Ciara en Dennis

Het is inmiddels half februari en nog steeds is er niets van te merken dat het eigenlijk winter is. Vandaag hebben we zelfs een warmterecord: maar liefst 16 graden bij ons. In plaats van winter hebben we herfstachtige stormen. Vorig weekend hadden we storm Ciara en dit weekend is Dennis aan de beurt. Wij hondjes hebben er weinig last van, de baasjes hebben er wel moeite mee. Ze komen met hun twee beentjes amper voorruit. En wij? Nergens last van, kunnen gewoon rennen net als altijd.

Vorige week heeft het een paar keer flink geregend. De linkerkant van de Maas stond helemaal onder water en aan de rechterkant waren alle strandjes ondergelopen. Van het vrouwtje moesten we daarom een paar meter afstand van het water houden. Er was namelijk een behoorlijke stroming en het vrouwtje was bang dat wij in het water zouden kunnen vallen. Vanmorgen zijn we ondanks het stormachtige weer toch even met de baasjes naar de Maas gegaan. Het water is gelukkig weer een beetje gezakt, maar we mogen nog steeds niet in de buurt van het water komen. De strandjes staan namelijk nog steeds onder water en de stroming is ook nog niet minder.

Vorige week zaterdag waren we met Romy weer naar een wedstrijd in Hoogerheide. Helaas was dat niet echt een succes. Bij het eerste vast parcours ging het al meteen in het begin fout. Romy had namelijk totaal geen zin om te blijven zitten. En dan doet ze altijd de gekste dingen. Het parcours begon net als gebruikelijk met een sprong. Recht voorruit stond de wip en dat was het tweede toestel dat ze moest nemen. Maar wat deed mijn kleine zus? Ze springt over de eerste sprong en slaat vervolgens naar rechts af om daar de kattenloop op te gaan. Was natuurlijk niet goed, want ze moest de wip op. Meteen een diskwalificatie. Voor de rest ging het rondje prima, maar ja, daar heb je dan niets meer aan. Romy had wel onwijs veel lol en vrouwtje moest er ook om lachen.

 

Strandje is weg, bomen en struik staan nu onder water

Het tweede vast parcours begon met drie sprongen en daarna een tunnel, waar Romy het achterste gat in moest. Om dat goed te kunnen handelen, had het vrouwtje voor de derde sprong moeten wisselen. Met mij zou dat geen probleem zijn, ik blijf immers netjes zitten tot het vrouwtje zegt dat ik mag vertrekken. Bij Romy is dat een ander verhaal. Als ze blijft, is dat maar voor even. Vrouwtje kan geen meters voorruit lopen, want anders vertrekt Romy vanzelf. Het enige wat het vrouwtje kon doen, was Romy na de derde sprong blokkeren en dat lukte helaas niet. Romy rende de schutting op, die daar in de buurt stond. Dus ook weer meteen een diskwalificatie. Ook hier ging het rondje op zich hartstikke goed. Bij de jumping ging Romy een tunnel in waar ze niet in mocht. Drie keer een diskwalificatie dus.

De zus van onze overbuurvrouw heeft sinds een paar weken een corgipup. Puppy is altijd heel enthousiast als hij ons ziet en wil meteen met ons spelen. Ondanks de vrij korte pootjes kan puppy al heel goed rennen. Ik vind hem helemaal niets. Wat een lastpost. Hij komt continu achter mij aan en wil vriendjes worden. Maar dat wil ik helemaal niet. Wil geen vriendje worden met een corgi met zulke korte pootjes. Ik houd van lange pootjes. Op de wedstrijden komen we regelmatig hele knappe Duitse herders tegen. Ben er helemaal verliefd op. Lange pootjes, prachtige vacht en grote bruine ogen. Zodra ik zo’n prachtige herder zie wil ik daar naartoe om kennis te maken. Vrouwtje is daar niet zo blij mee, want ze heeft het niet zo op Duitse herders, zegt ze. Volgens mij is ze daar ontzettend bang van. Tja, echt iets voor mijn vrouwtje. Ook Romy is niet gecharmeerd van die corgipup. Ze vindt hem veel te lomp en ongemanierd. Over een paar weken hebben we overigens weer een sheltie wandeling. Verheug me er al op. Eindelijk weer leuke honden zien.