel van de onderlinge competitie lopen.

Tot nu toe heb ik het nog nooit goed gedaan op de sheltie wedstrijd en ook dit jaar kwam daarin geen verandering. Geen idee wat dat is, maar ieder jaar gebeuren er rare dingen. Het vast parcours ging eigenlijk supergoed. Kort vóór het eind moest ik door een tunnel,  die onder de schutting lag. En wat doe ik? Ik loop de schutting op. Dus weer diskwalificatie. De jumping ging wel goed, maar ook weer te langzaam, slechts een zeventiende plaats. Het zag in eerste instantie ernaar uit dat ook Romy de familietraditie zou voortzetten. Bij het vast parcours maakte ze een flyer op de wip en rende meteen door naar de tunnel, die pas later aan de orde kwam. Dus meteen een diskwalificatie. Bij de jumping liet ze echter iedereen versteld staan. Wauw, wat een rondje. Met maar liefst 5,85 meter per seconde stond de eerste plaats niets meer in de weg. Was ook weer een u’tje, het zesde.

’s Middags werd de sheltie award uitgereikt aan combinaties die vorig jaar gepromoveerd zijn. Ik ben vorig jaar van de tweede naar de derde graad gepromoveerd, dus mochten wij een weer zo’n leuk exemplaar in ontvangst nemen.

Op 21 juni was het eindelijk zo ver: ’s avonds was de prijsuitreiking op de hondenschool en werd er bekend gemaakt wie met de bekers naar huis mogen gaan. Ja, het is ons gelukt. Het vrouwtje en ik hebben ze allemaal verslagen. Wij zijn eerste. Zo trots op ons.

Op de hondenschool is het nu zomervakantie. De training van het herfstseizoen begint pas weer eind augustus. Maar het vrouwtje heeft alweer iets nieuws verzonnen. We gaan nu de aankomende weken een cursus snooker volgen. Bij de Fhn moeten we die namelijk regelmatig lopen, maar het vrouwtje heeft totaal geen idee wat ze eigenlijk moet doen. In de A klasse was het allemaal nog makkelijk, daar heb je slechts één snooker in het parcours. Nu in de B klasse wordt het al moeilijker, want dan staan er twee. En de C klasse is helemaal moeilijk met drie snookers. We hebben inmiddels twee trainingen achter de rug. Echt superleuk, maar het vrouwtje moet nog veel oefenen vóór ze dat allemaal onder de knie heeft.

Ik heb al heel vaak verteld dat je met mijn vrouwtje de gekste dingen kunt meemaken, dus dat weten jullie allang. Maar wat ik vandaag meegemaakt heb, dat is echt niet te filmen. Zelfs ik ben sprakeloos en ik ben inmiddels toch echt het nodige gewend. Het vrouwtje heeft Romy en mij een paar weken geleden ingeschreven voor de wedstrijd bij KC Amsterdam. Een paar dagen geleden gaf de wedstrijdorganisatie aan dat nog niet zeker is of de wedstrijd doorgaat. Er werd namelijk nogal warm weer voorspeld. Ook de baasjes keken regelmatig op hun weerapps hoe het weer zondag zou worden. Zag er eigenlijk prima uit: zo’n 22 tot 23 graden in Amsterdam. Gisteren gaf de organisatie aan dat besloten is om de wedstrijd door te laten gaan, echter in aangepaste vorm. De wedstijd begint om 7:45 uur en voor de eerste graad komt het tweede vast parcours te vervallen. Het vrouwtje vond dat een rare beslissing, want haar weerapp gaf nog steeds 22 tot 23 graden aan voor zondag. Thuis werd daar gisteren uitgebreid over gepraat. ‘Als het zo heet zou worden als morgen’, zei ze, ‘zou ik dat nog kunnen begrijpen’. Vandaag is het namelijk 33 graden en niet om uit te houden. 

Vanmorgen om een uur of 10:00 zit het vrouwtje op Facebook en daar komt ze een bericht tegen van een kennis die op een wedstrijd zit en wel - ja hoor - op de wedstrijd bij KC Amsterdam. Het vrouwtje vond dat vreemd en ging meteen rechercheren. En wat blijkt? De wedstrijd was vandaag en niet morgen. Nou zeg, dat slaat toch echt alles, of niet? Hoe kwam het vrouwtje er dan bij dat de wedstrijd zondag zou zijn? In de catalogus staat duidelijk 29 juni en die is vandaag en niet morgen. Door al dat gedoe over het weer had toch een belletje moeten gaan rinkelen. Echt ongelofelijk, niet te bevatten. Nu heb ik de eerste wedstrijd van het nieuwe seizoen gemist. Voor Romy was het bovendien de laatste kans op een u’tje vóór de vakantie. De volgende wedstrijd van de RvB is pas weer eind augustus.