‘Als het morgen
goed weer is dan gaan we weer een dagje naar het strand’, beloofde het vrouwtje
zaterdag. Toen we zondagochtend opstonden was het nogal bewolkt, niet al te
warm en er stond een windje. Hmm, dacht ik zo bij mezelf, is dat nu goed weer
of niet voor het strand? Ik heb geen idee welke criteria daarvoor gelden.
Vrouwtje was echter nogal in haar nopjes, dus dat kon alleen goed nieuws betekenen. En ja hoor, na het ontbijt stapten we de auto in en gingen we weer
naar Rockanje, waar we ook de vorige keer waren. Deze keer mochten we echter
niet overal komen. Tussen 1 april en 1 oktober mogen wij hondjes namelijk
alleen loslopen op aangewezen plekken. Het badstrand is uitsluitend voor mensen
gereserveerd. Maar dat maakte niet uit, voor ons was ruimte genoeg.
Deze keer moesten
we niet klimmen, de baasjes hadden nu een beschaafde weg gevonden waar we
gewoon een pad konden volgen. Heel fijn. Goed gedaan baasjes. Noch op het
badstrand noch op het losloopstrand was het druk, dus konden wij ons echt goed
uitleven. Ayda was voor het eerst op het strand, dat was dus even wennen.
Vooral in het water had ze in het begin niet veel vertrouwen. Onlangs liep ze
heel enthousiast en met veel vaart zomaar de Maas in. Nou, dat vond ze drie
keer niets en sindsdien kijkt ze toch een beetje uit als ze water ziet. Maar toen
ze zag dat wij allemaal het water in gingen en ons niets overkwam, ging ze toch
overstag.
Het was echt
superleuk om zo uitgebreid met elkaar te kunnen rennen. Tosha zat natuurlijk
meteen weer in het water. Zij is echt gek op water en kan er geen genoeg van
krijgen. Romy en ik houden het eerder beschaafd. We gaan er af en toe met onze
pootjes in en dat was het dan. Ayda had al snel de smaak te pakken. Onze pups –
zoals wij Tosha en Ayda noemen – renden het water in, weer het strand op, weer
het water in, en zo ging het maar door. Zelfs Romy, die over het algemeen voor
iedere onzin open staat, vond het op een gegeven moment genoeg en deed het wat
rustiger aan.
Tosha en Ayda
vonden het geweldig om in het natte zand met elkaar te ravotten. Dat deden ze
op een dusdanige manier dat het zand ons om de oren vloog. Al snel zag Tosha er
nogal zwart uit aan de onderkant, dus liep zij regelmatig even het water in om
dat weer af te spoelen. Ayda had niet alleen geravot met Tosha, ze had ook in
het natte zand liggen rollebollen. Ook zij probeerde het zand af te spoelen,
maar dat verergerde de zaak eigenlijk alleen maar. Jeetje zeg, zoiets heb ik
nog nooit meegemaakt. Ayda leek helemaal niet meer op een sheltie. Ze was
veranderd in een soort zandworst. De vacht stond echt alle kanten op en overal
had ze zand in de vacht. Zelfs de ondervacht zat compleet onder het zand. Wat
een smeerkees onze kleine zus. Gelukkig kwam dat allemaal weer goed nadat de
vacht gedroogd was.
Jeetje Ayda, wat heb jij gedaan?
Toen we terugkwamen
naar de auto zag vrouwtje ineens iets onder onze ruitenwisser plakken.
Nieuwsgierig als ze is ging ze meteen kijken wat dat was. Ik zag meteen dat dat
niets leuks was, want vrouwtje keek direct nogal bewolkt. Wat bleek? Het was
een parkeerboete. De baasjes waren vergeten om voor het parkeren te betalen.
Toen wij ’s ochtends bij de parkeerplaats aankwamen, was het niet druk. Toen stonden
er nog geen twintig auto’s en we konden dus iedere parkeerplaats kiezen die wij
wilden. Het baasje stelde voor om helemaal naar achteren door te rijden, waar
het pad naar het strand is. Daar in de buurt stond geen parkeerautomaat en dus
viel het ook niet op dat we iets moeten betalen.
De bewolkte blik
van het vrouwtje veranderde snel in een kwade blik toen zij de parkeerboete
nader bekeek. In totaal een boete van maar liefst € 60,75: € 1,75 voor één uur
parkeren en € 59 voor administratieve kosten. Uit nader onderzoek op internet
bleek later dat je op de parkeerplaats een hele dag kunt parkeren voor € 7,00.
Voor dat geld hadden we dus meer dan acht dagen op die parkeerplaats kunnen
staan. Is dat normaal? Iedereen kan toch een keer iets over het hoofd zien. De
parkeerautomaat was van de plek waar wij stonden een heel eind vandaan en die
zag je alleen maar als je echt rondkeek. Mijn baasjes zijn echt goudeerlijke
mensen, die het nooit opzettelijk in hun hoofd zouden halen om niet te betalen.
Ik vind dat ze voor hun onachtzaamheid toch echt behoorlijk zijn gestraft. Vind
ik niet eerlijk.
Afgelopen
donderdag ging het vrouwtje alleen met Tosha op stap. Die twee hadden een
afspraak met de eerste baasjes van Tosha, die in Deventer wonen. Het eerste
vrouwtje van Tosha heeft sinds kort ook een trimsalon en vrouwtje wilde dat
Tosha weer een keer helemaal perfect zou uitzien. Tosha zag er echt helemaal
prachtig uit toen ze weer thuiskwam. Alles netjes geknipt en ze rook erg
lekker. Het was een gezellige middag, vertelde het vrouwtje later. Ze heeft
gezellig met de eerste baasjes gekletst en ze heeft ook Bonya gezien, de mama
van Tosha. Ik heb Bonya nog nooit gezien, maar toen vrouwtje me later de foto’s
van Tosha en Bonya heeft laten zien, zag ik meteen dat dat familie van mekaar
is.
Mama Bonya (links) en dochter Tosha (rechts)
Ayda en het
vrouwtje hebben inmiddels twee lessen gehad van de puppy fun cursus en daar
zijn ze allebei heel erg over te spreken. Wat een leuke cursus, echt iets voor
pups. Ballenbak, verschillende ondergronden waar de pups overheen moeten lopen,
diverse snuffeloefeningen, tunneltjes, tonnen waar het baasje zich achter kan
verstoppen als een pup los is, enzovoort. Ook werden er
gehoorzaamheidsoefeningen gedaan zoals netjes aan de riem lopen, zitten en
komen.
De fun cursus
voelde vanaf de eerste minuut goed. Toen de cursisten het terrein op kwamen zei
de trainster meteen: ‘Houd een beetje afstand van elkaar, zodat de pups niet
met elkaar aan de riem kunnen spelen.’ Nou, dat klonk het vrouwtje heel bekend
in de oren, want zo ging dat ook op de hondenschool waar ik met het vrouwtje
was. De pups mochten daar ook niet samen los om met elkaar te spelen. Alle pups
gedroegen zich ook echt voorbeeldig. Zo jammer dat de cursus slechts uit drie
lessen bestaat. Volgende week alweer de laatste les.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten