Hier in Bretagne heb je veel oude stadjes en dorpjes. Mijn baasjes
zijn daar helemaal gek op. Het zal jullie dan waarschijnlijk ook niet verbazen
dat we een aantal daarvan moesten bezichtigen. Gisteren stond Dinan op het
programma. Dat is een stadje dat ten zuiden van Saint-Cast ligt. Ondanks dat we
er vroeg waren, was het niet makkelijk om een parkeerplaats te vinden. Je had
weliswaar talloze parkeerplaatsen, maar die waren allemaal vol. Na lang zoeken
is het uiteindelijk gelukt om een plekje voor onze auto te vinden.
Het stadje was echt te moeite waard. Eigenlijk is het stadje niet
echt groot, nog geen vijftienduizend inwoners. Maar volgens mij hetzelfde
aantal toeristen. Het is erg oud en was al in de elfde eeuw een klein stadje.
Knap dat al die huizen nu nog staan.
Dinan
Na een uitgebreide rondwandeling gingen we gelukkig weer naar het
strand. In Saint-Cast. Tot nu toe hebben we een beetje rechts en links
gewandeld, maar aan de rechterkant is achter de rotsen nog een heel uitgebreid
gebied. Tussen al die rotsen zijn prachtige schelpen te vinden, die heel anders
zijn dan bij ons aan de kust. Sommigen zijn zelfs groter dan de hand van het
vrouwtje. De baasjes konden het niet laten om op zoek te gaan naar de mooiste
exemplaren.
Ook vanochtend begon de dag met een flinke strandwandeling. Deze
keer niet op het strand van Saint-Cast, maar op het strand bij Îlot
Saint-Michel in Erquy. Even voor de duidelijkheid: dat is niet hetzelfde als
Mont Saint-Michel. Die ligt namelijk in Normandië en niet hier in de buurt. Op
het strand waar wij waren ligt voor de kust een piepklein eilandje met daarop
een heel klein kerkje.
Het strand zelf was ook prachtig. Heel lang en breed en nagenoeg
zonder mensen. We konden ons dus weer zo echt uitleven. Midden op het strand
had je verschillende rotsen die helemaal zwart waren van de mosselen die daarop
zaten. Wauw. Zoiets hebben we nog nooit gezien. Vooral Tosha vond dat te gek.
Ze klom meteen op al die rotsen en poseerde daar voor foto’s. Over het algemeen
is het niet zo makkelijk om foto’s van mijn kleine zus te maken, maar nu had ze
echt zoiets van ‘vrouwtje, nu mag je wel op het knopje drukken’. Nou beste
mensen, soms maak ik echt iets mee met mijn gekke zussen.
In de middag stond nog een bezoek aan het dorpje Moncontour op de
planning. In tegenstelling tot Dinan, waar we gisteren waren, was het daar
nogal uitgestorven. We zijn volgens mij tijdens onze rondwandeling nog geen
tien mensen tegengekomen. Oké, het dorpje was stukken kleiner dan Dinan, er viel
ook niet zoveel te zien, maar ook hier stonden prachtige oude gebouwen.
Blijkbaar bij de doorsnee toerist niet zo bekend. Het voordeel was natuurlijk
dat we hier geen parkeerplaats hoefden te zoeken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten