Eergisteren en gisteren was het zover: het agilityseizoen van de
RvB werd afgesloten met het Nederlands kampioenschap. Romy en ik hadden ons
allebei voor de zaterdag geplaatst. Romy door middel van punten en ik op basis van
de uitslag van de competitie. Op de zaterdag vindt opnieuw een selectie plaats.
Alleen de besten mogen ook op de zondag lopen. Ikzelf had geen enkele
verwachtingen. Ik vind het allang prima als ik met het vrouwtje een leuke dag
heb en fijne rondjes mag lopen. Romy is stukken fanatieker. Die rent bij ieder
rondje alsof haar leven ervan afhangt. Helaas gaat dat niet altijd goed.
Bij het eerste vast parcours was Romy zo snel dat vrouwtje een
noodzakelijke wissel niet meer kon maken. Daarna verliep het iets rommelig en
kregen ze een weigering en een fout. Slechts een negende plaats. Ik deed het
goed, maar miste de afloop kattenloop. Wel een achtste plaats. Zonder fout
waren we vierde geweest. Op de jumping hadden we allebei een diskwalificatie.
In mijn geval is dat de wijten aan het vrouwtje, die na de palen veel te traag
reageerde. Ik dacht dat ik een sprong gewoon van voren moest springen, maar dat
was een outje. Het tweede vast parcours ging bij mij prima, wederom een achtste
plaats. Romy liep helaas vrij snel een tunnel in terwijl dat niet op het
programma stond.
Desondanks waren we erg blij toen we ’s avonds naar huis reden. Ik
had laten zien dat ik dergelijke rondjes best wel kan lopen. Van Romy was het
natuurlijk wat jammer, maar het waren erg moeilijke rondjes voor een snel
hondje. We wensten iedereen die zich wel geplaatst had veel succes toe en we
vertrokken. Onderweg naar huis maakte het vrouwtje alvast plannen voor de
zondag. Dat zou een erg warme dag worden. Een uitstapje naar de Waal leek
vrouwtje erg leuk. Dat zagen we helemaal zitten. Toen we al bijna thuis waren,
kwam ineens op het mobiel een bericht binnen. ‘Jullie zitten er morgen bij’,
schreef een kennis. Hè? Uit bestudering van de uitslagen bleek inderdaad dat
het vrouwtje en ik ons inderdaad voor de volgende dag geplaatst hadden op basis
van de overall uitslagen. Blijkbaar waren twee achtste plaatsen voldoende. Oei,
dat was wel de verrassing van de dag. Dus geen Waal voor ons de volgende dag,
maar terug naar Venlo naar het NK.
Net als altijd wordt op het NK eerst een jumping gelopen en die
bepaalt de plaatsing voor het laatste rondje: het vast parcours. De jumping was
erg leuk en goed te doen, was het oordeel van het vrouwtje na het verkennen.
Mijn grootste probleem bij de jumping is altijd de snelheid. De meeste
combinaties gaan daar razendsnel doorheen en ik ben over het algemeen iets
langzamer. Al snel bleek dat dat parcours minder makkelijk was dan het vrouwtje
dacht. De een na de andere combinatie sneuvelde. Ik had er volop vertrouwen in
dat wij het rondje wel foutloos konden lopen. En ja hoor, dat lukte prima.
Vierde plaats!!!
Als laatste onderdeel moest een vast parcours worden gelopen en
aangezien wij het op de jumping zo goed hadden gedaan mochten wij bijna als
laatste starten. De start gaat namelijk in omgekeerde volgorde. Eerst de kanslozen,
dat zijn de combinaties die op de jumping een diskwalificatie hebben gelopen.
Daarna komen de combinaties met fouten en weigeringen en als laatste de echte
kanshebbers, degenen die bij de jumping foutloos waren. Helaas was de afloop
van de kattenloop schijnbaar niet goed genoeg, dus kreeg ik een fout. Bij de
palen vond de keurmeester dat ik er niet snel genoeg in had gestoken, dus ook
nog een weigering. Dat was wel erg jammer. Slechts een tiende plaats. Voor de
rest deden we het echt fantastisch. De overall uitslag was wel indrukwekkend:
we waren vierde overall!!! We zijn echt zoooo trots op onze prestatie. Wie had
dat ooit gedacht dat wij tot zoiets in staat zijn. Ik ben natuurlijk al Nederlands
Kampioen bij de Fhn geweest, maar daar is veel minder concurrentie. We zijn er
dus echt onwijs trots op.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten