Siberische kou

De afgelopen weken hebben we het nodige meegemaakt met het weer. Regen en nog meer regen, overal modder, grijze hemel. Inmiddels is het eind februari en we dachten dat we het nu allemaal gehad hebben. Maar nee hoor, na al dat water komt nu Siberische koud onze kant op. De aankomende dagen wordt ijskoud weer voorspeld, met gevoelstemperaturen van maar liefst min 18. Oei, daar krijg ik wel koude pootjes van, dat lijkt me dus niets.

Gelukkig is het water hier al een beetje weggetrokken en kunnen we toch weer een hoop van die dingen doen, die we altijd doen, zoals aan de Maas rennen. De gemeente is de afgelopen weken druk bezig geweest en heeft onderhoud gepleegd op al onze wandelwegen. Nu kunnen we weer prima wandelen. Dat is wel fijn, want van al die modder worden wij ook niet vrolijk.

Vorige week kwam het vrouwtje op het idee om weer een keer ergens anders naartoe te gaan, want altijd hetzelfde rondje lopen, is ook niet interessant. Ook is het in het weekend aan de Maas niet altijd leuk. Daar komen namelijk vaak mensen uit omliggende dorpen met hele grote honden, die totaal niet naar hun baasje luisteren en die het leuk vinden om achter ons aan te lopen. Dat is niets voor ons. Vorig jaar hadden we een leuke wandelplek ontdekt in Aalst, die ons heel goed bevallen is. Daar gingen we dus naartoe.

 

Romy 20 maanden

Jeetje, zeg, dat was weer echt een leuk idee van het vrouwtje! In het begin viel het eigenlijk nog mee. Tussen de modder was er nog voldoende gras om op te lopen, maar dat veranderde snel. Om naar het strand te komen, moet je door een klein bosje, en daar was het helemaal raak. Overal modder, je wist amper waar je moest lopen. Voor ons is dat eigenlijk goed te doen, want op vier poten loopt het toch wat makkelijker dan op twee. Maar de baasjes hadden er echt moeite mee. Romy en ik keken vol verbazing hoe de baasjes zich aan allerlei bomen vasthielden om verder te komen. Zag er echt hilarisch uit.

Ondanks dat overal water stond en alles vol met modder was, hadden wij de grootste lol. Wat is het toch leuk om een keer ergens anders te zijn. Toen we weer bij de auto kwamen, zagen Romy en ik echter uit als een modderbal. Heeft even geduurd vóór we weer fatsoenlijk eruit zagen.

Als we niet aan de wandel zijn, trainen we regelmatig met Romy. De palen gaan inmiddels echt geweldig. Ze is al heel stabiel op de palen en kent verschillende insteken. En ze rent er hartstikke snel doorheen. Soms vraag ik me echt af hoe mijn kleine zus dat allemaal doet. Het vrouwtje en Romy zijn pas een paar weken geleden begonnen met de palen, maar het ziet er uit alsof ze die al jaren doet. Sinds kort hebben we ook een eigen wip thuis. Die is leuk!!! Eigenlijk is het de bedoeling dat Romy de wip onder de knie krijgt, maar ja, een beetje lol moet kunnen. Soms gaan we achter elkaar de wip over, dat is veel leuker dan in je eentje. Gebeurt natuurlijk allemaal onder het toeziend oog van de baasjes, die letten goed op dat er niets gebeurt. Ook gaan we samen met het vrouwtje de afloop kattenloop trainen. Ik moet dan heel hard over een plank lopen en als ik helemaal tot het eind loop – lees: het goed doe – krijg ik een snoepje van het vrouwtje. Wat mij betreft kan het seizoen weer beginnen, ik ben er klaar voor en Romy volgens mij ook.