De laatste dag van 2017

Het is amper te geloven, maar het is alweer zo ver: de laatste dag van het jaar is aangebroken. Het jaar 2017 was voor ons een druk jaar, waar we van alles gedaan hebben. Ik heb van iedere dag onwijs genoten, want iedere dag valt er weer iets anders te doen dat ik superleuk vind. Alleen de laatste dagen en vandaag was het iets minder met genieten. Sinds de Kerst vliegen ons namelijk hier de vuurpijlen letterlijk om de oren. En dat geknal is echt niets voor mij, ik blijf dat doodeng vinden. Romy heeft er eigenlijk niet zoveel last van. Zij heeft een andere strategie tegen vuurwerk verzonnen: ze gaat blaffen en blaffen en blaffen. Dat leek me niet zo’n gek idee, dus heb ik besloten om mee te gaan blaffen. Misschien dat het inderdaad stopt als we maar hard genoeg blaffen.

Op 23 december hadden het vrouwtje en ik onze laatste wedstrijd van dit jaar, dat was ook onze laatste kans om het laatste u’tje op het vast parcours te behalen. En inderdaad, we hebben weer een u’tje gelopen, maar wederom op de jumping. In totaal hebben we nu 10 u’tjes: 4 op het vast parcours en 6 op de jumping. Maar we zijn er wel trots op dat we zo goed lopen, dus maakt het eigenlijk niet uit. Voor ons was het een zeer succesvol sportjaar.

Ook Romy gaat bij de training met grote stappen voorruit. Die twee kunnen al geweldig samen lopen. Aangezien het aanleren van de palen tijdens de training niet echt opschiet, heeft het vrouwtje besloten om Romy de palen zelf bij te brengen. Ik was reuze benieuwd hoe dat zou gaan, want het vrouwtje beweerde namelijk dat Romy binnen 21 dagen de paaltjes zou leren. Ze had op internet filmpjes van de 2-by-2-methode gezien en daar hebben ze dat beweerd. Heel eerlijk gezegd geloofde ik er niets van.

 

Eindelijk netjes samen op de foto

Romy en het vrouwtje gingen enthousiast in de achtertuin aan de slag met de paaltjes. Eerst moest zij leren om door 2 paaltjes te lopen. Dat was een makkie voor haar, dus kwamen er snel 2 paaltjes bij. Op de tweede dag liep Romy al door 4 paaltjes. Tja, inmiddels zijn we ruim drie weken verder en ja hoor, Romy kent de paaltjes en rent er razendsnel doorheen. Ongelofelijk die kleine zus van mij.

Half december begon het hier ineens te sneeuwen. We zijn meteen met het vrouwtje naar buiten gegaan om ervan te genieten, want je weet immers nooit hoelang de sneeuw blijft liggen. We wilden per se met onze ballen aan de Maas spelen, dat leek ons geweldig. Helaas bleek dat achteraf niet zo’n goed idee. Na slechts een paar minuten was ik mijn bal kwijt. Ik wist waar die ongeveer gevallen was, dus rende ik naar die plek en begon te graven. Oeps, daar lag niets, dus een paar centimeter opschuiven en daar even graven. Ook niets. Nog een stukje verder en kijken of die daar ligt. Toen het vrouwtje eindelijk kwam, had ik het prachtige sneeuwlandschap in een slachtveld veranderd en was er in velden of wegen geen bal meer te bekennen. Dus moesten Romy en ik het met één bal doen. Dat ging een poosje goed, maar uiteindelijk raakte ook die bal zoek. Maar desalniettemin hebben we enorme lol gehad. De volgende dag zijn we met het vrouwtje naar de winkel en hebben we een hele lading nieuwe ballen gekocht.

Zo, lieve mensen, dat was het voor dit jaar van ons. We wensen iedereen een hele fijne jaarwisseling en een gelukkig en hopelijk gezond 2018.

Romy wordt debutante

De dagen worden weer korter en buiten wordt het kouder en vaak ook nat. Het vrouwtje is continu aan het klagen dat ze het helemaal gehad heeft met dat weer. Net als ieder jaar heeft ze weer wilde emigratieplannen. We zijn daar al allemaal aan gewend en laten haar haar gang gaan. Marbella in Spanje is volgens haar de ultieme plek waar je momenteel het beste kunt vertoeven. Bijna iedere dag een graad of 18 en nagenoeg dagelijks zon. Tja, daar zit wel iets in, dat moet ik toegeven. Is iets anders dan dat troosteloze weer hier. Maar ja, we zullen het daar toch mee moeten doen.

 

Romy 17 maanden

Om toch een beetje plezier te beleven, hebben we de afgelopen weken weer verschillende wedstrijden gelopen. De competitie is nu voorbij, maar je hebt overal promotiewedstrijden, waar je ook u’tjes kunt lopen. Op 18 november waren we in Hoogerheide, waar het vrouwtje en ik een geweldig vast parcours hebben gelopen. U’tje en tevens 2^e plaats. Ook afgelopen zondag ging het naar Hoogerheide. Ook deze keer een u’tje gelopen. In totaal hebben we nu 9 u'tjes, nu nog eentje op het vast parcours en we promoveren naar de 3^e graad.

Ook Romy heeft inmiddels haar eerste wedstrijd als debutante achter de rug en dat ging echt veel beter dan verwacht. Het vrouwtje had er niet zoveel vertrouwen in, want ze hebben nog nooit een heel parcours samen gelopen. Bij de training heb je namelijk slechts een beperkt aantal toestellen. En Romy is razendsnel en blijft helaas nog niet altijd braaf voor een horde zitten. Alle zorgen waren echter ongegrond. Romy bleef zelfs netjes zitten en wachtte tot het vrouwtje riep.

 

En de tong hangt er weer uit!!!

Het spel deed Romy bijna foutloos. Het enige was dat ze langs de schutting liep in plaats van eroverheen. De rest ging prima. Bij het vast parcours had het vrouwtje een alternatief rondje verzonnen. Daar stond namelijk de kattenloop in en die kent Romy nog niet op volle hoogte, dus daar mocht ze niet overheen van het vrouwtje. Het laatste rondje moest een jumping worden gelopen en die ging echt helemaal perfect. Dat hadden jullie echt moeten zien, spectaculair was dat. Ze vlogen er gewoon overheen alsof het niets is. Tunnels, sprongen, sterretjes, allemaal geen enkel probleem. Helemaal foutloos en binnen een paar seconden waren ze klaar. Wauw! Echter kanjers zijn het.