Ayda mag los

 

Momenteel zijn we in wat rustiger vaarwater beland. Dat komt doordat het helemaal niet zo goed gaat met mijn vrouwtje. De vorige keer schreef ik al dat mijn vrouwtje een slimbeursontsteking heeft in haar knie. We dachten dat het door de pilletjes beter zou worden, maar dat was helaas niet het geval. De pijn werd wel iets minder, maar een echte verbetering was er niet te zien. Vrouwtje kon nog steeds amper lopen. Gelukkig mocht het baasje thuis werken, want wij moeten immers regelmatig uitgelaten worden. Normaal doet het vrouwtje dat, maar nu kon dat dus niet. Toen het dinsdags nog niet beter was, heeft het vrouwtje een afspraak gemaakt met de huisarts. Die kwam na onderzoek tot een heel andere conclusie. Vrouwtje zou een vorm van reuma hebben. Ze moest daarom de volgende dag naar een reumatoloog. Ook schreef zij meteen andere pilletjes voor, die volgens haar beter zouden helpen.

 

Ayda 16 weken

Vrouwtje kon nog steeds niet zelf autorijden, daarom moest het baasje de volgende dag een dag vrij nemen om met haar naar het ziekenhuis te gaan. Ook al mag het baasje thuiswerken, er moet natuurlijk worden gewerkt. Vrouwtje moest een heleboel vragen beantwoorden over zichzelf en haar familiegeschiedenis en na uitgebreid onderzoek kwam de reumatoloog tot de conclusie dat het vrouwtje geen reuma heeft, maar een slimbeursontsteking. Uhm, ja, zover waren we al een paar dagen eerder. De pilletjes waren deze keer niet helemaal verkeerd, alleen was de reumatoloog van mening dat de dosering veel te laag was. Dus werden er weer nieuwe pilletjes voorgeschreven. Gelukkig werd het na een paar dagen beter en kon mijn vrouwtje weer redelijk lopen. Helemaal goed is het nog niet, maar hopelijk komt dat na verloop van tijd weer helemaal goed.

 

Een paar dagen later kon het vrouwtje alweer het eerste uitstapje maken. Dat was iets wat al langer op de lijst stond: een uitstapje naar de Maaspoort in Den Bosch om Ayda los te laten. De baasjes wilden het een beetje rustig houden, zeiden ze, dus mocht alleen Tosha mee en Romy en ik moesten thuis blijven. Het was nogal warm op die dag, dus ik was er eigenlijk niet rouwig om. Toen de baasjes thuis kwamen hebben ze uitgebreid verteld hoe het was. Ayda was eigenlijk niet bijzonder onder de indruk van het feit dat ze los mocht van de riem. Vrouwtje speelde een beetje verstoppertje met haar, maar ja, Ayda is zo’n slimme meid, die had het vrouwtje meteen gevonden.

 

Om de belangrijke gebeurtenis te kunnen vastleggen, nam het vrouwtje haar camera mee. Ze heeft van ons allemaal leuke foto’s gemaakt toen wij voor het eerst los mochten en het was haar bedoeling om dergelijke foto’s ook van Ayda te maken. Toen het vrouwtje de foto’s later thuis nader bekeek, was de teleurstelling echter groot. Geen ene foto van Ayda was echt scherp. De foto’s van Tosha daarentegen waren gewoon fantastisch. Echt prachtig. Uiteindelijk was het vrouwtje toch heel blij. Een paar dagen later waren we aan de Maas voor een uitgebreide fotosessie en daar staat ook Ayda leuk op de gevoelige plaat.

 

In mijn vorige blog had ik het erover dat Ayda nu met het vrouwtje naar een kwispelcursus gaat. De tweede les viel meteen uit omdat de trainster ziek was. De week daarop ging de cursus gelukkig weer door. Net als tijdens de eerste les verliep de les nogal chaotisch. Tijdens het eerste gedeelte van de les werd een beetje gehoorzaamheid gedaan, maar dat was heel anders dan het vrouwtje van de andere hondenschool gewend was. De hondjes mochten wederom uitgebreid aan de riem spelen. Ook hoefden ze niet naast hun baasje te staan. Ze mochten gewoon doen waar ze zelf zin hadden, ook al was dat vier meter verderop en vielen ze het buurhondje lastig. Toen de hondjes los waren, mochten ze vrolijk tegen andere mensen opspringen alsof dat het normaalste van de wereld was.

 

Voor het tweede gedeelte van de les had de trainster iets anders verzonnen. Er moest agility worden gedaan. Van de pups werd verwacht dat zij over een horde van 15 centimeter hoogte springen. En het maakte niet uit of een pup groot of klein was, voor iedereen gold dezelfde hoogte. Hè? Toen het vrouwtje dat vertelde bleef toch echt mijn bekje van verbazing open staan. Was dat serieus? Ayda heeft een schofthoogte van zo’n 26 centimeter en dan moet ze met haar 17 weken over een horde van 15 centimeter springen? Tosha is een jaar ouder en bij haar heeft heel lang de horde gewoon op de grond gelegen. Toen ze een maand of tien was ging die dan naar zo’n 5 centimeter en zo werd dat langzamerhand opgebouwd. Zelfs nu is ze nog niet bij haar uiteindelijke hoogte van 30 centimeter beland. En van puppy Ayda werd verwacht dat ze even over zo’n horde springt? Ongelofelijk. Vrouwtje weigerde gewoon om aan die onzin mee te doen en ging meteen in discussie met de assistent van de trainster. Die keek nogal zuur, maar gaf niet echt een antwoord.

 

De druppel, die de emmer bij mijn vrouwtje echt deed overlopen, was echter de kattenloop. Na de hordes kwam die namelijk aan de orde. Van Ayda werd verwacht dat zij over de hele kattenloop zou lopen. Mensen, die verstand hebben van agility, zouden nooit zo’n onzin verzinnen. Bij de kattenloop gaat het namelijk vooral om de afloop, de rest is niet zo spannend. Zoiets train je niet even, en vooral niet met een pup. Het duurt maanden en in sommige gevallen zelfs jaren vóór een hond dat onder de knie heeft. Vrouwtje was dan ook niet van plan om Ayda over de kattenloop te laten lopen. Ze liet haar gewoon kennis maken met de afloop, wat ook bij een pup geen kwaad kan.

 

Al snel bleek echter dat Ayda zelfs de afloop nogal suspect vond. Vrouwtje wilde haar daarom net ervan afhalen, toen die assistent eraan gesneld kwam. Hij pakte Ayda en probeerde haar over de kattenloop te sleuren. Dat is toch niet te filmen, of wel? Ik heb met mijn vrouwtje in de loop der jaren nogal veel cursussen, seminaars, workshops, en dergelijke gevolgd, maar zoiets hebben we nog nooit meegemaakt. Het vrouwtje was echt des duivels. Toen ze thuiskwam was ze nog helemaal aan het trillen.

 

Ongelofelijk dat zo’n hondenschool ongecontroleerd dat soort praktijken mag uitvoeren. Dat kan toch niet? Ze maken daar gewoon honden helemaal kapot. Is daar dan niemand overkoepelend voor verantwoordelijk? Inmiddels heeft vrouwtje een kwaaie mail naar die trainster gestuurd. Daarin heeft ze alle feiten die haar tegenstonden – en dat was na twee lessen al een behoorlijke lijst – opgesomd en heeft aangegeven dat zij per direct met Ayda stopt met de training. Vrouwtje wilde natuurlijk ook het resterende geld terug hebben, want zij heeft immers niets fout gedaan, maar dat weigert die trainster nu. Ook dat is ongelofelijk. Voor ons staat één ding in ieder geval vast: nooit meer naar hondenschool BAG in Den Bosch.