Wedstrijd socialisatie

Afgelopen zondag was het eindelijk zo ver: we mochten weer wedstrijd lopen. De laatste wedstrijd is al zolang geleden dat ik me die amper kan herinneren. Mijn laatste wedstrijd was het NK in november, dat is dus al zeven maanden geleden. Romy mocht nog een keer in januari een wedstrijdje lopen, maar die was ook vergeten wat dat allemaal inhoudt.

19 weken

De wedstrijd was nu ook helemaal anders dan anders. Over het algemeen gaat de baas mee naar de wedstrijden. In de zomermaanden nemen we altijd onze tent mee, wat ik heel gezellig vind. We hebben dan veel meer rust dan bijvoorbeeld bij een binnenwedstrijd, waar slechts weinig ruimte is. Nu moest het baasje thuis blijven. Op het wedstrijdterrein was namelijk slechts een heel beperkt aantal mensen toegestaan. Normaal gesproken duurt zo’n wedstrijd een hele dag en lopen we drie rondjes, ieder op zijn eigen niveau. Dat was nu ook anders. De wedstrijd duurde maar één uur per combinatie en iedereen liep hetzelfde eerste graad rondje. Na het eerste rondje mocht je tijdens dat uur het rondje nogmaals lopen.

Ik mocht met het vrouwtje in het eerste uur lopen. Uhm, was eigenlijk geen moeilijk parcours, want ik ben immers een derde graad hond, dus zo’n eerste graad parcours stelt voor mij niet zo veel voor. Eerlijkheidshalve moet ik bekennen dat ik toch vrij nerveus was. Wedstrijd is nou eenmaal iets anders dan training. Helaas had ik zowel bij het eerste als bij het tweede rondje de afloop kattenloop niet goed. Voor de rest ging het prima. Bij het eerste rondje was ik tweede en bij het tweede rondje derde. Netjes, toch?

Bodemonderzoek

Romy was ingedeeld in het tweede uurtje. Uhm, wat moet ik daarvan zeggen? Ik wil niet onaardig zijn, maar ik heb helaas weinig positieve dingen gezien. Tijdens het eerste rondje maakte Romy er gewoon een puinhoop van. Het begin was heel simpel: drie sprongen achter elkaar en direct daarachter een tunnel. Dat doet ze altijd perfect. Vrouwtje hoeft alleen ‘tunnel’ te roepen en ze rent als een gek. Nu besloot Romy echter na de tweede horde rechts af te slaan en de schutting op te gaan. Geen ene hond die dat deed, behalve Romy. Daarna begon ze de lolbroek uit te hangen. Ineens zag ze dat er ook palen in het parcours stonden. Huppakee, ging ze even de palen doen. Gelukkig lukte het  het vrouwtje om daarna een eind te maken aan dat gekke gedoe van mijn kleine zus. De rest van het parcours ging eigenlijk vrij goed. Ook bij het tweede rondje koos Romy voor de afslag naar de schutting. Ook weer diskwalificatie.

We gingen ook helemaal niet voor de uitslagen, maar voor de fun. En voor de socialisatie van onze nieuwe zus Tosha. Voor haar was het de eerste keer dat ze op een wedstrijdterrein was. Ze vond het allemaal heel interessant, maar echt onder de indruk was ze niet. Ze wilde meteen met alle andere hondjes kennis maken en was nergens bang voor. Een paar mensen wilden puppy Tosha knuffelen, maar dat vond ze helemaal niets. Net als Romy heeft Tosha niets met andere mensen. Ik snap dat niet, ik ben totaal anders. Ik vind mensen echt leuk en ik onthoud altijd goed van wie ik snoep krijg en vooral wie extra lekker snoep heeft. Zodra ik die mensen de volgende keer zie ga ik die uitgebreid begroeten tot ze me weer snoep geven. Slim, hè? Hoe dan ook, de socialisatie was gelukt en na twee uur mochten we alweer naar huis. Gelukkig staat de volgende wedstrijd al gepland. Dat is dan weer een echte wedstrijd, waar we ook u’tjes en promotiepunten kunnen lopen.

Het einde van de puppycursus van Tosha komt langzamerhand in zicht. Volgende week nog een keer en dan zit die er ook weer op. Vandaag werden nogmaals de puntjes op de i gezet en werden alle oefeningen herhaald: zit, af, sta, plat, naast, betasten, voorroepen en netjes aan de riem lopen. Net als altijd deed Tosha het geweldig. Wat de cursisten tijdens de laatste les willen doen, werd vandaag democratisch besloten. Ze mochten kiezen uit buiten wandelen of spelletjes spelen. De meerderheid koos voor spelletjes, ook mijn vrouwtje. Vorige week hebben ze namelijk al buiten gewandeld. Het was de bedoeling om gewoon te kijken hoever een baasje met zijn hond kan wandelen zonder dat de hond trekt. Tosha en het vrouwtje wandelden er gewoon op los en hadden op een gegeven moment alle andere cursisten ver achter zich gelaten. De andere cursisten hadden er duidelijk meer moeite mee. Tja, waarom zou je dat nog een keer herhalen? Nou, ik ben benieuwd wat voor spelletjes dat allemaal zijn. Jammer, dat ik niet mee mag doen. Vind zoiets ook altijd erg leuk.