Ayda mag los

 

Momenteel zijn we in wat rustiger vaarwater beland. Dat komt doordat het helemaal niet zo goed gaat met mijn vrouwtje. De vorige keer schreef ik al dat mijn vrouwtje een slimbeursontsteking heeft in haar knie. We dachten dat het door de pilletjes beter zou worden, maar dat was helaas niet het geval. De pijn werd wel iets minder, maar een echte verbetering was er niet te zien. Vrouwtje kon nog steeds amper lopen. Gelukkig mocht het baasje thuis werken, want wij moeten immers regelmatig uitgelaten worden. Normaal doet het vrouwtje dat, maar nu kon dat dus niet. Toen het dinsdags nog niet beter was, heeft het vrouwtje een afspraak gemaakt met de huisarts. Die kwam na onderzoek tot een heel andere conclusie. Vrouwtje zou een vorm van reuma hebben. Ze moest daarom de volgende dag naar een reumatoloog. Ook schreef zij meteen andere pilletjes voor, die volgens haar beter zouden helpen.

 

Ayda 16 weken

Vrouwtje kon nog steeds niet zelf autorijden, daarom moest het baasje de volgende dag een dag vrij nemen om met haar naar het ziekenhuis te gaan. Ook al mag het baasje thuiswerken, er moet natuurlijk worden gewerkt. Vrouwtje moest een heleboel vragen beantwoorden over zichzelf en haar familiegeschiedenis en na uitgebreid onderzoek kwam de reumatoloog tot de conclusie dat het vrouwtje geen reuma heeft, maar een slimbeursontsteking. Uhm, ja, zover waren we al een paar dagen eerder. De pilletjes waren deze keer niet helemaal verkeerd, alleen was de reumatoloog van mening dat de dosering veel te laag was. Dus werden er weer nieuwe pilletjes voorgeschreven. Gelukkig werd het na een paar dagen beter en kon mijn vrouwtje weer redelijk lopen. Helemaal goed is het nog niet, maar hopelijk komt dat na verloop van tijd weer helemaal goed.

 

Een paar dagen later kon het vrouwtje alweer het eerste uitstapje maken. Dat was iets wat al langer op de lijst stond: een uitstapje naar de Maaspoort in Den Bosch om Ayda los te laten. De baasjes wilden het een beetje rustig houden, zeiden ze, dus mocht alleen Tosha mee en Romy en ik moesten thuis blijven. Het was nogal warm op die dag, dus ik was er eigenlijk niet rouwig om. Toen de baasjes thuis kwamen hebben ze uitgebreid verteld hoe het was. Ayda was eigenlijk niet bijzonder onder de indruk van het feit dat ze los mocht van de riem. Vrouwtje speelde een beetje verstoppertje met haar, maar ja, Ayda is zo’n slimme meid, die had het vrouwtje meteen gevonden.

 

Om de belangrijke gebeurtenis te kunnen vastleggen, nam het vrouwtje haar camera mee. Ze heeft van ons allemaal leuke foto’s gemaakt toen wij voor het eerst los mochten en het was haar bedoeling om dergelijke foto’s ook van Ayda te maken. Toen het vrouwtje de foto’s later thuis nader bekeek, was de teleurstelling echter groot. Geen ene foto van Ayda was echt scherp. De foto’s van Tosha daarentegen waren gewoon fantastisch. Echt prachtig. Uiteindelijk was het vrouwtje toch heel blij. Een paar dagen later waren we aan de Maas voor een uitgebreide fotosessie en daar staat ook Ayda leuk op de gevoelige plaat.

 

In mijn vorige blog had ik het erover dat Ayda nu met het vrouwtje naar een kwispelcursus gaat. De tweede les viel meteen uit omdat de trainster ziek was. De week daarop ging de cursus gelukkig weer door. Net als tijdens de eerste les verliep de les nogal chaotisch. Tijdens het eerste gedeelte van de les werd een beetje gehoorzaamheid gedaan, maar dat was heel anders dan het vrouwtje van de andere hondenschool gewend was. De hondjes mochten wederom uitgebreid aan de riem spelen. Ook hoefden ze niet naast hun baasje te staan. Ze mochten gewoon doen waar ze zelf zin hadden, ook al was dat vier meter verderop en vielen ze het buurhondje lastig. Toen de hondjes los waren, mochten ze vrolijk tegen andere mensen opspringen alsof dat het normaalste van de wereld was.

 

Voor het tweede gedeelte van de les had de trainster iets anders verzonnen. Er moest agility worden gedaan. Van de pups werd verwacht dat zij over een horde van 15 centimeter hoogte springen. En het maakte niet uit of een pup groot of klein was, voor iedereen gold dezelfde hoogte. Hè? Toen het vrouwtje dat vertelde bleef toch echt mijn bekje van verbazing open staan. Was dat serieus? Ayda heeft een schofthoogte van zo’n 26 centimeter en dan moet ze met haar 17 weken over een horde van 15 centimeter springen? Tosha is een jaar ouder en bij haar heeft heel lang de horde gewoon op de grond gelegen. Toen ze een maand of tien was ging die dan naar zo’n 5 centimeter en zo werd dat langzamerhand opgebouwd. Zelfs nu is ze nog niet bij haar uiteindelijke hoogte van 30 centimeter beland. En van puppy Ayda werd verwacht dat ze even over zo’n horde springt? Ongelofelijk. Vrouwtje weigerde gewoon om aan die onzin mee te doen en ging meteen in discussie met de assistent van de trainster. Die keek nogal zuur, maar gaf niet echt een antwoord.

 

De druppel, die de emmer bij mijn vrouwtje echt deed overlopen, was echter de kattenloop. Na de hordes kwam die namelijk aan de orde. Van Ayda werd verwacht dat zij over de hele kattenloop zou lopen. Mensen, die verstand hebben van agility, zouden nooit zo’n onzin verzinnen. Bij de kattenloop gaat het namelijk vooral om de afloop, de rest is niet zo spannend. Zoiets train je niet even, en vooral niet met een pup. Het duurt maanden en in sommige gevallen zelfs jaren vóór een hond dat onder de knie heeft. Vrouwtje was dan ook niet van plan om Ayda over de kattenloop te laten lopen. Ze liet haar gewoon kennis maken met de afloop, wat ook bij een pup geen kwaad kan.

 

Al snel bleek echter dat Ayda zelfs de afloop nogal suspect vond. Vrouwtje wilde haar daarom net ervan afhalen, toen die assistent eraan gesneld kwam. Hij pakte Ayda en probeerde haar over de kattenloop te sleuren. Dat is toch niet te filmen, of wel? Ik heb met mijn vrouwtje in de loop der jaren nogal veel cursussen, seminaars, workshops, en dergelijke gevolgd, maar zoiets hebben we nog nooit meegemaakt. Het vrouwtje was echt des duivels. Toen ze thuiskwam was ze nog helemaal aan het trillen.

 

Ongelofelijk dat zo’n hondenschool ongecontroleerd dat soort praktijken mag uitvoeren. Dat kan toch niet? Ze maken daar gewoon honden helemaal kapot. Is daar dan niemand overkoepelend voor verantwoordelijk? Inmiddels heeft vrouwtje een kwaaie mail naar die trainster gestuurd. Daarin heeft ze alle feiten die haar tegenstonden – en dat was na twee lessen al een behoorlijke lijst – opgesomd en heeft aangegeven dat zij per direct met Ayda stopt met de training. Vrouwtje wilde natuurlijk ook het resterende geld terug hebben, want zij heeft immers niets fout gedaan, maar dat weigert die trainster nu. Ook dat is ongelofelijk. Voor ons staat één ding in ieder geval vast: nooit meer naar hondenschool BAG in Den Bosch.

Romy wordt vijf

 

Afgelopen donderdag (10 juni) was het weer zover: mijn kleine zus Romy was jarig. Ze is nu vijf. Helaas hebben we dit jaar niets leuks ondernomen. Ons vrouwtje heeft namelijk een slijmbeurs ontsteking aan haar knie, waardoor ze amper kan lopen. De dokter heeft nu pilletjes voorgeschreven en laten we hopen dat die snel helpen. Momenteel hebben we tropische temperaturen, dus is het toch te warm om echt ergens naartoe te gaan.

 

Ayda 13 weken

Onlangs heb ik het er al over gehad dat het vrouwtje geen puppycursus voor Ayda heeft kunnen vinden, omdat alle cursussen al helemaal vol zaten. Vrouwtje traint natuurlijk regelmatig met haar, want ze moet natuurlijk iets leren, maar echt naar school gaan is toch iets anders. Andere sfeer, andere mensen, andere honden. Wij hebben allemaal heel leuke herinneringen aan onze schooltijd en we vonden het jammer dat Ayda dat niet mee mocht maken. Na lang zoeken is er nu eindelijk een cursus voor Ayda gevonden. Geen puppycursus, maar een zogenaamde kwispelcursus. Die is het vervolg op de puppycursus.

 

Romy op haar 5e verjaardag

Gisteren was het zo ver: vrouwtje en Ayda gingen ondanks de pijnlijke knie van het vrouwtje naar de kwispelcursus. Die cursus is nu bij een andere hondenschool waar Romy, Tosha en ik waren. Het was dus afwachten hoe dat beviel. Het eerste wat het vrouwtje opviel was dat alle pups uitgebreid met elkaar mochten spelen, terwijl ze allemaal aan de riem zaten. Het vrouwtje heeft altijd geleerd dat dat absoluut uit den boze is en ze is daar ook totaal geen voorstander van. Ze wil namelijk niet dat we denken dat we overal met aangelijnde honden mogen spelen. Als we aan de riem lopen, moeten we braaf naast het vrouwtje lopen, en niet met iedereen spelen. Hartstikke onhandig zoiets. Als we los zijn mogen we wel met iedereen spelen. Vrouwtje ging dus meteen met de trainer in discussie en uiteindelijk moest hij knarsetandend toegeven dat het vrouwtje wel gelijk heeft met haar stelling.

 

Op onze oude hondenschool kwamen tijdens iedere les meerdere commando’s aan bod, zoals zit, af of blijf. Tussendoor mochten altijd vragen worden gesteld. Die werden kort en bondig beantwoord en daarna werd er verder getraind. Die manier van trainen past ook goed bij het vrouwtje, want ze houdt wel van een beetje opschieten. Bij de nieuwe hondenschool is dat allemaal anders. Geleerd hebben ze nagenoeg niets, begreep ik. In het begin werd één keer voorroepen getraind. Dat deed Ayda perfect. Het vrouwtje hoeft maar even haar naam te roepen of ze staat al naast haar. Daarna moest netjes wandelen worden geoefend. Ook dat ging prima. De rest van de les bestond uitsluitend uit mondelinge uitleg over dingen die het vrouwtje allang weet.

 

Dat doet me allemaal denken aan mijn puppycursus. Toen zaten we ook op een andere hondenschool. Daar werd ook ontzettend veel gepraat en dat op een manier dat je altijd het gevoel had dat je bij de zielenknijper zit. We hoefden net niet op een stoel te gaan liggen. Haha. Echt geleerd hebben we daar niets. Dat was sowieso een heel aparte cursus. Zodra het drie druppels regende werd de hele les gecanceld. Het vrouwtje was op een gegeven moment zo gefrustreerd dat we die cursus niet eens afgemaakt hebben. Gelukkig konden we toen meteen bij de andere hondenschool beginnen, waar ik vervolgens nog lang met veel plezier getraind heb.

 

Aan het eind van de les mochten dan nog alle pups los. Ook daarvan is het vrouwtje geen voorstander. In de groep zitten namelijk verschillende honden, ook honden die al vrij groot en nogal wild zijn. Ayda werd meteen volledig ondergesneeuwd door die grote honden en dat vond ze drie keer niets. Vrouwtje heeft er snel een eind aan gebreid. Nou, als ik het goed inschat wordt die kwispelcursus geen succesverhaal.

 

Tosha 15 maanden

Gelukkig heeft vrouwtje nog iets anders voor Ayda in petto, namelijk een puppy fun cursus. Bij de KC, waar het vrouwtje al jaren in het bestuur zit, wordt in de zomermaanden over het algemeen een zomer puppycursus gegeven. Helaas zijn er veel te weinig trainers voor die cursus, daarom gaat die dit jaar niet door. In plaats daarvan is er een fun cursus. Zijn slechts drie lessen, maar het klinkt veelbelovend. Lopen op vreemde ondergronden, door een tunneltje, verschillende soorten spelletjes,  maar ook serieuze oefeningen zoals netjes aan de riem lopen, zit, af en blijf. Vanaf begin juli zijn Ayda en het vrouwtje welkom.

 

De corona maatregelen worden steeds meer versoepeld en met een beetje geluk mogen we volgende maand weer wedstrijden lopen. Voor mij zit er voorlopig helaas nog geen wedstrijd bij, maar Romy staat wel ingeschreven voor de eerste wedstrijd van dit jaar. Ik mag in ieder geval in september weer in Limburg lopen en als bij de Fhn wedstrijden zijn mag ik daar natuurlijk ook lopen. Vrouwtje heeft inmiddels ook voor Tosha een werkboekje bij de Raad aangevraagd. Dat heb je namelijk nodig om een startlicentie aan te vragen. Is misschien een beetje voorbarig, maar ja, het kan ook geen kwaad als je al in het bezit bent van een werkboekje. De licentie is namelijk zo aangevraagd. Oh, voor ik het vergeet. Ook Ayda kreeg zo’n twee weken geleden ineens prikoren. Vrouwtje heeft meteen kauwgom geplakt. Tosha vond dat helemaal niets en heeft de kauwgom binnen een mum van tijd weer uit de oren van Ayda gehaald. Inmiddels heeft ze echter geaccepteerd dat puppy kauwgom in de oren moet hebben.