Nederlands Kampioenschap RvB

 

Op 25 juni was het zover: Romy mocht deelnemen aan de preselectie van het Nederlands Kampioenschap bij de Raad van Beheer. Ook voor de preselectie moet je je van tevoren eerst plaatsen. De eisen daarvoor waren deze keer in verband met corona niet al te streng: je moest minimaal één punt hebben behaald bij een competitiewedstrijd. Klinkt niet al te moeilijk zou je denken, maar vorig jaar heeft Romy dusdanig slecht gelopen dat zelfs dat niet gelukt is. Ikzelf had zowel vorig jaar als dit jaar meer dan voldoende punten, maar door onze degradatie naar de tweede jaar zit ik in een soort strafkamp. In het reglement is bepaald dat je na vrijwillige degradatie twee jaar niet mag meedoen aan het NK. Kortom: ik had niet zoveel aan de punten en mocht dus alleen vanaf de zijlijn toekijken. Romy mocht dit jaar dus wel meedoen en genieten van haar allereerste preselectie.

Er moesten drie parcoursen worden gelopen: twee vaste parcoursen en een jumping. De eerste vier van ieder parcours plaatsten zich automatisch voor het NK, dat op de volgende dag plaatsvond. Trainer Jan, bij wie het vrouwtje met Romy traint, was keurmeester bij het eerste vast parcours. Vrouwtje vindt het geweldig om parcoursen van trainer Jan te lopen, want hij maakt altijd heel snelle parcoursen, waar je veel kunt rennen. Anderzijds voelt het vrouwtje zich dan toch een beetje bezwaard. Als ze het namelijk niet goed doet, krijgt ze meteen bij de volgende training een hoop commentaar en dat is meestal niet mals. Gelukkig ging het fantastisch. Romy en het vrouwtje vlogen door het parcours. Wauw, dat was echt indrukwekkend. Meteen een tweede plaats en dus geplaatst voor het NK de volgende dag. Helaas ging het bij de andere twee parcoursen minder. Twee keer diskwalificatie. Maar ja, we waren allemaal superblij.

Op het NK moesten twee parcoursen worden gelopen: eerst een jumping en daarna een vast parcours. Als je kans wilt maken om Nederlands kampioen te worden, moet je die twee rondjes in principe foutloos lopen. In ieder geval mag je geen diskwalificatie lopen, want dan ding je niet meer mee in de race om het kampioenschap. Het jumping parcours zag er leuk uit. Vrouwtje had tijdens het verkennen allerlei varianten bekeken, vooral de punten waar het fout kan gaan. Ik had er dus het nodige vertrouwen in dat dat goed zou komen. Mijn vrouwtje was echter bloednerveus. Niet normaal. Was helemaal aan het trillen. Helaas miste Romy de insteek bij de palen. Was dus erg jammer, maar nog geen man over boord. Halverwege kwamen ze bij een sprong die van de achterkant gesprongen moest worden. Daarnaast stond nog een sprong en daarom wilde het vrouwtje hier een belgische wissel maken, zodat ze Romy goed in de gaten kon houden. Maar wat doet het vrouwtje? Gaat blind wisselen. En Romy deed natuurlijk wat het vrouwtje gevreesd had. Ze sprong netjes over die andere sprong. Dus diskwalificatie.

Ook het vast parcours liep helaas iets anders dan gepland. Daar ging het al vrijwel in het begin fout. Romy moest de vierde sprong als outje springen, maar kwam naar binnen. Nou, dat had ik ook gedaan, want dat gaf het vrouwtje duidelijk aan. Was echter niet de bedoeling. Ook hier gingen de palen helaas niet goed. Nadat die achter de rug waren, was het echt een perfect rondje. Vrouwtje had zelfs het lef om Romy na de kattenloop zelfstandig vooruit te sturen en niet mee te lopen. Dat vond ik wel gedurfd. Helaas geen prijs voor mijn kleine zus. Maar ach, wat zijn die twee als combinatie de laatste maanden vooruit gegaan. Romy en het vrouwtje zijn inmiddels een echt team. Nog een beetje trainen en dan komen de prijzen vanzelf.

De baasjes hebben van de Pinksterwedstrijd bij KC Uden een aantal foto’s van Romy en mij besteld. Die plakken we hier in ons blog. Die hebben dus niets met het kampioenschap te maken. Maar we staan er allebei wel knap op, toch?