Romy wordt 3e graad hond

Zoals jullie al meerdere keren konden lezen, doet mijn kleine zus Romy het de laatste maanden echt goed op de agility wedstrijden. Dit jaar al acht u’tjes en maar liefst vijf winpunten. Vooral het laatste vind ik persoonlijk nogal indrukwekkend, want ik heb bij de RvB nog nooit een winpunt gelopen. Ze hadden al eerder drie u’tjes en een winpunt, dus de teller stond op elf u’tjes en zes winpunten. Op grond van het huidige reglement mag je met acht u’tjes of vijf winpunten naar de derde graad promoveren, mits je vijf respectievelijk twee foutloze rondjes op het vast parcours hebt. Ook hieraan voldeed Romy ruimschoots. Je hoeft echter niet te promoveren als je niet wilt en van die mogelijkheid wilde het vrouwtje gebruikmaken. Maar heb je twaalf u’tjes, dan word je echt verplicht afgevoerd naar de derde graad.

Gisteren was de eerste competitiewedstrijd van het nieuwe seizoen. Het competitiejaar begint bij de Raad altijd direct op de maandag na het Nederlands Kampioenschap. Vrouwtje had ons allebei daarvoor ingeschreven. Ik moest eerst lopen en daarna mocht Romy. Het vast parcours was voor mij een makkie. Kort voor het eind kwam ik uit een tunnel en daarna moest ik een sprong van de voorkant nemen. Vrouwtje stond daar al en eigenlijk was de situatie heel duidelijk. Geen idee wat me bezielde, maar ik besloot het vrouwtje te negeren en de sprong gewoon als prachtig outje te springen. Oei, was niet goed.

Romy was voor het eerst sinds maanden weer helemaal hyper. Denk dat het kwam omdat het vrouwtje vergeten was om een deken over haar bench te doen. We waren nu ook alleen met het vrouwtje, baasje was met de jonkies thuis gebleven. Op die locatie is namelijk zo weinig ruimte dat we daar onmogelijk met zijn allen kunnen zitten. Zoals gevreesd werd het vast parcours van Romy een drama. Totaal geen aandacht voor het vrouwtje. Zaken, die ze normaal geheel zelfstandig doet, lukten niet, en op een gegeven moment liep Romy gewoon haar eigen rondje. Echt, soms snap ik niet wat mijn kleine zus bezielt. Vrouwtje stopte halverwege, want dat had totaal geen zin. Daarna gingen we eerst een flink stuk wandelen. Bij een weilandje pakte vrouwtje onze bal en daar mochten we een beetje achteraan rennen. Was een goed idee van het vrouwtje, want daarna ging het een stuk beter met Romy.

Ook de jumping was voor mij niet moeilijk. Deze keer besloot ik om toch goed op mijn vrouwtje te letten. Ging helemaal volgens plan. Ik werd vijfde. Nou, dat vind ik toch echt superknap. Door het achter de bal aan rennen was Romy iets minder hyper, maar nog steeds dusdanig opgewonden dat ze weer niet bleef zitten. Dat kwam bij dat rondje eigenlijk nogal slecht uit, want het rondje begon met sprong, tunnel en daarna een sprong die out gesprongen moest worden. Vrouwtje redde dat niet op tijd, dus bleef ze maar roepen: ‘out, out, out’.  Echt hilarisch. Net op tijd kon ze voorkomen dat Romy alsnog van voren over de horde sprong. Daarna ging het rondje prima. Door dat getreuzel bij het outje helaas slechts een derde plaats, maar wel foutloos. Tja, en dat was het dan: het twaalfde u’tje. Romy is nu een derde graad hond. Ik ben benieuwd hoe dat gaat. Eigenlijk heb ik het volste vertrouwen in die twee dat dat helemaal goedkomt.

Bij de RvB is alles tegenwoordig echt goed geregeld, je hoeft niets meer zelf te doen. Toen ik jaren geleden naar de derde graad promoveerde had het vrouwtje een hoop werk. Ze moest alle verenigingen, waar ik al ingeschreven stond voor een wedstrijd, een mail sturen en vragen om ons naar de derde graad over te plaatsen. Nu gaat dat allemaal automatisch. Toen het vrouwtje ’s avonds keek was al alles netjes verwerkt en stonden ze overal al ingeschreven bij derde graad wedstrijden. Nou, dat is toch een fijne service. Scheelt iedereen een hoop tijd.

Oei, wat kijk ik hier sip. Was ik helemaal niet.

Ook met Tosha gaat het gelukkig weer de goede kant op. Half juli hadden we een funwedstrijd in Rotterdam, waar ook Tosha mocht lopen. Ze rende vrolijk het parcours op en heeft alle drie de parcoursen uitgelopen. Dus dat is alweer een enorme vooruitgang. Alleen het lopen zelf gaat nog niet echt denderend. Ze plakt nog steeds aan het vrouwtje alsof die lijm op haar been heeft. Geen idee waarom ze dat doet, want anders is onze zus best wel een heel zelfstandig hondje. Vrouwtje is in ieder geval blij dat Tosha weer lol heeft in wedstrijden. De rest komt vanzelf, zegt het vrouwtje.

Nederlands Kampioenschap RvB

 

Op 25 juni was het zover: Romy mocht deelnemen aan de preselectie van het Nederlands Kampioenschap bij de Raad van Beheer. Ook voor de preselectie moet je je van tevoren eerst plaatsen. De eisen daarvoor waren deze keer in verband met corona niet al te streng: je moest minimaal één punt hebben behaald bij een competitiewedstrijd. Klinkt niet al te moeilijk zou je denken, maar vorig jaar heeft Romy dusdanig slecht gelopen dat zelfs dat niet gelukt is. Ikzelf had zowel vorig jaar als dit jaar meer dan voldoende punten, maar door onze degradatie naar de tweede jaar zit ik in een soort strafkamp. In het reglement is bepaald dat je na vrijwillige degradatie twee jaar niet mag meedoen aan het NK. Kortom: ik had niet zoveel aan de punten en mocht dus alleen vanaf de zijlijn toekijken. Romy mocht dit jaar dus wel meedoen en genieten van haar allereerste preselectie.

Er moesten drie parcoursen worden gelopen: twee vaste parcoursen en een jumping. De eerste vier van ieder parcours plaatsten zich automatisch voor het NK, dat op de volgende dag plaatsvond. Trainer Jan, bij wie het vrouwtje met Romy traint, was keurmeester bij het eerste vast parcours. Vrouwtje vindt het geweldig om parcoursen van trainer Jan te lopen, want hij maakt altijd heel snelle parcoursen, waar je veel kunt rennen. Anderzijds voelt het vrouwtje zich dan toch een beetje bezwaard. Als ze het namelijk niet goed doet, krijgt ze meteen bij de volgende training een hoop commentaar en dat is meestal niet mals. Gelukkig ging het fantastisch. Romy en het vrouwtje vlogen door het parcours. Wauw, dat was echt indrukwekkend. Meteen een tweede plaats en dus geplaatst voor het NK de volgende dag. Helaas ging het bij de andere twee parcoursen minder. Twee keer diskwalificatie. Maar ja, we waren allemaal superblij.

Op het NK moesten twee parcoursen worden gelopen: eerst een jumping en daarna een vast parcours. Als je kans wilt maken om Nederlands kampioen te worden, moet je die twee rondjes in principe foutloos lopen. In ieder geval mag je geen diskwalificatie lopen, want dan ding je niet meer mee in de race om het kampioenschap. Het jumping parcours zag er leuk uit. Vrouwtje had tijdens het verkennen allerlei varianten bekeken, vooral de punten waar het fout kan gaan. Ik had er dus het nodige vertrouwen in dat dat goed zou komen. Mijn vrouwtje was echter bloednerveus. Niet normaal. Was helemaal aan het trillen. Helaas miste Romy de insteek bij de palen. Was dus erg jammer, maar nog geen man over boord. Halverwege kwamen ze bij een sprong die van de achterkant gesprongen moest worden. Daarnaast stond nog een sprong en daarom wilde het vrouwtje hier een belgische wissel maken, zodat ze Romy goed in de gaten kon houden. Maar wat doet het vrouwtje? Gaat blind wisselen. En Romy deed natuurlijk wat het vrouwtje gevreesd had. Ze sprong netjes over die andere sprong. Dus diskwalificatie.

Ook het vast parcours liep helaas iets anders dan gepland. Daar ging het al vrijwel in het begin fout. Romy moest de vierde sprong als outje springen, maar kwam naar binnen. Nou, dat had ik ook gedaan, want dat gaf het vrouwtje duidelijk aan. Was echter niet de bedoeling. Ook hier gingen de palen helaas niet goed. Nadat die achter de rug waren, was het echt een perfect rondje. Vrouwtje had zelfs het lef om Romy na de kattenloop zelfstandig vooruit te sturen en niet mee te lopen. Dat vond ik wel gedurfd. Helaas geen prijs voor mijn kleine zus. Maar ach, wat zijn die twee als combinatie de laatste maanden vooruit gegaan. Romy en het vrouwtje zijn inmiddels een echt team. Nog een beetje trainen en dan komen de prijzen vanzelf.

De baasjes hebben van de Pinksterwedstrijd bij KC Uden een aantal foto’s van Romy en mij besteld. Die plakken we hier in ons blog. Die hebben dus niets met het kampioenschap te maken. Maar we staan er allebei wel knap op, toch?