42 punten

Afgelopen weekend was een heel druk weekend. Het vrouwtje en ik hadden namelijk zowel zaterdag als zondag een wedstrijd. Zaterdag moesten we naar Sevenum en zondag naar Kaatsheuvel. De baasjes zagen dat eigenlijk niet zo zitten. Één wedstrijd in het weekend is gezellig, maar twee dagen is toch een beetje veel. Maar beide wedstrijden telden mee voor de competitie. Als we niet zouden gaan, zouden we wellicht punten mislopen en dat wilden we natuurlijk ook niet. Helaas moest ook Romy daardoor haar puppycursus missen.

14 weken

Zaterdag was het voor ons wel een beetje spannend. Onze trainer was namelijk keurmeester, dat is toch anders dan met een gewone keurmeester. Doe je het niet goed, dan krijg je bij de volgende training meteen commentaar over wat je allemaal fout hebt gedaan.

Kasteel De Haar

We moesten met de jumping beginnen. Die ging prima, we vlogen er gewoon doorheen. Helemaal foutloos, nou, dat was dus een geweldig begin. We eindigden als 11^e en dat leverde 14 punten op. Wouw, het beste resultaat van dit seizoen. Het vast parcours ging iets minder soepel. Het vrouwtje durfde geen risico’s te nemen en dat leidde bij mij tot enige irritatie. Desalniettemin zijn we toch nog als 15^e geëindigd, helaas zonder puntjes.

’s Avonds gingen we vroeg en moe naar bed, de volgende ochtend moesten we weer vroeg opstaan voor de volgende wedstrijd. Net als de dag daarvoor, begonnen we ook nu weer met de jumping. Die ging supergoed. Was is het toch leuk om met mijn vrouwtje agility te mogen doen. Dat leverde een 14^e plaats op met 8 punten. Ook niet verkeerd. Ons weekend kon al niet meer stuk.

Het volgende parcours was een vast parcours. Dat vinden we eigenlijk leuker, want bij de jumping winnen meestal de mensen die heel hard kunnen lopen. Bij het vast parcours maken ook de mensen, die iets minder hard lopen, een goede kans. Het probleem is alleen dat ik het vast parcours af en toe niet zo goed doe. Ik vind de kattenloop zo geweldig, dat ik er razendsnel overheen scheur en aan het eind raak ik dan net het raakvlak niet. Dat levert dan altijd een fout op, waardoor je eigenlijk geen schijn van kans meer maakt op punten.

Wat kan Romy netjes zitten

Het vrouwtje was daarom nu extra alert dat ik de kattenloop goed doe. Ze stond al voor mij aan het eind van het toestel en gaf duidelijk aan dat ik netjes af moet lopen. Pfff, ging gelukkig allemaal goed. Ook de rest van het parcours was voor ons geen enkel probleem. Geen latje viel er af, alle toestellen keurig genomen zoals het hoort. Dat zag er dus goed uit. We liepen helemaal foutloos. Nu was het afwachten tot de uitslagen bekendgemaakt zouden worden. Tot onze grote verbazing werden we 9^e en dat leverde maar liefst 20 punten op.

Toen het vrouwtje en ik dat hoorden, waren we toch even sprakeloos. Eindelijk weer bij de eerste 10 zitten. Wat voelt dat goed! Wat een weekend zeg, 42 punten gescoord. Eindelijk ging alles zo zoals het hoort. We hebben de afgelopen maanden heel goed gelopen, alleen ging er meestal één ding niet goed. Het vrouwtje was de wanhoop nabij, ze snapte er niets van, want op de training doen we het altijd prima. Heel vervelend als je weet dat je het beter kunt en het niet lukt. Maar nu, eindelijk, hebben we zo gelopen zoals het hoort.

Door de goede resultaten, zijn we in de competitie meteen van de 59^e plaats naar plaats 37 gestegen. We hebben dus al behoorlijk veel mensen achter ons gelaten, maar helaas is dat te laag om naar de C te promoveren. Het had er zeker in gezeten, maar helaas. Voor ons zelfvertrouwen was dat weekend heel erg goed, we geloven er weer helemaal in. En misschien kunnen we bij de volgende wedstrijd nog een paar puntjes scoren. Zou mooi zijn.

Het is nog steeds prachtig weer, met zeer aangename temperaturen. Vanmiddag zijn we daarom met zijn drieën naar Haarzuilens afgereisd om kasteel De Haar te bezoeken. Dat is één van de grootste kastelen die ons land rijk is. Wil ik best wel geloven, het is een enorm gebouw. Wij mochten natuurlijk niet naar binnen, maar daar kwamen we ook niet voor, we wilden een beetje door het park wandelen.

Het vrouwtje had deze keer ook haar camera meegenomen, in de hoop een paar leuke foto’s van ons te kunnen maken. Helaas is dat niet zo makkelijk, want Romy blijft niet even braaf zitten totdat de foto gemaakt is. Toen het vrouwtje in het park een paar bankjes zag, kreeg ze echter een idee. Gewoon Romy even aan het bankje vastbinden. En ja hoor, dat lukte inderdaad en leverde een paar hele mooie plaatjes op. Was een heel leuk uitstapje, dat zeker voor herhaling vatbaar is.

Romy mag los

Inmiddels hebben het vrouwtje en Romy de tweede les van de puppycursus achter de rug. Nieuwe dingen hebben ze tijdens die les niet geleerd, vertelde het vrouwtje, de les was identiek aan de vorige les. Kortom: ook deze keer mochten de pups niet met elkaar spelen en een tunnel en ballenbak waren ook niet aanwezig. Heel erg jammer voor mijn zusje.

Omdat het op die manier niet echt opschiet met de opvoeding van Romy, heeft het vrouwtje besloten het heft in eigen handen te nemen. Romy moet namelijk ook leren om naar het vrouwtje terug te komen als ze niet aangelijnd is. Dat kan je niet vroeg genoeg leren. Toen ik zo jong was, heb ik dat ook regelmatig met het vrouwtje geoefend. In Den Bosch heb je bij de Noorderplas een omheind terrein, waar je dat prima kan oefenen. Mocht Romy niet terugkomen, dan is er niets aan de hand, want ze kan immers uit het omheinde terrein niet ontsnappen. Desondanks was mijn vrouwtje toch wel een beetje nerveus. Ze liet het niet echt merken, maar ik ken haar inmiddels heel goed.

Gooit de baas nog een keer de bal?

Daar aangekomen, mocht Romy los. We hadden allemaal verwacht dat zij nu als een gek zou beginnen te rennen, maar nee hoor, ze bleef gewoon netjes naast het vrouwtje lopen. Dat was eigenlijk niet de bedoeling van de oefening, want ze mag immers rondlopen, alleen moet ze weten dat ze naar het vrouwtje komt als ze geroepen wordt. Na een beetje oefenen snapte ze dat, terugkomen was overigens geen enkel probleem. Had ik niet verwacht dat mijn zusje zo goed luistert. Thuis heeft ze meestal heel harde oren. We mochten ook nog samen een beetje rennen. Oei, dat was gaaf. Is toch wel leuk om een zusje te hebben. In het begin was ik niet zo enthousiast over mijn zusje, dat moet ik heel eerlijk bekennen, maar nu zou ik haar toch echt niet meer kwijt willen. 

13 weken

Ook al zijn we zussen, in veel dingen verschillen we nogal van elkaar. Af en toe mag ik bijvoorbeeld snoepjes zoeken. Dan worden snoepjes in een vaatdoek gedaan, dat wordt dan op verschillende manieren gevouwen en daarna mag ik proberen om de snoepjes te pakken te krijgen. Vind ik een geweldig spelletje. Alle spelletjes, waar eten aan te pas komt, vind ik overigens geweldig. Ik ben gek op eten en een extra portie is altijd mooi meegenomen. Ook Romy mocht nu meedoen bij dat spelletje. De baas had weer zijn best gedaan om alle snoepjes zo goed mogelijk in het vaatdoek te verstoppen en zowel Romy als ik kregen ons eigen vaatdoek. Ik ga het vaatdoek altijd heel netjes uitrollen, laag voor laag, tot ik alle snoepjes heb gevonden. Kan wel even duren vóór ik klaar ben, maar ik vind ze altijd allemaal. En wat doet Romy? Die pakt het vaatdoek met haar bek op, schut een keer goed, meteen vallen alle snoepjes er uit en binnen een paar seconden had ze alles op. Wouw, hoe deed ze dat? Ik stond er helemaal versteld van. Dat wil ik ook kunnen. Zal ik de volgende keer ook proberen.

Nu mag ze los en wat doet ze? Graven...

Eerste schooldag voor Romy

Vandaag was het zover: Romy zou voor het eerst naar school gaan. Voor ieder hondje een spannende dag, want je maakt kennis met heel veel nieuwe honden van verschillende rassen en niet alle hondjes zijn even vriendelijk. Helaas moest ik met de baas thuis blijven en helpen met poetsen. Dat was ook wel leuk, maar ik was veel liever met mijn vrouwtje meegegaan. Toen het vrouwtje thuiskwam, heeft ze het een en ander verteld, dus weet ik wat Romy allemaal beleefd heeft.

12 weken

Romy is, net als ik toen, de enige sheltie in de puppygroep en dat is eigenlijk niet zo leuk. Wij shelties zijn namelijk buitengewoon slimme hondjes. Één keer iets goed aan ons uitleggen en we hebben door wat van ons verwacht wordt. En dat is juist het probleem als we samen met andere hondjes moeten trainen, die zijn namelijk meestal niet zo slim en weten na tien keer uitleggen nog niet zo goed wat de bedoeling is. We moeten dus telkens wachten tot de andere hondjes de oefening ook gesnapt hebben en dat kan soms heel erg saai zijn.

De poten worden steeds langer

De eerste oefening die Romy en het vrouwtje moesten doen was de aandachtsoefening. Nou, dat was natuurlijk geen probleem, want Romy had meteen aandacht voor het vrouwtje. Bij de volgende oefening moest er een zogenaamd clickerwoord worden aangeleerd. Het is de bedoeling dat het vrouwtje dat woord zegt als Romy iets goed doet en vervolgens wordt zij met een snoepje beloond. Ook dat was geen enkel probleem. Tja, en toen was de les alweer voorbij.

Jij krijgt mijn bal niet, klein mormel

Toen het vrouwtje thuiskwam, was ze eigenlijk een beetje teleurgesteld. Ikzelf heb op een andere hondenschool de puppycursus gevolgd en daar deden we heel andere dingen. We hadden een ballenbak om erin te spelen, een tunnel waar we doorheen mochten rennen en tussendoor was er altijd een kwartiertje waar ik samen met de andere pups los mocht spelen. Ik vond dat super, vooral de tunnel en het spelen met anderen. Ook daar hebben we leren zitten, liggen en zulke dingen, maar er was ook voldoende tijd voor pret. Op die leeftijd hoeft het immers nog niet allemaal zo serieus. Bovendien oefent het vrouwtje ook met Romy thuis. Ze kan al heel netjes zitten en liggen, speeltjes loslaten en zelfs heel even blijven. Alleen hebben we geen vijf andere pups waarmee Romy kan spelen. Misschien dat de pups de volgende keer samen mogen spelen? Zou fijn zijn voor mijn kleine zus.