Siberische kou

De afgelopen weken hebben we het nodige meegemaakt met het weer. Regen en nog meer regen, overal modder, grijze hemel. Inmiddels is het eind februari en we dachten dat we het nu allemaal gehad hebben. Maar nee hoor, na al dat water komt nu Siberische koud onze kant op. De aankomende dagen wordt ijskoud weer voorspeld, met gevoelstemperaturen van maar liefst min 18. Oei, daar krijg ik wel koude pootjes van, dat lijkt me dus niets.

Gelukkig is het water hier al een beetje weggetrokken en kunnen we toch weer een hoop van die dingen doen, die we altijd doen, zoals aan de Maas rennen. De gemeente is de afgelopen weken druk bezig geweest en heeft onderhoud gepleegd op al onze wandelwegen. Nu kunnen we weer prima wandelen. Dat is wel fijn, want van al die modder worden wij ook niet vrolijk.

Vorige week kwam het vrouwtje op het idee om weer een keer ergens anders naartoe te gaan, want altijd hetzelfde rondje lopen, is ook niet interessant. Ook is het in het weekend aan de Maas niet altijd leuk. Daar komen namelijk vaak mensen uit omliggende dorpen met hele grote honden, die totaal niet naar hun baasje luisteren en die het leuk vinden om achter ons aan te lopen. Dat is niets voor ons. Vorig jaar hadden we een leuke wandelplek ontdekt in Aalst, die ons heel goed bevallen is. Daar gingen we dus naartoe.

 

Romy 20 maanden

Jeetje, zeg, dat was weer echt een leuk idee van het vrouwtje! In het begin viel het eigenlijk nog mee. Tussen de modder was er nog voldoende gras om op te lopen, maar dat veranderde snel. Om naar het strand te komen, moet je door een klein bosje, en daar was het helemaal raak. Overal modder, je wist amper waar je moest lopen. Voor ons is dat eigenlijk goed te doen, want op vier poten loopt het toch wat makkelijker dan op twee. Maar de baasjes hadden er echt moeite mee. Romy en ik keken vol verbazing hoe de baasjes zich aan allerlei bomen vasthielden om verder te komen. Zag er echt hilarisch uit.

Ondanks dat overal water stond en alles vol met modder was, hadden wij de grootste lol. Wat is het toch leuk om een keer ergens anders te zijn. Toen we weer bij de auto kwamen, zagen Romy en ik echter uit als een modderbal. Heeft even geduurd vóór we weer fatsoenlijk eruit zagen.

Als we niet aan de wandel zijn, trainen we regelmatig met Romy. De palen gaan inmiddels echt geweldig. Ze is al heel stabiel op de palen en kent verschillende insteken. En ze rent er hartstikke snel doorheen. Soms vraag ik me echt af hoe mijn kleine zus dat allemaal doet. Het vrouwtje en Romy zijn pas een paar weken geleden begonnen met de palen, maar het ziet er uit alsof ze die al jaren doet. Sinds kort hebben we ook een eigen wip thuis. Die is leuk!!! Eigenlijk is het de bedoeling dat Romy de wip onder de knie krijgt, maar ja, een beetje lol moet kunnen. Soms gaan we achter elkaar de wip over, dat is veel leuker dan in je eentje. Gebeurt natuurlijk allemaal onder het toeziend oog van de baasjes, die letten goed op dat er niets gebeurt. Ook gaan we samen met het vrouwtje de afloop kattenloop trainen. Ik moet dan heel hard over een plank lopen en als ik helemaal tot het eind loop – lees: het goed doe – krijg ik een snoepje van het vrouwtje. Wat mij betreft kan het seizoen weer beginnen, ik ben er klaar voor en Romy volgens mij ook.

Promotie naar de 3e graad

Het nieuwe jaar is voor ons meteen goed begonnen: het vrouwtje en ik hebben eindelijk ons laatste u’tje op het vast parcours gelopen. Begin januari wilde het net niet lukken. We liepen geweldig, maar bij de afloop kattenloop ging het wederom fout. Wel hadden we een u’tje op de jumping. Maar op 28 januari lukte het eindelijk. Ineens herinnerde ik me weer dat ik netjes tot aan het eind van de kattenloop moet aflopen en zie daar, het u’tje was binnen. Met maar liefst twaalf u’tjes promoveren we nu naar de 3^e graad. Ben echt trots op het vrouwtje en mij. Wie had dat twee jaar geleden gedacht, dat wij het zo ver zouden schoppen.

 

Foto van de wedstrijd in september vorig jaar

Dat was helaas het enige goede nieuws van het nieuwe jaar, de rest is tot nu toe matig. Bij ons heeft het de afgelopen weken voortdurend geregend en niet een beetje ook. Het gevolg daarvan is dat hier op alle weilanden hele plassen ontstaan zijn. Ook onze wandelroutes langs de Maas staan regelmatig onder water, dus kunnen we daar niet meer lopen. Het is niet zo dat we ons vervelen, nee hoor, er is altijd genoeg te doen, maar de Maas of de Waal zijn onze favoriete wandel- en vooral renplekken. Wandelen in het bos is ook niet verkeerd, maar daar zijn nou eenmaal geen strandjes. En ook dat is niet ongevaarlijk. Een paar weken geleden hadden we hier een vreselijke storm, waarbij talloze bomen zomaar zijn omgewaaid. Als je nu door het bos wandelt, hoor je het overal kraken. Sommige bomen staan helemaal schuin en blijven alleen overeind omdat zij op andere bomen steunen. We moeten daarom altijd dicht in de buurt van het vrouwtje blijven en mogen niet meer langs de kant lopen als er bomen staan. Nou, ik heb er genoeg van, hoogste tijd voor de lente.

 

Landgoed Neerijnen in de winter

Romy gaat nu met het vrouwtje vier agility seminaars volgen bij een of andere kampioen. Afgelopen zaterdag waren ze er voor het eerst. Dat waren behoorlijk pittige rondjes, vertelde het vrouwtje, met outjes erin en met diverse wissels. Was eerder 2^e graads niveau dan 1^e graads en die rondjes moest mijn vrouwtje dus met mijn kleine zus lopen. Ondanks het hoge niveau ging dat allemaal prima. Die twee hebben veel geleerd, hoorde ik later. Ik moest helaas thuis blijven bij de baas en helpen met poetsen. Vond ik niet erg hoor, is ook een keer leuk.

Voor dit jaar heeft het vrouwtje weer iets nieuws verzonnen. Tot nu toe hebben we altijd wedstrijden gelopen bij de Raad van Beheer (RvB), maar nu gaan we ook wedstrijden lopen bij de Federatie Hondensport Nederland (FHN) en bij de RvB doen we dan wat minder wedstrijden. Het schijnt daar veel gemoedelijker te zijn heeft het vrouwtje gehoord. Veel minder wedstrijdlopers en de tijden zijn iets ruimer. Wel moet ik daar weer helemaal bij het begin beginnen, namelijk in de A-klasse, maar ik denk niet dat dat een probleem is. Om te promoveren heb je daar – net als vroeger bij de RvB – slechts drie u’tjes nodig om naar de B-klasse te promoveren. Vind het zo leuk dat ik dan samen met Romy in dezelfde klasse kan lopen, kijken wie van ons eerder de u’tjes bij elkaar heeft. Helaas zijn veel van die wedstrijden aan de andere kant van het land. Dat is wel jammer, maar zodra er een wedstrijd bij ons in de buurt is, gaan we die dus doen.