Hoogwater zomer

 

We hebben al vaker slechte zomers gehad, maar volgens mij is dat de slechtste zomer die ik tot nu toe meegemaakt heb. Het regent, regent en regent, zoveel dat hele gebieden compleet onder water staan. Bij ons valt het deze keer gelukkig allemaal mee. De meeste weilanden bij ons in de buurt staan weliswaar behoorlijk onder water, maar het blijft gelukkig allemaal achter de dijk. Zo stel ik me toch eigenlijk de zomer niet voor.

 

Anderhalve week geleden begon eindelijk het wedstrijdseizoen bij de Raad van Beheer. Vrouwtje had met Romy ingeschreven voor een wedstrijd in Amsterdam. Door corona worden door gemeenten nog steeds aanvullende maatregelen opgelegd bij het organiseren van wedstrijden. In Amsterdam gold dat er geen bezoekers mee mochten komen. Tosha, Ayda en ik bleven daarom thuis bij het baasje en vrouwtje en Romy gingen samen naar de wedstrijd. Net als vorig jaar bestond die ook uit slechts twee rondjes, die per graad gelopen werden. Het vrouwtje en Romy waren meteen ’s ochtends aan de beurt, daarna moesten ze meteen naar huis. Bij het vast parcours kon je merken dat het vrouwtje en Romy al langere tijd geen wedstrijd meer hebben gelopen. Romy was veel te enthousiast en bleef niet zitten en vrouwtje was halverwege het parcours kwijtgeraakt. Bij de jumping nam Romy meteen de verkeerde sprong. Voor de rest ging het rondje prima. Beide rondjes diskwalificatie, maar toch hadden ze veel lol en dat is het belangrijkste.

 

Ayda 20 weken

Zondags waren we dan met zijn allen weer bij de Tuinen van Appeltern te gast. Toen wij er een paar weken geleden waren, was het stervensdruk en we hadden eigenlijk verwacht dat dat nu ook het geval zou zijn. Vreemd genoeg was het erg rustig. Voor ons is dat alleen maar prettig, hoeven we niet continu met andere mensen rekening te houden, maar we hadden op die manier ook minder bewonderaars. Of beter gezegd, helemaal niet. De mensen, die er waren, waren allemaal min of meer met zichzelf bezig. Gelukkig zijn we deze keer ook geen mensen tegengekomen die onze pup wilden kopen.

 

Tosha 17 maanden

Afgelopen zaterdag hadden Romy en het vrouwtje wedstrijd in Venlo. Daar waren bezoekers wel toegestaan, mits ze zich vooraf registreerden. We mochten dus allemaal mee en dat was heel fijn. Tosha heeft tot nu toe nagenoeg geen ervaring opgedaan op een wedstrijd. Vorig jaar was ze een paar keer mee naar Bemmel, maar dat was het ook alweer. Voor Ayda was het nu de eerste keer. We waren benieuwd hoe het allemaal ging. Ze waren allebei niet echt onder de indruk van al die mensen en hondjes. Toen het vrouwtje en Romy aan de beurt waren, moesten wij allemaal alleen in de tent blijven. Het baasje vertrekt dan namelijk ook om het vrouwtje te filmen. Tosha en Ayda mochten samen in een stevige metalen bench en ik mocht gewoon in mijn stoffen bench gaan zitten. Ook dat ging gelukkig prima. Mijn twee zussen bleven netjes in hun bench zitten. De volgende keer hoeven we ons dus nergens zorgen over te maken. Allebei geslaagd voor de wedstrijdtest.

 

Het vast parcours begon vrij makkelijk. Twee sprongen achter elkaar en direct daarachter lag een tunnel in een bocht. Dat was zelfs te doen met een hond die, net als Romy, niet blijft zitten. Romy sprong over de tweede horde en was op weg naar het linker gat van de tunnel. En wat doet het vrouwtje? Roept ineens ‘tunnel’. Romy kijkt achterom, denkt dat ze onderweg is naar het verkeerde tunnelgat, draait naar rechts en neemt het rechter tunnelgat. Jeetje vrouwtje, dom, dom, dom. Had je maar je mond gehouden, dan was het allemaal goed gegaan. Zo jammer. Was echt een mooi rondje om te zien, maar ja, meteen in het begin een diskwalificatie.

 

De jumping ging helemaal geweldig. Waren grote afstanden om te lopen, maar dat ging allemaal super. Kort voor het eind moest Romy na de tunnel een sprong nemen. Het probleem hierbij was dat de uitgang van de tunnel aan de linkerkant was en de sprong die ze vervolgens moest nemen stond aan de rechterkant. Vrouwtje riep haar, maar Romy begreep haar blijkbaar verkeerd. Romy schoot in ieder geval weer als een gek het tunnelgat in waar ze net uitgekomen was en ja hoor, weer een diskwalificatie.

 

Net als in Amsterdam werd de wedstrijd slechts per graad gelopen. Wij waren ’s ochtends aan de beurt en ’s middags mocht de eerste graad lopen. Alhoewel we er dus snel klaar waren, moet ik zeggen dat ik toch weer aan het ritme moet wennen. Het vroege opstaan, de lange autorit, al die mensen en honden, ik werd er toch een beetje moe van. Ook Romy was blij dat we ’s middags weer naar huis mochten. Onze twee pups daarentegen hadden nergens last van. Die vonden het allemaal geweldig en waren helemaal niet moe. Vrouwtje was met beide dames tussendoor naar een van de ringen wezen kijken. Toen ze zagen dat daar diverse tunnels lagen waren ze allebei meteen reuze enthousiast. Het liefst wilden ze meedoen, maar dat mocht niet van het vrouwtje. Nou, Tosha mag over een tijdje ongetwijfeld meedoen en Ayda moet toch echt nog een beetje groeien. Maar goed om te weten dat ze er nu al allebei zoveel zin in hebben.